અમારી બીજી કોઇ ટૅગલાઇન નથી!
* અફસોસ કે એ ફાફડાનો હું ફોટો ન પાડી શક્યો જે મને અત્યારે વિતાડી રહ્યા છે.. ત્યાં સુધી ઈનો અને સોડા ઝિંદાબાદ! પણ એકલા ફાફડા-જલેબીનો વાંક નથી. સવારે ફાફડા-જલેબી, બપોરે સ્વાતિમાં ઉત્તપમ અને માર્ગારિટા પીઝા, હેવમોરનો આઈસક્રીમ અને બપોરે મગ ભરીને ચા. આમાંથી કોઈ પણ, શકના ઘેરાવામાં આવી શકે છે..
અપડેટ: શકમંદ માર્ગારિટા પીઝાનો ફોટો,
* કવિન અને કોકી કોઈક મુવી જોતા હતા, ત્યારે મારામારીનું કોઈ દ્રશ્ય આવ્યુ ત્યારે કવિન બોલ્યો: શીટ, મૅન.
બોધપાઠ: બોલતી વખતે ધ્યાન રાખવું.
* કોકી: ગરમીમાં કેમ બેઠો છે. બહારના રૂમમાં પંખા નીચે બેસ.
હું: એ તો મારા લેપટોપને કેટલી ગરમી લાગે છે તે જોઉં છું.
બોધપાઠ: લેપટોપને ગરમી લાગે છે.
* ર૧મીએ ઈન્ડિયન એક્સપ્રેસનાં એક રીપોર્ટર સાથે થયેલી વાત-ચીત પરથી લિનક્સ અને ગુજરાતીલેક્સિકોનનો લેખ તમે અહીંથી વાંચી શકશો. આર્ટિકલ મુકવા માટે જીગીશભાઈનો આભાર! હા, લેખમાં થોડી-ઘણી વિગતો પર એડિટરની અસર પડી છે – જે સામાન્ય વાત છે.
* આજે ફ્રેંચ મિત્ર બર્નાડને મળવા જતો હતો (એ વાત પછી ક્યારેક) ત્યારે સરદાર પટેલ સેવા સમાજની સામે અમુલનું જોરદાર પોસ્ટર હતું. ગમે તો હોય, આજ-કાલ બેજવાબદારી ભર્યા વિધાનો કરવાની અને પછી ભોગવવાની ફેશન થઈ પડી છે. અમુલના બટરનો ભાવ વધી ગયો છે અને સપ્લાય ઓછો થઈ ગયો છે તે વાત અલગ છે.
ચિત્ર મોટું જોવા માટે તેનાં પર ક્લિક કરો.
* ગુજરાતી સાહિત્ય પરિષદની સાઈટ પર ભેદી સંજોગોમાં વિડીઓની લિંકનો કોડ કોઈએ કોમેન્ટ કરેલ છે એટલે લિંક દેખાતી નથી (આ માટે તેનો Page Source જોવો). આ વિડીઓ જોવા માટે અહીં અને અહીં ક્લિક કરો. બાકીના વિડીઓ Related Videos પરથી મળી જશે.
* ૬૦૦મી પોસ્ટ આગલી ૫૦૦મી પોસ્ટની કોપી-પેસ્ટ બહેન જ છે એટલે તમે આ પોસ્ટ જોએલી હોય તેવું લાગે તો શંકા-કુશંકા ન કરતા આગળ સીધું જ વાચવા માંડવાનું.
… આ સાથે આ મારા બ્લોગનાં ૬૦૦ પોસ્ટ આજે પૂરા થાય છે!
૧લી પોસ્ટ: ૦ દિવસ?
૧૦૦ પોસ્ટ થયાં: એપ્રિલ ૭, ૨૦૦૭ ના રોજ. સમયગાળો: ૧ વર્ષ, ૧૧ દિવસ.
૨૦૦ પોસ્ટ થયાં: માર્ચ ૯, ૨૦૦૮ ના રોજ. સમયગાળો: ૧૧ મહિના, ૨ દિવસ.
૩૦૦ પોસ્ટ થયાં: ઓગસ્ટ ૧૧, ૨૦૦૮ ના રોજ. સમયગાળો: પ મહિના, ૨ દિવસ.
૪૦૦ પોસ્ટ થયાં: ડિસેમ્બર ૧૮, ૨૦૦૮ ના રોજ. સમયગાળો: ૪ મહિના, ૭ દિવસ.
૫૦૦ પોસ્ટ થયાં: એપ્રિલ ૨૧, ૨૦૦૯ ના રોજ. સમયગાળો: ૪ મહિના, ૦ દિવસ.
૬૦૦ પોસ્ટ થયાં: સપ્ટેમ્બર ૨૨, ૨૦૦૯ ના રોજ. સમયગાળો: ૫ મહિના, ૧ દિવસ.
આ દરમિયાન ૨,૩૨૮ ટીપ્પણીઓ અને ૧૦,૭૬૦ સ્પામ ટીપ્પણીઓ મને મળી છે.
મેં ૬૨૧ ટેગ્સ અને ૨૧ વર્ગો (કેટેગરી) નો ઉપયોગ કર્યો છે.
… અને હા, ૭૯,૩૬૫ જેટલી વખત લોકોએ મુલાકાત પણ લીધેલ છે.
રજનીભાઈએ ૫૦૦મી પોસ્ટ વખતે કોમેન્ટ કરેલી કે ૧લી અને ૫૦૦મી પોસ્ટ વચ્ચે શું અનુભવ્યું તે લખજો. તો હાજર છે, નાનકડી સ્ટોરી:
ગુજરાતીમાં લખવાનો વિચાર મને છેક ૨૦૦૪માં આવ્યો હતો, પણ એ વખતે અંગ્રેજી બ્લોગ પણ અવ્યવસ્થિત હતો, એટલે બહુ ડર લાગતો હતો કે હું લખીશ – પણ બીજા વાચશે કઈ રીતે? કેટલા લોકો વાચશે તેનાં કરતા કઈ રીતે વાચશે તેની વધારે ચિંતા હતી. છેવટે, એક દિવસ એસ.વી.નાં પ્રભાતનાં પુષ્પો અને પછી લયસ્તરોની ખબર પડી – છતાં પણ, કંઇ ઈચ્છા ના થઈ. છેવટે એક દિવસ સમાચાર મળ્યા કે મારા પ્રિય લેખક ચંદ્રકાંત બક્ષી હવે આ દુનિયામાં રહ્યા નથી – અને તે દિવસે બપોરે મેં મારી પ્રથમ પોસ્ટ લખી. (એનો મતલબ એમ ન લેવો કે બક્ષીજીની ખોટ પૂરવા માટે મારા બ્લોગનો જન્મ થયો.) પછી, મોટાભાગે હું મને જેટલી ખબર છે એટલું લખતો રહ્યો છું. મુંબઈ, અમદાવાદ, મુંબઈ, બેંગ્લુરૂ અને ફરી પાછો અમદાવાદથી બ્લોગ લખાયો છે. કવિન, કોકી અને રીક્ષાવાળાઓ મારા બ્લોગનાં મુખ્ય પાત્રો રહ્યા છે. કોઈ વખતે `બ્લોગર્સ બ્લોક` પણ થાય છે જેથી અઠવાડિયા સુધી કંઇ લખી શકાતું નથી – કોઈક વખતે એક દિવસમાં બે પોસ્ટ થઈ જાય છે!
કેમેરો બગડી ગયો છે – એટલે એકાદ વર્ષથી ફોટાઓ ઓછા મુકાય છે. અને, ગુજરાતી ટેકનોલોજીમાં કામ કરવાનું ઓછું થાય છે – એટલે બીજી ટેકનોલોજીની વાતો મને હવે અહીં મુકવાની ખાસ ઈચ્છા પણ થતી નથી. ટ્વીટર અને આઇડેન્ટી.કા જેવી માઈક્રોબ્લોગિંગ સેવાઓનાં કારણે પણ બ્લોગ આવૃત્તિમાં ફટકો પડ્યો છે.
જોઈએ છીએ – ૧૦૦૦મી પોસ્ટ ક્યારે થાય છે 🙂
* યે દેખને સે પહેલે મેરી આંખે કે ચશ્મે ક્યું નહીં ચલે ગયે…
* સવારે જાણવા મળ્યું કે વોશબેસીનમાંથી પાણી નથી આવતું અને નીચે જઈને જોયું તો ટાંકીમાં પણ પાણી નહોતું. અમારા બ્લોકમાં કોઈક નાલાયક સવારે વહેલાં ઉઠીને આવું કૃત્ય કરતું હોય છે અને એ પણ મોટાભાગે રવિવારે. પણ, નસીબજોગે, સવારે હું પીવાનું પાણી ભરી લાવ્યો (પીવાનું પાણી નીચેથી લાવવું પડે છે – ફિલ્ટર માટે..). હવે, આજે નહાવામાંથી છુટ્ટી!
* નવરાત્રિએ ગુજરાતનો અનોખો તહેવાર છે. આપણે અને બીજા બધા જાણે છે. પણ, નાના છોકરાંઓ અને મારા જેવા લોકો જેને ફાટેલાં સ્પીકર, હિન્દી ગરબાઓ અને રિમિક્સ ગુજરાતી ગીતોની એલર્જી હોય એ લોકોએ શા માટે ત્રાસ સહન કરવાનો?
આ વખતે નવરાત્રિનો ફાળો માંગવા આવ્યા ત્યારે મેં કહ્યું કે રાત્રે ૧૨ વાગે ગરબા બંધ કરતા હોવ તો પૈસા આપું. એ લોકો જતા રહ્યાં. ગયા વખતે સોસાયટીમાં ગરબા ગાવા વાળા માત્ર ચાર કે પાંચ લોકો હતા. તો પણ, ૨ થી ૩ વાગ્યા સુધી પીપૂડાં ચાલુ રહેતા હતા. જોઈએ છીએ – પોલીસને ફોન કરવાનો, બોલાવવાનો કોઈ અર્થ નથી – કારણ કે પોલીસ ગયા પછી ફરી એ લોકો પીપુડાં ચાલુ કરી દે છે.
આ વાતે મને મુંબઈ ગમ્યું. કારણ કે, ત્યાં ૧૦ વાગે ગરબા બંધ એટલે બંધ. પછી ચાલુ હોય તો તમારા સ્પીકર, માઈક વગેરે પોલીસ ઉઠાવી જાય!
* આજે ૩૦ પૂરા થયાં. હવે, ભગવાન કંઈક સમજણ, શાણપણ આપે તો મજા આવી જાય 😛 હા, ગિફ્ટ તો માત્ર મનુષ્ય અને એલિયન્સ જ આપી શકે છે. સવારે કોકીએ લેપટોપની બાજુમાં ગિફ્ટ મૂકી દીધી હતી અને હું બ્રશ કરતો-કરતો લેપટોપ ચાલુ કરવા ગયો ત્યારે નજર પડી!
.. બધાને થેન્ક્સ!
મારા વિચારો, મારી ભાષામાં! 