* એમાં થયું એવું કે થોડા દિવસ (ie ગુરૂવારે) વીજળીનો કડાકો થયો અને તેની અસર અમારા રાઉટર પર થઇ. વાઇ-ફાઇ બંધ. અમે પાછાં હાઇ-ફાઇ એટલે વાઇ-ફાઇ વગર ન ચાલે. તરત નવા રાઉટરનો ઓર્ડર કર્યો પણ તે છેક સોમવારે (આજે) આવવાનું હતું અને મારે શનિ-રવિ બહાર (એ વિશે આગલા ફકરામાં) જવાનું હતું. એ પહેલાં કવિનને સમજાવી ગયો કે રાઉટર આવે ત્યારે શું કરવાનું. કયો વાયર ક્યાં લગાવવાનો અને વાઇ-ફાઇ કેવી રીતે એપ વડે સેટઅપ કરવાનું વગેરે. હું પાછો આવ્યો ત્યારે વાઇ-ફાઇ પાસવર્ડ સહિત ચાલુ હતું અને નેટફ્લિક્સ-પ્રાઇમ રેગ્યુલર વપરાતા હતા 😉
હવે, શનિ-રવિ અમારા ફેવરિટ ૬૦૦ બીઆરએમ હતી. છેક વાઇ સુધી બરોબર સાયકલ ચલાવી પણ પછી ખરાબ રસ્તો શરૂ થયો. પંચગની પહોંચ્યો ત્યાં સુધી થાકી ગયો પણ મહાબળેશ્વર ૯ વાગ્યાની આસપાસ પહોંચી ગયો. મને થયું કે એકાદ કલાક આરામ કરું પણ હજુ બીજું કોઇ નહોતું આવ્યું અને રાત્રે બીજું કોઇ સાથે હોય તો સારું એ વાત મનમાં રાખી ફરી સૂઇ ગયો અને નોએલની જોડે ૩૨૫ કિમી પર જવા નીકળ્યા ત્યારે ખબર પડીકે રસ્તો હજુ વધુ ખરાબ છે. ઘાટ ઉપર ચડવા કરતાં નીચે ઉતારાવામાં વધુ વાર લાગી! રસ્તામાં નોએલ એકાદ વાર પડ્યો પણ ખરો. રસ્તાના કૂતરાં, શિયાળ અને ઘુવડોને પાર કરતા જ્યારે ૧૦ કિમી બાકી હતા અને સાતારા કે સતારા આવ્યું ત્યારે થયું કે હવે બસ. અને ખરેખર બસ પકડીને મુંબઈ આવ્યા. સાયકલ માટે બસ કન્ડકટરે એક સાયકલના ૨૨ રૂપિયા લીધા!
હવે મારી પાસે નવેમ્બર, ડિસેમ્બર અને જાન્યુઆરીમાં બે ફૂલ મેરેથોન (વસઇ-વિરાર અને મુંબઈ), ત્રણ બીઆરએમ, સ્વિમિંગ અને ટ્રેનર છે. પણ શરીર એક જ છે! એટલે સાચવવું પડશે, પણ મોટાભાગે વાંધો નહી આવે. હા, એકાદ-બે પ્રવાસો પણ છે અને અમારી ફેવરિટ એવી રજાઓ પણ છે 😛
મારા વિચારો, મારી ભાષામાં! 