લો ત્યારે ૩૨…

.. એટલે કે થયા ૩૧ પૂરા અને ૩૨માં વર્ષમાં પ્રવેશ. ખબર નહી પણ હજી એમ થાય છે કે અરે હજી ગઇકાલે તો સ્કૂલમાં જતો હતો. હજી ગઇકાલે તો કોલેજમાં બન્ક મારતો હતો. હજી ગઇકાલે તો કોકીને મળવા જતો હતો અને હજી ગઇકાલે તો કવિનનો જન્મ થયો હતો. સમય છે, વિચિત્ર છે, વિચિત્રતા તેનો ગુણધર્મ છે અને આ બદલાવાનું નથી. ત્રીસીમાં પ્રવેશ્યો છું, દાઢીનાં એકાદ-બે વાળ સફેદ થયા છે (માથાનાં તો ઢગલાબંધ છે) – આ શાણપણની નિશાની તો નથી, પણ કદાચ ઉજાગરા (આ પોસ્ટ રાત્રે મોડા લખાય છે) અને જગત આખાની ચિંતાનો પ્રતાપ છે.

માણસ બદલાતો નથી, હું પણ નહી બદલાઉં, એમ લોકો કહે છે..