હવે ટુર દી ફ્રાન્સ જેવી સ્પર્ધામાં ભાગ લેવાની આપણી લાયકાત તો છે નહી એટલે અમે નક્કી કર્યું કે કંઇ નહી તો ગરીબ માણસોની ટુર દી ફ્રાન્સ તો કરીએ. અને, અત્યારે ફ્રાન્સ જવાનો સમય (અને પૈસા!) પણ નથી એટલે નક્કી કર્યું કે આપણે ઘરે બેઠા જ ઝ્વિફ્ટ અને RGTમાં સાયકલ ચલાવીને આ કામ કરીએ. આગળ કહ્યું તેમ ગરીબ માણસ એટલે થોડું નમતું જોખવું પડે. સામાન્ય રીતે ટુર દી ફ્રાન્સમાં સાયકલિસ્ટ ૨૧ દિવસમાં ૩૫૦૦ કિમી જેટલું અંતર, ૫૦૦૦૦ મીટર જેટલી ઊંચાઇ પ્રાપ્ત કરવાની સાથે ૯૦ કલાક જેટલો સમયમાં પૂરી કરે છે (આ વખતે પહેલા ક્રમે આવેલા સ્લોવેકિયાના તાદેજ પોગાચરે ૮૨:૫૬:૩૬ કલાકમાં સ્પર્ધા પૂરી કરી!) પણ આપણે તેનાથી ચોથા (૧/૪) ભાગ જેટલું જ અંતર-ઊંચાઇનું લક્ષ્ય રાખ્યું. ૨૧ દિવસમાં વચ્ચે બે રજાના દિવસો પણ આવે. જોકે વચ્ચે ગ્રૂપ રાઇડ્સ કરી, એક દિવસ બહાર પણ સાયકલ ચલાવી આવ્યો એટલે ટેકનિકલી મને એક પણ રજા ન મળી
હવે પછી શું? સપ્ટેમ્બરમાં સ્પેન! મજાક બાજુ પર મૂકીએ તો કોરોના કાળ હજુ હાજર જ છે અને હવે તો બે મહિના વરસાદ છે (એટલે કે અહીં તો બહુ જ છે!) એટલે ૧૪ ઓગસ્ટ-૧૫ ઓગસ્ટની અમારી બી.આર.એમ. પહેલા તો ક્યાંય નીકળાય તેમ લાગતુ નથી! જોકે ઝ્વિફ્ટ તો ચાલુ જ રહેશે. ઘરમાં રહો, સલામત રહો!
છેવટે વેક્સિન મળી! એકાદ દિવસ થાક અને તાવ પણ આવ્યો – પણ સરવાળે ૫૦ ટકા સલામત તો થયા. હવે ત્રણ મહિના પછી કેવી સ્થિતિ છે અને બીજો ડોઝ મળે છે કે નહી તે પછી ફરી અપડેટ કરવામાં આવશે.
ઉપરનો ફોટો કોઇને પોલિટિકલ લાગે તો.. થાય એ કરી લેજો 😉
વરસાદ આવી ગયો છે (અને દર વખતની જેમ – જોરદાર આવ્યો!) હા, વેક્સિન હજુ આવી નથી, પણ આજ-કાલમાં મળી શકે છે – એવી શક્યતાઓ છે! પણ, ખરા ટાંકણે શું થાય એ કોને ખબર? જ્યાં સુધી સોય ભોંકાય નહી ત્યાં સુધી તેને સત્ય ન માનવું. જોકે થોડા દિવસ પહેલા મને ડોક્ટરો એક સાથે બે વેક્સિન આપી દે છે તેવું સ્વપ્ન આવ્યું હતું!
ઘણાં વખત પછી રીનીતના ઘરે ગયા અને માસ્ટરમાઇન્ડ બાઇક સ્ટુડિયોની મુલાકાત લીધી. વીક-એન્ડ બહુ બીઝી રહ્યો. મને ૬ કલાક સાયકલ ચલાવવામાં થાક નથી લાગતો એટલો થાક ૨ કલાક ગાડીના આરામદાયક પ્રવાસમાં લાગ્યો.
કવિનનું વેકેશન એમને એમ પૂરુ થયું. લોકડાઉન ખૂલવાની સાથે જ (અને અમુક ડફોળો તો લોકડાઉનમાં પણ દરરોજ સાયકલ ચલાવતા દેખાયા છે!) ભારત તરફથી ઓલ્મપિકની તૈયારી કરતા રનર્સ, સાયકલિસ્ટોએ રોડ પર મારો ચલાવ્યો છે એ જોતા કોરોનાની ત્રીજી લહેર ન આવે તો જ નવાઇ.
અમારો બિલાડો બે દિવસ ખોવાઇ ગયો હતો. ફરી મળી ગયો છે.
વર્ડપ્રેસે ગુજરાતી ફોન્ટની ફરી પત્તર ફાડી છે, ૨૦૨૧ બહુ આશાસ્પદ નથી.
It’s Okay: To Not Have a Hobby — સામાન્ય રીતે આપણે કોઇને મળીએ (ખાસ કરીને આજના ટીન એજર્સ માટે આ ફેશન છે) ત્યારે વાત-વાતમાં આ પ્રશ્ન તો આવે જ કે તમારી હોબી/શોખ શું? ડાન્સ, ચિત્ર કલા, સ્પોર્ટ્સ, એક્સરસાઇઝ (યોગ – તો એમાં હોય જ!) કે ખાવાનું બનાવવાનો શોખ. જો તમે આ ન કરતા હોય તો મોટાભાગે નિરસ માણસ ગણાવ. પણ જરુરી નથી કે દરેકને ડાન્સ આવડે કે ગમે. જરુરી નથી કે દરેક માણસને સાયકલ ચલાવવાનું ગમે કે દોડવાનું ગમે. જરૂરી નથી કે દરેકને નેટફ્લિક્સ કે એમેઝોન પર ફિલ્મો જોવાનો સમય પણ મળતો હોય કે દરેકેને પુસ્તકનો શોખ હોય. નોર્મલ છે કે આ બધાં શોખ ન હોય અને તમે તમારું જીવન તો પણ સરસ જીવતા હોવ.
અપડેટ્સમાં આપવા જેવું તો ઘણું છે, પણ સાચું કહું તો બ્લોગ પર આવવાનું હવે બહુ મન થતું નથી. કોવિડ-૧૯ હજુ છે અને આ વખતે કોવિડે ખરો પરચો બતાવ્યો. કોઇકે ક્યાંય લખ્યું હતું કે “જ્યાં સુધી જંગલની આગ ઘર સુધી ન આવે ત્યાં સુધી તે અફવા જ લાગે”. એવું જ થયું જ્યારે મારા મોટા મામાનું કોવિડમાં અવસાન થયું. ખરી પરિસ્થિતિનો ખ્યાલ આવે ત્યાં સુધી બહુ મોડું થઇ જાય છે.
થોડા સમયથી વિકિપીડિયામાં પાછો સક્રિય થયો છું (એમ તો હું ક્યાં નિષ્ક્રિય હતો?) પણ હવે મોટાભાગનો સમય ક્ષતિઓ સુધારવામાં કાઢ્યો છે.
સાયકલિંગ પણ ફૂલ્યું-ફાલ્યુ છે. ગયા વર્ષનું બાકીનું કામ એવરેસ્ટિંગ પૂરુ કર્યું. ૨૦ કલાક ઇન્ડોર ટ્રેઇનર પર, ૨૨૯ કિમી અને ૮૯૦૦ મીટર જેટલું એલિવેશન. વધુમાં મારા જીવનનો સૌ પ્રથમ યુટ્યુબ ઇન્ટરવ્યુ પણ આપ્યો, જે નીચેના વિડિયોમાં જોઇ શકાશે. જો કોઇ કારણોસર એમ્બેડેડ કરેલો વિડિયો ન દેખાય તો vEveresters of India : Grinshina & Kartik પર તમે તેને જોઇ શકશો. મારો અવાજ રોબોટિક લાગે છે. વધુ પડતા સાયન્સ ફિક્શન મુવીઝ જોવાનું પરિણામ હશે?
લોકડાઉન ચાલુ છે, અને લાગે છે કે ચાલુ જ રહેશે. ત્યાં સુધી – ઘરમાં રહો, સલામત રહો!
લો, ફરી પાછું લોકડાઉન અને કોરોના સંકટ આવ્યું છે. પેલા એન્ટિ માસ્ક અને એન્ટિ-વેક્સિન મૂર્ખાઓ હજુ પણ આજુ-બાજુ હાજર છે જ. વધુમાં, માસ્ક વગર કે માસ્ક સાથે પણ કારણ વગર રખડવા વાળા લોકોનો ત્રાસ પણ ઓછો નથી.
તરબૂચ લેમોનેડ અને ફેન મોડ ઓન!
એટલે, હવે ઇન્ડોર રાઇડિંગ (જ) છેલ્લા અઠવાડિયાથી શરુ કરવામાં આવ્યું છે. ગઇકાલે ૬ કલાકની ઇન્ડોર રેસ (ITT) હતી, પણ મુંબઈની ગરમી વત્તા ભેજ (૭૯%!)ના કારણે બહુ મજા ન આવી – ખાસ કરીને રાત્રે ૭ થી ૯ દરમિયાન.
ફેબ્રુઆરીમાં ૬૦૦ પછી ૧૫૦+૧૦૦ કિમીની સરસ કોમ્બોબી.આર.એમ. કરી જેનો વિગતે રીપોર્ટ લખવાનો રહી જ ગયો પણ ત્યાં મજા આવી ગઇ. ત્યાર પછી કંઇ ખાસ સાયકલિંગ કર્યું નથી. હવે માર્ચ-એપ્રિલમાં બે નાઇટ બી.આર.એમ. (જો રદ ન થાય તો!) કરવામાં આવશે. પછી, જૂન પછી ફરી વ્યવસ્થિત સાયકલિંગ શરુ કરીશ.
સાયકલિંગ ગ્રૂપો નવાં-નવાં સાયકલિસ્ટોથી ઉભરાતા જાય છે. જોકે આ સોડાઓનો ઉભરો શમતા બહુ વાર નહી લાગે!
રનિંગ ચેલેન્જ ખાતર કરી રહ્યો છું, પગ હજુ બરાબર દોડતા નથી 🙂
હા, બે દિવસ પહેલાં સિલ્વર બીચ પર સ્વિમાથોનમાં વોલિયન્ટર તરીકે કામ કર્યું. મઝા આવી. હવે, સ્વિમિંગ ક્યારે શરુ કરવું એ નક્કી કરવાનું બાકી છે.
હેથ-વેનું ઇન્ટરનેટ વાર-તહેવારે ડચકાં ખાય છે એટલે નવા પ્રોવાઇડરની શોધ કરવી પડશે તેમ લાગે છે.
આ વખતે વળી પાછા જઇશું આપણા ફેવરિટ પસરણી ઘાટ પર. જ્યારે નવી મુંબઈ-કલ્યાણ સાયકલિંગ ક્લબે પ્રથમ વખત ૬૦૦ રાખી વત્તા પંચગીની જઇને એજ રસ્તે પાછાં આવવાનો માર્ગ નક્કી કર્યો ત્યારથી જ આ ૬૦૦ કરવાનું નક્કી કરેલું. અઠવાડિયા પહેલાં રજીસ્ટ્રેશન કરાવ્યું. જોડે શિરિષ અને અનિરુદ્ધ પણ આવવાના હતા, પણ અનિરુદ્ધે મોડા રજીસ્ટ્રેશન કરાવ્યું એટલે હું અને શિરિષ સાથે નવી મુંબઈ ગયા. સમય કરતાં વહેલાં પહોંચી જવામાં અલગ મજા છે – ખાસ કરીને જ્યારે કોઇ ઇવેન્ટ-રેસ હોય ત્યારે. મગજ કુલ રાખવાની પહેલી ટીપ. ખાસ મારા કિસ્સામાં બહુ ઉપયોગી છે 🙂
સમયસર બીઆરએમ શરુ થઇ અને ૮ વાગે પિયુષને બર્થ ડે વિશ કરવા માટે ખોપોલી પહેલાં રોકાયો અને ઝુમ કોલ કરીને વિશ કર્યું. ૧૦ મિનિટના આ બ્રેક પછી ખોપોલી રોકાયો નહી અને ભોર ઘાટ આરામથી પસાર કરીને ખંડાલા બ્રેક લીધો. આમ તો હું સીધો લોનાવાલા પછી જ સ્ટોપ કરું છું પણ પછી થયું જવા દો – આપણે ક્યાં રેસિંગ કરીએ છીએ. (ભોર ઘાટ પર સિદ્ધાર્થ અને સચીને ફોટા પાડ્યા છે – જે ટૂંક સમયમાં મળશે ત્યારે અહીં અપડેટ કરીશ) અત્યાર સુધી તાપમાન સહન થાય તેવું હતું એટલે મજા આવી. પછી લગભગ તાલેગાંવ સુધી નોન-સ્ટોપ સાયકલ ચલાવી. ત્યાં પેલું લોકપ્રિય મિશળ ખાધું અને થોડો આરામ કરીને પુને જવા રવાના થયો. પુને પસાર કરીને કાત્રજ ટનલ પહોંચ્યો પણ ટનલમાં ભેજ અને ગરમીને કારણે થોડું અનઇઝી જેવું લાગ્યું એટલે પછી બીજા ૫૦ કિમી ફરીથી આરામથી ચલાવીને બીજા ઘાટ કામબાટ્ખી પર પહોંચ્યો. કામબાટ્ખી ઘાટ દેખાવમાં મોટો લાગે પરંતુ એટલો બધો મુશ્કેલ નથી. તેના પછી વાઇ આગળ શેરડીનો રસ પીવા ઉભો રહ્યો, એકદમ તાજો રસ! ત્યાંથી પસરણી પહેલાં વાઇ પર નાનો બ્રેક – જ્યાં રાજીવ અને અપૂર્વ જોડે ઓળખાણ થઇ. ઘાટ પર નોન-સ્ટોપ પણ આરામથી ચલાવી પંચગની પહોંચ્યો, જ્યાં સિદ્ધાર્થ અને સચિન મારી રાહ જોતા હતા. ઉપરનો સૂર્યાસ્ત ફોટો લઇને તરત સાતારા-કરાડ તરફ જવા રવાના થયો ત્યારે રસ્તામાં બધા રાઇડર્સ મળતા ગયા. ત્યાંથી જોશી વિહિરનો રસ્તો થોડો નવો હતો (છેલ્લે ત્યાં ૨૦૧૭માં ગયેલો). એકદમ અંધારું. માંડમાંડ હાઇવે પર પહોંચ્યો ત્યારે જીવ આવ્યો.
ત્યાંથી ફરીથી રોલિંગ રસ્તો અને ૨૮૬ પર સંપૂર્ણ ડિનરનો બ્રેક. બટર રોટી-પનીર ભુરજી-ફ્રેશ લાઇમ સોડાની પાર્ટી. ૩૨૫ પર પહોંચવા માટેની ગણતરી કરી ત્યારે ખબર પડીકે કંટ્રોલ પોઇન્ટનું અંતર વધારે છે. ના ચાલે. સિદ્ધાર્થ જોડે વાત કરી ત્યારે તેણે કંટ્રોલ થોડી સરખી જગ્યા પર ગોઠવ્યો અને હોટેલ પણ બદલી. આને કહેવાય ત્વરિત નિર્ણયશક્તિ! નાઇટ સ્ટોપ પર નક્કી કરેલું કે ૪ કલાક સૂવું પણ થોડું મોડું થયું હતું એટલે ફટાફટ સૂઇ જઇને ૩.૨૫ જેવા જાગી ગયા અને ૩.૪૫એ નાહ્યા વગર નીકળ્યો. સવાર પડતા પહેલાં ચા પીવા ઉભા રહ્યા પણ મને ફરી પાછી ઉંઘ આવી એટલે ૪૫ મિનિટ ચા પીધા પછી ઉંધ્યો. સિદ્ધાર્થ ત્યાં ગાડીમાં આવ્યો એટલે તેને જોઇને ઉંઘ ઉડી ગઇ અને ફટાફટ સાયકલ ચલાવી. ત્યાંથી સીધો કામબાટ્ખી બેઝ પર. જ્યાં મને ચાની દુકાન પર કેરાલાથી કાશ્મીર જતા ૩-૪ લોકો મળ્યા. થોડી વાતો કરીને આગળ જવા નીકળ્યો. વચ્ચે એક સ્ટોપ લઇને પછી છેક પૂને શહેરમાં ચીઝ સેન્ડવિચ ખાવાની ઇચ્છા પૂરી કરી. હાઇવે પરની હોટેલ ખાલી બહારથી જ સારી લાગે. ખાસ કરીને પુને-સાતારા વચ્ચેના ભાગમાં મિશળ સિવાય લોકો બીજું કંઇ ખાય છે કે નહી તે પ્રશ્ન છે. પુને પછીનો કંટ્રોલ તાલેગાંવ હતો જ્યાં નિહાર-વિધી મારી રાહ જોતા હતા. થોડા ગપ્પાં અને થાલી પેઠ-કોલ્ડ કોફી પછી છેલ્લા પડાવ તરફ રવાના થયો..
૬ વાગ્યાને ફરી ઉંઘ આવવાની શરુ થઇ. એક રાઇડર મળ્યો જેણે મને તરબૂચનો જ્યુશ પીવડાવ્યો. બહુ કંઇ એનર્જી ન આવી પણ એટલિસ્ટ મોઢાના સ્વાદમાં થોડો ફેરફાર આવ્યો અેટલે સારું લાગ્યું. જેએનપીટી બાયપાસ પસાર કર્યો પછી ખરો બોરિંગ ટ્રાફિક શરુ થવાનો હતો. અને, આ વખતે રસ્તો ભૂલ્યા વગર – ગારમિનની મદદ લઇને અંત સુધી પહોંચ્યો ત્યારે ૩૮ કલાક ૧૦ મિનિટ થઇ હતી. ૨ મિનિટ એટીએમ સ્લીપ લેવામાં થઇ એટલે ઓફિશિયલ સમય કદાચ ૩૮ કલાક ૧૨ મિનિટ આવશે. અમારા બધાંનું અભિવાદન ફૂલનો હાર પહેરાવીને કરવામાં આવ્યું, જેનાથી અમને સેલિબ્રિટી હોવાની ક્ષણિક લાગણી પણ થઇ આવી, પછી થયું કે આપણી ટ્વિટર પોસ્ટ ક્યાં લોકો વાંચે છે.. 😉
આજનું જ્ઞાન: સાઉથ ઇન્ડિયન મુવીઓ, યુ-ટ્યુબના વિડીયો, ઓફિસના લાંબા-લાંબા મિટીંગ વિડિયો વગેરે જોવા માટે ૧.૫ની ઝડપ રાખવાથી સમય તેમજ નાણાં બંનેનો બચાવ થાય છે. નેટફ્લિક્સે થોડા સમય પહેલાં આ ફીચર ઉમેર્યું છે, તે માટે તેમનો આભાર.
મારા વિચારો, મારી ભાષામાં! 