ગઇકાલે ટાટા મુંબઈ મેરેથોન દોડ્યા પછી મેડલ મળ્યો. ઘરે આવીને જોયું તો બે મેડલ હતા. એક હતો ઇન્સિપરેશન મેડલ. એટલે જેણે તમને દોડવા માટે પ્રેરણા આપી હોય તેને આપવાનો. હવે ખાસ કરીને આ ફુલ મેરેથોન દોડવા માટે પ્રોત્સાહિત કરવા પાછળ એક જ જણનો હાથ હતો – કોકીનો! એટલે તેને જ આપી દીધો!
ડિસેમ્બરથી મારું રનિંગ કથળેલું હતું એટલે વસઈ-વિરાર ફુલ મેરેથોન જવા દીધી હતી. મને એમ કે પછી થોડું દોડીશ પણ અનેક બહાનાંઓના કારણે કંઇ એવું થયું નહી અને પછી કફ-શરદી-આળસ નડી. કોકીએ કહ્યું કે દોડ, જેટલું દોડાય એટલું દોડ. ધીમે-ધીમે દોડ. તો આપણે દોડ્યા અને પ કલાક ૧૩ મિનિટ અને ૨૫ સેકંડમાં મેરેથોન આરામથી પૂરી કરી. હા, વચ્ચે ગુંજનની વોટ્સએપ-કોલ પર આપેલી પ્રેરણાએ પણ મદદ કરી હતી, તેનો પણ આભાર!
મારા વિચારો, મારી ભાષામાં! 