ઉપરોક્ત સ્ક્રિનશોટ છે, જીએસઆરટીસીમાં બૂકિંગ કરાવવાના પ્રયત્ન વખતનો.
જોકે મોબાઇલથી સાઇટ બે પ્રયત્નો પછી ખૂલી અને બે નિષ્ફળ પ્રયત્નો વડે અમે આગામી પ્રવાસ આયોજનનું બૂકિંગ સફળતાપૂર્વક ગુજરાત સ્ટેટ ટ્રાન્સપોર્ટ નિગમની બસમાં કરાવ્યું છે. હવે સમયસર ત્યાં પહોંચીએ અને અમને બસ ગંતવ્ય સ્થાને સમયસર પહોંચાડે એટલે ‘બસ’ છે!
* એમાં થયું એવું કે થોડા દિવસ (ie ગુરૂવારે) વીજળીનો કડાકો થયો અને તેની અસર અમારા રાઉટર પર થઇ. વાઇ-ફાઇ બંધ. અમે પાછાં હાઇ-ફાઇ એટલે વાઇ-ફાઇ વગર ન ચાલે. તરત નવા રાઉટરનો ઓર્ડર કર્યો પણ તે છેક સોમવારે (આજે) આવવાનું હતું અને મારે શનિ-રવિ બહાર (એ વિશે આગલા ફકરામાં) જવાનું હતું. એ પહેલાં કવિનને સમજાવી ગયો કે રાઉટર આવે ત્યારે શું કરવાનું. કયો વાયર ક્યાં લગાવવાનો અને વાઇ-ફાઇ કેવી રીતે એપ વડે સેટઅપ કરવાનું વગેરે. હું પાછો આવ્યો ત્યારે વાઇ-ફાઇ પાસવર્ડ સહિત ચાલુ હતું અને નેટફ્લિક્સ-પ્રાઇમ રેગ્યુલર વપરાતા હતા 😉
હવે, શનિ-રવિ અમારા ફેવરિટ ૬૦૦ બીઆરએમ હતી. છેક વાઇ સુધી બરોબર સાયકલ ચલાવી પણ પછી ખરાબ રસ્તો શરૂ થયો. પંચગની પહોંચ્યો ત્યાં સુધી થાકી ગયો પણ મહાબળેશ્વર ૯ વાગ્યાની આસપાસ પહોંચી ગયો. મને થયું કે એકાદ કલાક આરામ કરું પણ હજુ બીજું કોઇ નહોતું આવ્યું અને રાત્રે બીજું કોઇ સાથે હોય તો સારું એ વાત મનમાં રાખી ફરી સૂઇ ગયો અને નોએલની જોડે ૩૨૫ કિમી પર જવા નીકળ્યા ત્યારે ખબર પડીકે રસ્તો હજુ વધુ ખરાબ છે. ઘાટ ઉપર ચડવા કરતાં નીચે ઉતારાવામાં વધુ વાર લાગી! રસ્તામાં નોએલ એકાદ વાર પડ્યો પણ ખરો. રસ્તાના કૂતરાં, શિયાળ અને ઘુવડોને પાર કરતા જ્યારે ૧૦ કિમી બાકી હતા અને સાતારા કે સતારા આવ્યું ત્યારે થયું કે હવે બસ. અને ખરેખર બસ પકડીને મુંબઈ આવ્યા. સાયકલ માટે બસ કન્ડકટરે એક સાયકલના ૨૨ રૂપિયા લીધા!
હવે મારી પાસે નવેમ્બર, ડિસેમ્બર અને જાન્યુઆરીમાં બે ફૂલ મેરેથોન (વસઇ-વિરાર અને મુંબઈ), ત્રણ બીઆરએમ, સ્વિમિંગ અને ટ્રેનર છે. પણ શરીર એક જ છે! એટલે સાચવવું પડશે, પણ મોટાભાગે વાંધો નહી આવે. હા, એકાદ-બે પ્રવાસો પણ છે અને અમારી ફેવરિટ એવી રજાઓ પણ છે 😛
* છેલ્લી વખતે લખ્યું હતું તેમ વેનેઝુએલા જેવા બજેટને કારણે સોસાયટીમાં ડીજે મૂકેલ નથી, જેથી અંગત રીતે તો મને શાંતિ છે અને સવારે વહેલા ઉઠાય છે, એટલે ટ્રેઇનિંગ બરોબર ચાલે છે.
* શનિ-રવિ એટલા વ્યસ્ત હોય છે કે આ દિવસોમાં વધુ થાક લાગે છે 😛 ગયું અઠવાડિયામાં ટ્રેઇનર પર પરસેવો રેડ્યો અને હવે પછીના વીક-એન્ડમાં પુને-મહાબળેશ્વરના રસ્તાઓ પર પરસેવો પડશે. આ સીઝનની છેલ્લી બીઆરએમ આવે છે. નવેમ્બરથી નવી ‘સીઝન’ શરૂ થાય છે!
* રવિવારે જર્મન સાયકલિસ્ટ યેન્સ વોઇગ્ટ (જે ઉચ્ચાર હોય તે)ને મળવાનો મોકો મળ્યો અને તેની જોડે સરસ ફોટો પડાવ્યો અને પહેલી વાર ઇન્સટન્ટ ફોટો મળ્યો. ગારમિન પર હસ્તાક્ષર લીધા. તેનો એક ફોટો કોમન્સ પર પણ અપલોડ કર્યો, આદત મુજબ! યેન્સે બધાં જોડે સરસ વાત કરી, મઝા આવી. કેટલાક નવાં અને જૂનાં સાયકિલ્ટોને પણ મળવાનું થયું.
આ મુલાકાતમાં જ વર્લી સીફેસ પર ૭ કિમી રન પણ કરી દેવામાં આવ્યું. એટલે, ૨૩ કિમી સાયકલિંગ, ૭ કિમી રન, ૧૩ કિમી સાયકલિંગ અને ફરી ૧૬ કિમી સાયકલિંગ. અને હા, એક વખતે બાઇક વાળાએ સરસ રીતે ખોટો વળાંક લીધો એટલે અનક્લિટ કરવાનું ભૂલી ગયો અને મસ્ત રીતે પડ્યો. નો ઇન્જરી!
* આજનો યક્ષ પ્રશ્ન: મોબાઇલ (હવે તો લગભગ મફતમાં વાત થતી હોવા છતાં) હોવા છતાં પોતાના લોકોને બોલાવવા લોકો ગાડી કે બાઇકનું હોર્ન ભરબપોરે કે ભરરાત્રે કેમ વગાડતા હશે?
અને હા, સ્વિમિંગ ચાલુ કર્યું છે! \0/ અને નવરાત્રિના ઉપવાસ ચાલુ છે!
* અપડેટ ટાઇમ!
* રવિવારે હું અને રિનિત ૧૦ કિમી રેસ દોડ્યા અને મઝા આવી. જોકે મુંબઈ-બીકેસીના ભેજવાળા વાતાવરણ વત્તા સાયકલ ટ્રેઇનર પર ચાલતી ટ્રેઇનિંગના કારણે મારો પર્સનલ બેસ્ટ સમય ન મળ્યો પણ મઝા આવી એ મહત્વનું છે. ત્યાંથી ડિકાથલોન જઇને બી.આર.એમ.ના ૪ મેડલ્સ (૨૦૦, ૩૦૦, ૪૦૦ અને ૬૦૦) પણ લીધા. એટલે રવિવાર મેડલવાર બન્યો. ટ્રેઇનર પર હવે એકદમ ચકાચક સ્ટ્રકચર્ડ કહેવાય એવી ટ્રેઇનિંગ શરૂ કરી છે, જે ૬ અઠવાડિયાં ચાલશે અેટલે એના પછી એનો કેટલો લાભ થયો એ ખબર પડશે. તો પણ આખા વર્ષનો પ્લાન લીધો છે (ટ્રેઇનરરોડ.કોમ). સરસ એપ અને માર્ગદર્શન. જો તમારી પાસે સાયકલ ટ્રેઇનર હોય તો ચોક્કસ લાભ લેવા જેવો.
* અનંતે મને મણિલાલ નભુભાઈ દ્વિવેદીનું આત્મવૃત્તાન્ત પુસ્તક મોકલ્યું છે પણ હજુ શરૂ નથી કર્યું. આજ-કાલ ફરીથી વાચનનું પ્રમાણ નીચું ગયું છે.
* હા, એમેઝોન પ્રાઇમ પણ સરસ છે. વોડાફોને ૧ વર્ષ મફતમાં આપ્યું છે અને પછી સબસ્ક્રાઇબ કરીશું. નેટફ્લિક્સની સરખામણી ન કરાય પણ લાભ વધુ છે જ.
* દિવાળી આવે છે અને પરીક્ષાઓ ચાલી રહી છે. સોસાયટીમાં નવરાત્રિ થશે કે નહી તે ખબર નહી કારણ કે સોસાયટીનું બજેટ વેનેઝુએલા જેવું લાગે છે. ન થાય તો મઝા છે, થાય તો પણ મઝા છે. આપણે તો નિષ્પક્ષ અને તટસ્થ માણસ છીએ 🙂
આ વર્ડપ્રેસ હવે નવાં-નવાં ફીચર્સ આપણા પર નાખે છે, એટલે આપણે હવે વર્ડપ્રયોગશાળાના દેડકા છીએ, પણ આ એક સરસ નવું એડિટર લાગે છે.
જોઇએ હવે, ક્યાં સુધી ચાલે છે 🙂
* વરસાદ બંધ થયો (જે નવી વસ્તુ છે, કારણ કે સામાન્ય રીતે અહીં નવરાત્રિ સુધી વરસાદ હોય છે) અને અમે આજે પહેલી વાર રસ્તા પર સાયકલિંગ કર્યું અને મુંબઈના રસ્તાઓના ખાડાઓનો અનુભવ પણ લીધો. જોઇએ હવે ફ્રંટ વ્હીલમાં શું તકલીફ થઇ છે! કાલે ખબર પડશે.
* ૧૦ દિવસથી સાયકલ ટ્રેઇનર પર જ પરસેવો પડાય છે. ડોલ ભરાય એટલો પરસેવો! પરસેવો પાડ્યો એને કહેવાય એટલે હવે એક પંખો લાવવો પડશે.
* રનિંગ પણ આજ-કાલ ઓકે છે. ધાર્યા કરતા વધુ થઇ રહ્યું છે, પણ આપણને શું વાંધો છ? 🙂
* શું થયું? અને મિત્રો – થિયેટરમાં જોવામાં આવ્યા. મિત્રો ધાર્યા કરતાં સારુ નીકળ્યું અને શું થયું થોડું લાઉડ અને ઓવરએક્ટિંગના ડોઝ વાળું લાગ્યું, પણ એકંદરે સારું.
* હા, હવે નોટી એટ ફોર્ટી તરફ જઇ રહ્યો છું. મેરેથોનમાં એજ કેટેગરી બદલવાના દિવસો દૂર નથી! 🙂
પહેલા લોકો પુસ્તકાલયોમાં જઇને માહિતી શોધતા હતા, પછી એન્સાક્લોપિડીયા આવ્યો. પછી ગુગલ કે સર્ચ એન્જિન આવ્યા, પછી વિકિપીડિયા આવ્યું અને હવે લોકો ક્વોરામાં જઇને શોધે છે. જોકે ક્વોરામાં પૂછવામાં આવતા મોટાભાગના પ્રશ્નો એટલા ફાલતુ હોય છે કે એમાં કોઇ એક્સપર્ટ નોલેજની જરૂર હોતી જ નથી. હા, કેટલાક ઉત્તરો એકદમ મસ્ત અને ઉત્તમ હોય છે. સર્ચ એન્જિનમાં સરળ ક્વેરી વડે મોટાભાગના ક્વોરાના જવાબો શોધી શકાય છે. ટૂંકમાં, લોકો આળસુ બની રહ્યા છે. અને હવે એટલું ઓછું હતું એમાં એલેક્સા અને ગુગલ આસિસ્ટન્ટ દાટ વાળવા આવી રહ્યા છે!!
હવે મારી પાસે Tacxનું Neo સ્માર્ટ ટ્રેઇનર છે, એટલે હું પણ સ્માર્ટ બન્યો છું 🙂
આ સ્માર્ટ ટ્રેઇનર એટલે શું? ટૂંકમાં સાયકલ ઘરની બહાર ન ચલાવવી હોય તો તે માટેનું આ ઉપકરણ છે. ઘરમાં જ વિવિધ સેન્સર્સની મદદથી (દા.ત. હાર્ટ રેટ, કેડેન્ડ (કેટલા ઝડપથી એક પેડલ કરો છો, તે મિનિટમાં મપાય – rpm), સ્પીડ (ઝડપ બતાવે)) તમે ટ્રેઇનિંગ કરી શકો છો. Neo જેવા સ્માર્ટ ટ્રેઇનર તમને “રોડ ફિલિંગ” આપે. તમે કાંકરા વાળા રોડ, સામાન્ય રોડ, કોંક્રિટ રોડ, બરફ, લાકડાનો પુલ – વગેરેમાંથી એક પસંદગી કરી શકો છો. હા, અડધા પોણા કલાકથી વધુ ટ્રેઇનિંગ કરવી તકલીફદાયક છે. કારણ કે, ૧. પરસેવો બહુ જ થાય અને ૨. બોરિંગ છે. એક જ જગ્યાએ બેસીને પેડલ મારવા એ મુશ્કેલ છે. જોકે આનો પણ ઉપાય છે, ઝ્વીફ્ટ જેવી એપ. જે તમારા બોરિંગ વર્કઆઉટને ગેમનું સ્વરૂપ આપે છે. ટીવી, ટેબ્લેટ કે મોબાઇલ પર તમે વર્ચ્યુલ જગ્યાઓએ (ક્યાંક પેસેફિકના ટાપુ પર પણ) રાઇડ (હવે તો રન પણ થાય છે) કરી શકો છો અને રેસ પણ કરી શકાય છે. એન્ડ્રોઇડ માટે આ સોફ્ટવેર હજુ શરૂઆતી તબક્કામાં છે અને મોંઘું છે એટલે હાલ પૂરતું તો તેને હાથ અડાવવાનો નથી. બીજો સસ્તો રસ્તો એપલ ટીવી લેવાનો છે, પણ એપલના પેંગડામાં પગ ન નાખવાનો નિર્ણય પણ વચ્ચે આવે છે. હાલ પૂરતો પરસેવો નોર્મલ ગારમિન વડે મનગમતા રસ્તાઓ પર ચલાવવીને પાડવાનો છે.
ગુજરાતીઓ આરંભે શૂરાની જેમ આ વસ્તુ ઘરના ખૂણામાં ન પડી રહે (કારણ કે જેની પાસેથી લીધું ત્યાં એવા જ હાલ હતા!) તેવી અપેક્ષા સાથે કાલના વર્કઆઉટનું પ્લાનિંગ કરી રહ્યો છું 😀
વર્ષોથી અમારી ઇચ્છા એક ચાર આંકડા વાળી રાઇડ કરવાની હતી જે ગઇકાલે પૂરી થઇ. મુંબઈ-કચ્છ વખતે ૯૫૦ પર અટકેલા. જોકે આ વખતે પણ ગારમિન ૯૭૦ પર બંધ થયું, એટલે પછી ઘડિયાળનો ઉપયોગ કરવો પડ્યો પણ એનું કોઇ દુ:ખ નથી 🙂
દિવસ ૦:
અમારી આ BRM હતી, સુરત-આબુ રોડ-સુરત. જોકે અમારે આબુ રોડ જવાનું જ નહોતું અને ગુજરાત-રાજસ્થાનની બોર્ડરના ૧૦ કિમી પહેલા અવાલ ગામની હોટેલ વે-વેઇટથી પાછા વળવાનું હતું (યુ ટર્ન વધુ ૧ કિમી તેના પછી). લોકોની પાસે GPX હતી અને માર્ગ એકદમ સરળ હતો એટલે ભૂલા પડવાનો સવાલ નહોતો, તો પણ શું થયું એ આપણે આગળ જોઇશું. સવારે દીપ અમને અમારા ચા પોઇન્ટ પર મળવાનો હતો. ઘરેથી મને એમ કે સાયકલ લઇને ૫ કિમી જઇશું પણ ત્યાંજ જોરદાર વરસાદ શરુ થયો એટલે રીક્ષામાં ગયો.
વસઇ આગળ રાકેશને તેની પિનારેલો ડોગ્મા એફ૧૦ સાથે ગાડીમાં લીધો અને ત્યાંથી સુરત સુધીનું સ્મૂથ ડ્રાઇવિંગ અને સીધા માસ્ટરમાઇન્ડ બાઇક સ્ટુડિયોમાં જઇને સૌથી પહેલા બાઇક ચેક કરાવ્યું ત્યારે ખબર પડી કે પાછલા વ્હીલમાં કંઇક ગરબડ છે, તો પણ ૧૦૦૦ કિમી ચાલશે એવું લાગ્યું. વ્હીલ થોડું આડું હતું. બ્રેકપેડ્સ બદલાવ્યા. ઓઇલિંગ કરાવ્યું વગેરે. બપોરે વિનય-પિયુષને મળવા માટે ગયો અને ત્યાં વિનયની બર્થ ડે પાર્ટી એન્જોય કરી. હા, પિયુષે મને મારી બાંડિયા ગંજી ટી-શર્ટની જગ્યાએ સારી ટી-શર્ટ આપી અને મારી ટી-શર્ટ તેણે રાખી. આવતી સાલ તે એ ટી-શર્ટમાં ફીટ થશે એવું મેં કહ્યું છે.
સાંજે રાઇડ બ્રિફિંગ પતાવીને અને ડિનર કરીને (ખીચડી-કઢી!) રાત્રે વહેલા સૂવા માટે શેરવિનને ત્યાં ગયા. ઊંઘ આવી ન આવી અને સવાર પડી ગઇ.
દિવસ ૧:
સવારે ગાડી એક જ હતી એટલે અમે ત્રણ જણાં સ્ટાર્ટ પોઇન્ટ (એમટીબી કોલેજ) રાઇડ કરીને ગયા. આગલા દિવસે બાઇક ચેક સિવાય બધી ફોર્માલિટી થઇ ગઇ હતી એટલે ૬ વાગે રાઇડ શરૂ થઇ. પહેલાં ૩૩ કિમી સુધી રાઇડ સરસ થઇ અને પછી કુલ બે કલાકમાં ૫૫ કિમી પહોંચી ગયો પછી પાણી લેવા ટોલનાકા આગળ ઉભો રહ્યો. બે-ત્રણ કિમી આગળ ગયો અને પંકચર! ફટાફટ ટ્યુબ બદલીને આગળ વધ્યો. ઘણાં સમય પછી હેન્ડ પંપ વાપર્યો ત્યારે ખબર પડીકે ભાઇ આ તો બહુ ભારે વસ્તુ છે!! વધુ આગળ વધ્યો અને બીજું પંકચર. ફરી ટ્યુબ બદલીને આગળ વધ્યો અને ફરી ત્રીજું પંકચર. હવે આ તો ફ્લાયઓવર પર પડ્યું. ૨૭ કિમી પ્રતિ કલાકની સરેરાશ ઘટીને ૨૨ પર આવી ગઇ હતી! ત્યાંથી એક પંકચરની દુકાન દેખાઇ અને થયું કે બે પંકચર ફિક્સ કરી દઉં અને ટ્યુબ પણ બદલી દઉં. હું બે ટ્યુબ લઇને નીકળ્યો હતો. ત્રીજી ટ્યુબ બેગમાં હતી, જે પ્રથમ કંટ્રોલ પોઇન્ટ (કિમી ૧૪૭) પર હતો. પંકચરની દુકાનમાં પાણી હોય એટલે ફટાફટ પંકચર ઠીક થાય. ફટાફટ બે પંકચર ફિક્સ કર્યા અને ટ્યુબ બદલવા ગયો ત્યાં તે ટ્યુબ ફાટી ગઇ! તો પછી ઠીક કરેલી ટ્યુબ લગાવી આગળ વધ્યો. પાંચેક કિમી પછી ફરી પંકચર. હવે તો કોકીને ફોન કર્યો અને કહ્યું કે હવે જો પછી પંકચર થશે તો ઘરે પાછો આવી જઇશ. કોકીએ હિંમત આપી અને કહ્યું કે હજુ એક ટ્યુબ બાકી છે ને. તો હિંમતે મર્દા તો મદદે ભગવાન. ફરી આગળ વધ્યો અને રે મારા નસીબ!! ફરી પંકચર પડ્યું. આ વખતે એક પંકચર દુકાન નજીક હતી. ત્યાં જઇને પંકચર ઠીક કર્યા. કંટ્રોલ પોઇન્ટ હજુ ૨૨ કિમી દૂર હતો.
ત્યાં દીપને ફોન કર્યો. દીપે પણ હિંમત આપી કે, ડોન્ટ ક્વિટ! કંટ્રોલ પોઇન્ટ પર મારી બેગમાં ટાયર છે, તે લઇ લેજે. ટ્યુબ પણ છે. તો પછી, આ ૨૨ કિમી જીવ અધ્ધર રાખીને કંટ્રોલ પોઇન્ટ પર બપોરે ૨.૫૫ એ પહોંચ્યો ત્યારે હું છેલ્લો પહોંચવા વાળો હતો. ટાયર બદલ્યું. બોટલમાં પાણી ભર્યું. હા, મૂર્ખાઇ કરીને ટ્યુબ ન બદલી. ૧૦ કિમી આગળ ગયો ત્યાં ફરી પંકચર (ક્રમાંક ૬!) હવે તો હદ થતી હતી. તો પણ આગળ વધ્યો અને ધીમે-ધીમે ઝડપ વધારતો-વધારતો આગળ વધતો રહ્યો. આણંદ આગળ પહોંચ્યો ત્યારે રાત પડી ગઇ હતી.
ત્યાંથી અખિલેશભાઇ, જાગૃતિબેન અને સમીર મળ્યા. તેમની જોડે આગળ વધ્યો ત્યાં પાછલી લાઇટ બંધ થઇ ગઇ. બદલી ત્યાં સુધીમાં તો એ લોકો આગળ વધી ગયા હતા. અમદાવાદ જવા માટે અમારે NH48 થી સરદાર પટેલ રીંગ રોડ લેવાનો હતો પણ સ્પિડ વધારવાની ધૂનમાં હું એ ડાબો વળાંક ભૂલી ગયો અને ૨.૫ કિમી જેટલું આગળ વધી ગયો. ફરીથી મેપમાં જોઇને એકાદ-બે જણને પૂછી પાછો આવ્યો અને ભંગાર રીંગ રોડ પરની સફર શરૂ કરી. અમદાવાદના રસ્તા આટલા ખરાબ હશે તેવું નહોતું ધાર્યું. હવે ઊંઘ અસર કરવા લાગી હતી, તો પણ આખરે ૩૩૧ કિમી પર અમદાવાદની મઢૂલી હોટેલ પર રાત્રે ૧.૧૫ એ પહોંચ્યો. દીપ-ચિરાગ અને રાકેશ ત્યાં ૭.૩૦ વાગે જ પહોંચી ગયા હતા અને ફરીથી રાઇડ કરવાની તૈયારી કરતા હતા. મારે તો સૂવાનું હતું એટલે શાવર લઇને ફટાફટ એક કલાક સૂઇ ગયો અને બે વખત એલાર્મ સ્નૂઝ કરીને ઉઠ્યો.
દિવસ ૨:
સવારે ફટાફટ નીકળી ગયો. અમદાવાદ-પાલનપુર આપણો ફેવરિટ રુટ. હજારો વખત તેના પર બસ-કાર-ટ્રેનમાં પ્રવાસ કરેલો અને ૨૦૧૫માં એક વખત સાયકલ પર પણ. એટલે જોશ હતો અને પાલનપુર મમ્મી-પપ્પા અને મિત્રો પણ મળવાના હતા. મહેસાણા સુધી ફટાફટ સાયકલ ચલાવી પછી થોડો નાસ્તો કર્યો. મેહોણા સ્ટાઇલની ફ્રેંચ ફ્રાય્સ.
ફ્રેંચ ફ્રાય્સના પાવર વડે આગળ વધતો હતો ત્યાં રસ્તામાં વિનય ગાડીમાં પાલનપુર જતો હતો ત્યાં મળ્યો. થોડી વાતો કરી. નીવે મારો સરસ ફોટો પણ પાડ્યો. પાલનપુર પહોંચતા ધાર્યા કરતા વાર થઇ. મમ્મી-પપ્પા ત્યાં વે-વેઇટ આગળ આવી ગયા હતા. સ્કૂલ ગ્રુપમાંથી વિનય, પરેશ (અને કથન), કેયુર, કુંતલ, શૈલેષ, ભરત ત્યાં આવ્યા હતા. ત્યાં ઊભા રહી ચા-બિસ્કિટ ખાધા. શીતળા સાતમનો પ્રસાદ ખાધો. થોડા ફોટા પડાવ્યા અને પાલનપુરનો ટ્રાફિક દેખી આગળ વધ્યો.
ત્યાં થોડી વાર પછી અનિલ મળ્યો. થોડીવાર ઉભો રહ્યો અને ૫૦૦ કિમી પહેલા અખિલેશભાઇ અને ગ્રુપ મળ્યું એટલે છેલ્લા પાંચ કિમી વાતો કરતા પૂરા કર્યા. એ પહેલા હેમંત, જે ટુર ઓફ અરાવલીથી પાછો આવતો હતો, તે સામેની બાજુએથી બૂમ પાડી પણ મારું મગજ અને મન તરત એક્ટિવેટ ન થયું અને મને પાંચ મિનિટ પછી યાદ આવ્યું કે ઓહ, એ તો નિરાલા હતો! કંટ્રોલ પોઇન્ટ ૪ પર હું ૧.૨૪ વાગ્યા જેવો પહોંચ્યો. ત્યાં થોડું જમીને અને વધુ પ્રવાહી પદાર્થો (જેવાં કે લસ્સી અને આપણું ફેવરિટ સોસિયો) લઇને તરત નીકળી ગયો. રીટર્નમાં રસ્તો થોડો ટફ હતો. બાલારામ યાદ આવી ગયું. ટોલનાકા આગળ આઇસક્રીમ ખાધો અને ત્યાંથી ફરી અખિલેશભાઇ અને જાગૃતિબેનની જોડે આગળ વધ્યો. લગભગ મહેસાણા સુધી અમે જોડે જ રાઇડ કરી પણ રસ્તામાં મારી ટેઇલ લાઇટ પડી ગઇ તે શોધવા અને લગાવવામાં ૧૫ મિનિટ બગડી. જે હોય તે. વચ્ચે-વચ્ચે લોકો મળતા રહ્યા અને હું આગળ વધતો રહ્યો. છેલ્લાં ૨૦ કિમી પસાર કરતાં-કરતાં પાછો જીવ નીકળી ગયો અને છેવટે રાત્રે ૨.૩૫એ હોટેલ મઢૂલી પર પહોંચ્યો ત્યારે ફરી દીપ-ચિરાગ-રાકેશ ત્યાંથી નીકળવાની તૈયારી કરતા હતા. મૂર્ખાઇ નંબર ૨: મારી પાસે ઢગલો ટી-શર્ટ હોવા છતાં બે જ ટી-શર્ટ રાખેલી એટલે આજની ટી-શર્ટ ફરી ત્રીજા દિવસે પહેરવી પડી!
સવારે એસ.પી. રીંગરોડ પર જ અખિલેશભાઇ મળી ગયા અને થોડીવાર પછી ઝીણો વરસાદ શરૂ થઇ ગયો. રસ્તામાં મસ્ત વાતાવરણ અને બેકાર રોડને પસાર કરતા આગળ વધ્યા અને અખિલેશભાઇના વાહૂએ કંઇ ગરબડ કરી. મેં ગારમિનના વખાણ કર્યા અને અમે અસલાલી પહોંચ્યા ત્યાં સુધીમાં થાકી ગયા હતા. ખેતલાઆપાની ચા અને નાસ્તો તેમજ સેલ્ફીથી અમે રિલેક્સ થયા.
ત્યાંથી ફરી પાછો વરસાદ અને બરોડા એક્સપ્રેસ હાઇવેના જંકશન પર પહોંચ્યા ત્યારે અમે થેપલા પણ ખાધા 🙂
થેપલા પાવર વડે અમે આગળ વધ્યા અને ફરી પાછા લીજેન્ડ હોટેલમાં રોકાયા. ત્યાં બરોડા સાયકલિંગના લોકો મળ્યા અને ચીઝ સેન્ડવિચ, કોલ્ડ કોફી અને બીજો ઘણો નાસ્તો ઝાપટ્યો. ફરી પાછી રાઇડ શરૂ કરી અને છેવટે સાંજે ૫.૩૭એ કંટ્રોલ પોઇન્ટ પર પહોંચ્યો ત્યારે થાકી ગયો હતો. રાત્રિની તૈયારી રૂપે કોફી પીધી. થોડો રિલેક્સ થયો અને નીકળ્યો. હવે ૧૪૭ કિમીનો રસ્તો મારો અણગમતો હતો કારણકે રાત પડી ગઇ હતી અને સામેથી રોંગ રાઇડમાં આવતા લોકોનો ત્રાસ હતો. આ ત્રાસમાં વરસાદે વધારો કર્યો અને અંકલેશ્વર પહોંચતા સુધીમાં તો મને ઠંડી ચડી ગઇ. પાછો, હું એકલો હતો અને ગારમિન અને ફ્રંટ લાઇટ (જોકે બીજી લાઇટ હતી) બંને પાવર બેંક પર આધારિત હતા, જેની બેટરી બહુ જ ઓછી હતી. બોધપાઠ: વધુ એક પાવર બેંક જોડે રાખવામાં શરમ રાખવી નહી અને રાત્રે બધી જ વસ્તુ ચાર્જ કરી લેવી. ફેસબુકમાં અપડેટ કરતો આગળ વધ્યો. વચ્ચે એક જગ્યાએ ગારમિન ચાર્જ કરવા મૂક્યું પણ સમય બહુ વેડફાતો લાગતો હોવાથી આગળ વધ્યો. ધીમે-ધીમે જતો હતો. હવે ઊંઘ અસર કરવા લાગી હતી અને મને વિચિત્ર આકારો દેખાતા હતા. દા.ત. મંડપ બાંધ્યો છે અને લોકો નાચે છે 😀
રસ્તામાં મારું સ્ટેટસ અપડેટ જોઇને મુકુંદે ફોન કર્યો કે કાર્તિક, સૂવાનું નથી અને રાઇડ પૂરી કરવાની છે. તો પછી જીવમાં જીવ લગાવી દીધો. પલસાણા પહોંચ્યો એ પહેલા વરસાદ અને ભંગાર રસ્તાનો સામનો કર્યો. ત્યાંથી પછી ૩૩ કિમી બાકી હતા એ પહેલાં ગારમિને બાય-બાય કહ્યું. જોકે ૧૦ ટકા બેટરી બાકી હતી, તો પણ પછી ઘડિયાળ વાપરીને રાઇડ રેકોર્ડ કરી. ધીમે-ધીમે છેક ૬.૧૪ જેવી રાઇડ પૂરી કરી અને હાશ થઇ.
ત્યાંથી ફરી પાછો શેરવિનને ત્યાં રાઇડ કરવાનો પ્રયત્ન કર્યો પણ હાથ-પગ-મોં-બધું જ બૂમો પાડવા લાગ્યું એટલે થોડી મહેનત પછી રીક્ષા મળી એટલે તેમાં બેઠો અને મીટર વગરની રીક્ષાની સફર ઘણા સમયે કરી. શાવર લીધો અને દીપ જોકે એન્ડ પોઇન્ટ પર આવી ફટાફટ કેક ખાધી અને લોકોને મળીને મુંબઈ જવા નીકળ્યા. હું ઝોમ્બી સ્થિતિમાં હતો અને આ પોસ્ટ પણ એ જ હાલતમાં લખાઇ છે 😀
હવે? બીઆરએમ ૧૨૦૦ 🙂
* કેરાલામાં વરસાદ પડ્યો અને તેનો કાળો કેર સોશિયલ મિડિયામાં વધુ વાપ્યો. એમાય ફેસબૂકે તો પત્તર ફાડી દીધી અને લોકો આક્ષેપો-પ્રતિઆક્ષેપો અને મોદીજીને નીચું દેખાડવામાંથી ઊંચા ન આવ્યા. હે રામ!
* ૧૫ ઓગસ્ટે અગાઉ લખ્યું હતું તેમ ૧૨ કલાકની મુંબઈ અલ્ટ્રા પૂરી કરી. લગભગ ૭૫ કિમી પૂરા કર્યા. કદાચ ૮૦ થઇ જાત પણ પછી થયું, જવા દો! પુષ્પક જોડે આરામથી આખા ગામના ગપાટા મારતા દોડ્યો અને બીજા અલ્ટ્રા રનનું પ્લાનિંગ પણ કરી દીધું.
હા, પગની બધી આંગળીઓના નખની હાલત વધુ ખરાબ છે. બાય બાય ઓલ નખ્સ.
* થોડા દિવસ પહેલાં સહકુટુંબ માલ્સેજ જઇ આવ્યા. સરસ જગ્યા. સપ્ટેમ્બર ૨૦૦૪માં ઓફિસમાંથી ત્યાં ગયેલા એવું યાદ છે. એ સમયના ફોટાઓ મળતા નથી, એ દુ:ખની વાત છે. પણ, ક્યાંક પડ્યા હોઇ શકે છે.
* “જીપ્સીની ડાયરી” પુસ્તક કિંડલમાં પ્રાપ્ત છે. આજ-કાલમાં શરૂ કરવામાં આવશે.
(સ્ત્રોત: https://salsa.debian.org/valessio-guest/DebianArt/tree/master/posters/25th)
હેપ્પી બર્થડે, ડેબિયન!
અને હા, ડેબિયન ડેવલોપર બન્યાને પણ ૧૦ વર્ષ થઇ ગયા એ તો ધ્યાન બહાર જતું રહ્યું 🙂
ડેબકોન્ફમાંથી પાછા આવીને હવે ઓગસ્ટ-સપ્ટેમ્બર હર્યો ભર્યો રહેશે. અહીંનું તાપમાન વિચિત્ર છે એટલે દોડવાનું કંઇ ખાસ થયું નહી. હા, ચાલવાનું બહુ થયું. કારણ કે, એક જ કેમ્પસમાં હોવા છતાં કોન્ફરન્સ, જમવાનું (બ્રેકફાસ્ટ-લંચ-ડિનર) માટે અલગ જવાનું અને ઊંઘવા માટે રુમ પણ અલગ. એટલે લગભગ ૯-૧૦ કિમી દરરોજ એમાં જ થઇ જતા!
ઓગસ્ટ
* મુંબઈ અલ્ટ્રા – જ્યાંથી મને લાંબુ દોડવાનો ચેપ લાગ્યો હતો. ૨૦૧૪, ૨૦૧૫ અને ૨૦૧૬માં ૧૨ કલાક દોડ્યો હતો, તેમાં પણ ૨૦૧૬ વખતે થોડું સાહસ કરેલું.
* ૪૦૦ બીઆરએમ – વાર્મ અપ રાઇડ!
સપ્ટેમ્બર
* ૧૦૦૦ બીઆરએમ – સરળ રસ્તો પણ ઊંઘ અને લાંબું અંતર – મુશ્કેલ છે, પણ થઇ જશે!
* ૨૦૦ બીઆરએમ – રીકવરી રાઇડ!
* ૧૦ કિમી – રનિંગ રેસ
ઓક્ટોબર
* આરામ અથવા પછી કંઇ નવું શોધી કાઢવામાં આવશે!!
PS: મુંબઈ મેરેથોન – ફુલ મેરેથોન આ વખતે તૈયારી સાથે કરવામાં આવશે \0/
અહીં ડેબકોન્ફમાં ઉપરોક્ત ટી-શર્ટ પહેરી હતી ત્યારે ડેનમાર્કના એક મિત્રે તેનો અર્થ પૂછ્યો એટલે કે Kal નો અર્થ પૂછ્યો ત્યારે સમજાવ્યું કે આ મારા આળસપણાની નિશાની છે. ત્યારે તેણે ડેનમાર્કની એક વાર્તા કહી.
એક ભરવાડને પોતાનાં ઘેટાંના ઊનમાંથી વસ્ત્ર બનાવવું હતું. તે દરજી પાસે ગયો અને ઊન આપીને કહ્યું કે આમાંથી મને એક સરસ વસ્ત્ર બનાવી આપો. દરજીએ કહ્યું, ઓકે – કાલે આવીને લઇ જજે. ભરવાડ બીજા દિવસે ગયો અને પૂછ્યું તૈયાર છે? દરજીએ કહ્યું એક કામ કર, આજે ફરીથી માપ લઉં કાલે આવજે. ભરવાડ ફરી ગયો અને દરજીએ ફરીથી કાલે આવવાનું કહ્યું.
ઉપરોક્ત વાર્તા ભારતની લોકકથાઓમાં પણ છે. અને, હું તો હજુ પણ એવું કરું છું 🙂
PS: આળસ બુરી બલા છે, પણ આ આળસ હું કાલે ચોક્કસ છોડી દઇશ!
* ડેબકોન્ફ ૧૮ તાઇવાનમાં છે અને અત્યારે કોફી-બ્રેક પડ્યો છે એટલે ઊંઘ આવે એવા વાતાવરણમાં હું આ લખી રહ્યો છું.
દિવસ ૦:
મુંબઈથી રાતની બેંકોકની ફ્લાઇટ સમયસર હતી અને બેંકોક એરપોર્ટ પર બોરિંગ રીતે બે કલાક પસાર કરી એકાદ કોફી પીને તાઇપેઇની ફ્લાઇટ પકડી. તાઇ એરવેઝ – બેંકોકથી તાઇપેઇની ફ્લાઇટમાં વેજેટેરિયન લોકોની દરકાર કરતી નથી એ વાત ધ્યાનમાં રાખવી. વધુમાં આખી ફ્લાઇટમાં થાઇ ફૂડની વાસ આવતી હતી એ અલગ. ચોકડી. તાઇપેઇ એરપોર્ટ પર ઉતરી સૌથી પહેલા કરન્સી લીધી, દોઢ કલાક ઇમિગ્રેશનમાં ઊભો રહ્યો અને પછી નવું સીમ કાર્ડ (૧૦ દિવસ, અનલિમિટેડ ડેટા વત્તા ૧૦૦ NTD ટોક ટાઇમ – ૫૦૦ NTD – બે મિનિટમાં!) વત્તા ઇઝીકાર્ડ (પ્રવાસો માટે) લીધું અને ત્યાંથી એરપોર્ટ ટ્રેન પકડી. ત્યાંથી હાઇ સ્પિડ ટ્રેનની ટિકિટ લીધી જે ૨૦૦ કિમી/કલાકની ઝડપે દોડતી હતી એવું જાણવા મળ્યું. ત્યાંથી એક બસમાં ૩૦ મિનિટ પ્રવાસ કરીને બસ સ્ટોપ પર આવ્યો જ્યાંથી ૩૦ મિનિટ ચાલીને કોન્ફરન્સના સ્થળે પહોંચ્યો ત્યારે થાકી ગયો હતો પરંતુ મારો રૂમ તૈયાર થયો નહોતો. વધુમાં મારી પાસે બહુ કેશ હતા નહી એટલે ATM શોધ્યું. તરત મળી ગયું. કોન્ફરન્સની જગ્યા NCTU સરસ જગ્યા છે. આવી યુનિવર્સિટી અહીં હોય તો ભણવાની પણ મઝા આવે 🙂 રાત્રે ડિનર પછી લોકોને મળીને તરત રૂમમાં આવીને સૂઇ ગયો. એ પહેલાં મારો રૂમ પાર્ટનગર ગ્વાટેમાલાથી આવ્યો હતો તેની જોડે થોડા ગપ્પાં માર્યા.
દિવસ ૧:
સવારે સૌથી પહેલાં તો શાવર અને બાથરૂમ શોધ્યા. મળી ગયા. ગયા વખતની જેમ ઓપન શાવર નહોતો એટલે શરમ ન આવી પણ સવારે ૭ વાગ્યા પછી પ્રિપ્લાન્ડ ઇલેક્ટ્રિસીટી બંધ રહેવાની હતી એટલે તરત બ્રેકફાસ્ટ કરવા ગયો. હવે ફૂડ-કોન્ફરન્સ-રૂમ – આ ત્રણેય વચ્ચે લગભગ અડધો કિમીનું અંતર છે અને ત્રણેય ત્રિકોણના ત્રણ ખૂણાઓ પર છે. એટલે દરરોજના ૬-૭ કિમી ચાલવાનું મિનિમમ! થોડી ટોકમાં હાજરી પૂરાવી અને કોફીનો પૂરતો સ્ટોક પેટમાં ઠાલવ્યો. ત્રણ-ચાર જૂનાં અને ત્રણ-ચાર નવાં મિત્રો મળ્યા એટલે વાતો કરવાની મઝા આવી. રાત્રે ફરી પાછો જલ્દી આવીને સૂઇ ગયો. અહીં એર કન્ડિશનર માટે એક પ્રિપેઇડ કાર્ડ લેવું પડે એટેલ એસી પણ ધ્યાન રાખીને વાપરવાનું. સરસ. કોઇ ખોટી વીજળી બાળે જ નહી! અને હા, સૂપ તો તમારે દરરોજ પીવો જ પડે. પેશન ફ્રૂટ નામનું નવું ફળ જાણવા મળ્યું. સરસ વસ્તુ છે.
દિવસ ૨:
અહીં કૂકડા બોલ્યા વગર સવાર જલ્દી થાય છે એટલે વહેલો ઉઠી ગયો અને યુનિવર્સિટીમાં દોડવા ગયો. પણ ૬ કિમીમાં ગરમી અને ભેજને કારણે હાલત ખરાબ થઇ એટલે પછી ૧૦ કિમીનો કાર્યક્રમ પડતો મૂક્યો અને આરામથી તૈયાર થઇ બ્રેકફાસ્ટ કર્યો. કોન્ફરન્સમાં જઇ નવાં લોકોને મળ્યો અને કી-સાઇનિંગ પાર્ટીની પ્રક્રિયામાં ભાગ લીધો. કોફીનો ડોઝ તો ચાલુ જ હતો અને સાંજે ફરી પાછો ડિનર પછી રૂમમાં આવીને આરામ કર્યો. અહીં મુંબઈ કરતાં વધુ ભેજ છે જેને કારણે થાક પણ વધુ લાગે છે. આપણે તો ઠીક, યુરોપ-અમેરિકાના લોકોની હાલત ખરાબ છે. છતાંય, કેમ્પસ હર્યુ-ભર્યું છે એટલે હજુ પણ સારું છે. ટાયફૂન આવવાની સંભાવના વ્યક્ત કરાઇ હતી એટલે હું તો છત્રી-રેઇનકોટ-બેગ કવર લઇને આવ્યો છું પણ હજુ વરસાદનું એક ટીપુંય પડ્યું નથી 🙂
વધુ આવતા અંકે..
થોડા દિવસ પહેલાં fast&upમાં એક-બે વસ્તુઓ ઓર્ડર કરી. ઉતાવળ હતી એટલે લોગીન કર્યા વગર ગેસ્ટ લોગીન વાપરી ઓર્ડર કર્યો. પૈસા ભર્યા અને બેંકમાંથી પણ સંદેશો આવી ગયો પણ એ લોકો તરફથી ન આવ્યો. એક દિવસ રાહ જોઇ, બે દિવસ જોઇ પછી વેબસાઇટ ઉપર કોન્ટેક્ટ અસમાંથી ફોર્મ ભરી સંદેશો મૂક્યો પણ કંઇ જવાબ ન આવ્યો. પછી ફોન કર્યો. તો એ લોકોએ કહ્યું કે, હા તમારા પૈસ મળ્યા છે. તમારી ડિટેલ્સ આ નંબર પર SMS કરો. કર્યો અને બે દિવસમાં મંગાવેલી વસ્તુઓ આવી પણ ગઇ.
હવે, એમ થયું કે ચાલો મારું એકાઉન્ટ જોઇએ. પાસવર્ડ તો યાદ નહોતો એટલે થયું કે Forget Password કરીએ. તો પછી, આ પાનાં પર ગયો: https://www.fastandup.in/reset_pass હવે ખાટલે મોટી ખોડ કે આ લોકો Last Old Password You Remember માંગે અને મને તો યાદ જ નહી કે કયો પાસવર્ડ વાપર્યો. બહુ પ્રયત્ન કર્યા પણ પરિણામ શૂન્ય.
ટૂંકમાં, આવું પાસવર્ડ રીસેટ પાનું ન બનાવવું!!
પાસવર્ડ સંબંધિત મારી જૂની પોસ્ટ્સ:
* પ પાસવર્ડનો પ..
* ઇ(જી)મેલ અને સલામતી
* તમારો પાસવર્ડ કેટલો મજબૂત?
PS: લોકોને તો એ પણ ખબર નથી કે વિકિપીડિયામાં Special:PasswordReset થી પાસવર્ડ બદલવાની વિનંતી મોકલી શકાય છે!
