સ્ટ્રાવા એપ સાથે સૌથી મોટી તકલીફ ઘણી વખત જીપીએસના લોચા છે. આ એપ ફોનના જીપીએસ પર આધારિત છે અને ફોનનું જીપીએસ તેમાં રહેેલી ચીપ પર. તેમાં આવતી ચીપ કઇ કંપનીની છે, તે આધારિત છે ફોનની કિંમત પર. એટલે સસ્તો ફોન, સસ્તું પરિણામ. જોકે એનો અર્થ એ નહી કે સ્ટ્રાવામાં મુશ્કેલી આવે જ. છતાં પણ આવે તો,
૧. મોબાઇલમાં બેટ્રી ઓપ્ટિમાઇઝર સ્ટ્રાવા એપ માટે બંધ કરી દેવું.
૨. શક્ય હોય તો મોબાઇલ નેટવર્ક સ્ટ્રાવા શરૂ કર્યા પછી બંધ કરી દેવું. જેથી વધુ બેટ્રી ન વપરાય અને જીપીએસ મોબાઇલ ટાવરને પકડે નહી.
૩. સ્ટ્રાવા ડેસ્કટોપ પર અંતર અને ઉંચાઇ ખોટી આવે તો સુધારી શકાય છે. વધુમાં, રાઇડ-રનને કટ-ક્રોપ પણ કરી શકાય છે.
૪. ગારમિન કે જીપીએસ ઘડિયાળ વાપરવી 🙂
આ શ્રેણીમાં ચોથી પોસ્ટ. ગઇકાલે ત્રીજી પોસ્ટ કરી ત્યારે નિઝિલે કહ્યું કે સ્ટ્રાવા ઓપનસ્ટ્રીટમેપનો નકશો વાપરે છે તે સારું કહેવાય. હા. સ્ટ્રાવાનો નકશો અધૂરો જોઇને જ મારું ઓપનસ્ટ્રીટમેપનું યોગદાન શરૂ થયેલું. આપણી ફેવરિટ જગ્યાઓ જેવી કે માસ્ટરમાઇન્ડ, સિક્રેટ સ્પાઇસ (બી.આર.એમ.ની જગ્યા), વિવિધ ચા વાળાઓ, આજુ-બાજુના બિલ્ડિંગો, અગત્યના પોઇન્ટ્સ વગેરે સ્ટ્રાવાને કારણે જ ઉમેરવામાં આવ્યા છે. સ્ટ્રાવા મોબાઇલ એપ્સમાં ગુગલ મેપ્સ વાપરે છે, જે ખટકે છે, પણ ઠીક છે. સ્ટ્રાવના જીપીએસ તમે ઓપનસ્ટ્રીટમેપમાં અપલોડ કરી શકો છો. જોકે હું ઓફરોડિંગ કરતો નથી એટલે આ તક હજુ મળી નથી. હાઇકિંગ અને ટ્રેકિંગ કરતા લોકોએ અહીં યોગદાન આપવા જેવું છે.
આ પોસ્ટ સ્ટ્રાવા શ્રેણીમાં ત્રીજી પોસ્ટ છે. આ વાત છે એક સાથે બે-ત્રણ ડિવાઇસ-મોબાઇલ-ગારમિન કે પછી ઘડિયાળોમાં સ્ટ્રાવાની એક્ટિવિટી રેકોર્ડ કરીને અપલોડ કરતા લોકો માટે. અમુક લોકોને પોતાની એક્ટિવિટી એટલી હદે ગમે કે ગમે તે થાય તેને રેકોર્ડ કરીને અપલોડ કરવી જ. ઘણી વખત એવું થાય કે ફોન કે પછી ગારમિન છેલ્લી ઘડીએ દગો દે અને રાઇડ કે રન રેકોર્ડ જ ન થાય (મારી સાથે એવું એક-બે વખત બન્યું છે, એમાં પણ એક વખત તો રેસમાં). આવું ટાળવા માટે લોકો બે ડિવાઇસ (દા.ત. ગારમિન અને ફોન બંનેમાં) રેકોર્ડ કરે. રેકોર્ડ કરે તો વાંધો નહી પણ સ્ટ્રાવા પર પણ અપલોડ કરે. એટલે એવું આવે, “કાર્તિક મિસ્ત્રી ગ્રુપ રાઇડ વિથ કાર્તિક મિસ્ત્રી”. એટલે કે હું સાઇકલ ચલાવું છું, મારી સાથે! 🙂 હા, આવી રાઇડ અપલોડ થાય તો પણ વાંધો નહી પણ બંને રાઇડમાંથી એક રાઇડ તો દૂર કરો! પણ લોકો સમજતા જ નથી
* લોકોને એમ લાગે કે સાયકલિંગ કરવાથી પર્યાવરણને ફાયદો થાય છે અને એ લોકો પ્રદૂષણ ઓછું કરે છે, પરંતુ મારી નાની સાયકલિંગ કારકિર્દી પરથી લાગે છે કે આ વાત ખોટી છે. અમે જ્યારે સાયકલિંગ કરીએ છીએ તે ફિટનેસ કે શોખ માટે કરીએ છીએ. એવું જ રનિંગનું છે.
હા, એક જમાનો એવો આવશે કે નેધરલેન્ડ જેવા દેશની જેમ દેશમાં કાર કરતાં સાયકલ વધારે હશે ત્યારની વાત અલગ હશે.
(પરમ દિવસે ૩૦૦ બી.આર.એમ. કર્યા પછી ઉબેર-ઉબરમાં ઘરે પાછાં આવતા આવેલા કુવિચારો પરથી આ પોસ્ટ બની છે. કોઇ પર્યાવરણવાદીઓએ મને ધમકી આપવી નહી :))
* ફેબ્રુઆરીની જે રેસની આતુરતાની રાહ જોવાતી હતી તે ધ ઇમ્પોસિબલ રેસ (પોળોના જંગલમાં) કોઇક કારણોસર રદ થઇ છે, એટલે હવે થોડો ઉત્સાહ ઠંડો પડી ગયો છે. જોકે ગયા અઠવાડિયે ૫ કિમીની રનિંગ રેસમાં મારા વય-વર્ગમાં મારો ચોથો અને રિનિતનો છઠ્ઠો ક્રમાંક આવ્યો. જો પહેલાં ખબર હોત તો લોકો આટલું ધીમું દોડે છે તો વધુ મહેનત કરીને પોડિયમ પણ મેળવી લીધું હોત. હવે સ્ટ્રેટેજીક પ્લાનિંગ કરીને આવી ૫ કિમી રેસમાં પોડિયમ મેળવવું અઘરું નથી. મારી જાણ પ્રમાણે અમુક ખાસ લોકો આવું જ કરે છે. અજાણી રેસમાં જવાનું અને પહેલાં આવવાનું. જોકે તેમાં કંઇ ખોટું નથી જ. કવિનને પણ આ રીતે તૈયાર કરવામાં આવશે, પણ હજુ તે ૫ કિમી માટે તૈયાર નથી કે ૧૨ વર્ષ સિવાય મોટાભાગની રેસમાં ૫ કિમીમાં એન્ટ્રી મળતી પણ નથી.
* હવે આ મહિનામાં જ જૂની અને જાણીતી મુંબઈ-પુને-મુંબઈ બીઆરએમ છે, જે આરામથી પૂરી કરવામાં આવશે. એ પહેલા સાયકલિંગની શોપિંગનો સમય થઇ જશે.
* હા, એકવાર ફરી રસ્તા પર ભરાયેલા પાણીને કારણે પડ્યો, પણ કંઇ છોલાયું નથી, એટલું સારું છે. આ શનિ-રવિ લગભગ આરામ જ કર્યો. હા, બટાકા-ડુંગળીનું શાક અને ખીચડી બનાવવાની પદ્ધતિ શીખવામાં આવી. હવે, આવતા દિવસોમાં જાતે ટ્રાય કરાશે. “સ્વાદ અનુસાર નમક” ધ્યાનમાં રાખવું પડશે 😀
* ફેબ્રુઆરી મહિનો આવી ગયો છે. આપણો સૌથી મનગમતો મહિનો! સૌથી ઓછાં દિવસો વાળો ખરોને! જોકે નુકશાન એ પણ થાય કે ઓછાં દિવસો સાયકલિંગ-રનિંગ માટે મળે.
* આ વખતે સા.ફ્રા.માં ઠંડી (વત્તા વરસાદ)નો ભારે અનુભવ થયો. વધુમાં દરિયાકિનારો નજીક ન હોવાથી દોડવાના કાર્યક્રમો પણ બહુ ન થયા. સાયકલિંગનો કાર્યક્રમ સાયકલનું રેન્ટ જોઇને પડતો મૂકાયો (અને સાયકલિંગના કપડા પણ ભૂલી ગયેલો). હા, આ વખતે પણ બહુ બધાં મિત્રો મળ્યા. પ્રિમા, બાલાજી, ધ્રુવ (ADR) અને ઓફિસના મિત્રો તો ખરાં જ. પિનટ્રેસ્ટ અને સ્ટ્રાવાની ઓફિસોની મુલાકાત લીધી અને ખાવા-પીવામાં જલ્સા કર્યા. રાફાના સ્ટોરની મુલાકાત ન લેવાઇ એ અફસોસ રહેશે.
* પ્રવાસનો થાક હજુ ઉતર્યો હોય એમ લાગતું નથી. કુલ ૨૨ કલાકની બે ફ્લાઇટ્સ, ઇસ્તંબૂલ એરપોર્ટની સફર (ગેટ નં ૨૦૦ થી ૭૦૦!) અને ૧ કલાક બોરિંગ ઇમિગ્રેશન વત્તા ટેક્સી વાળાનો ત્રાસ સહન કરીને ઘરે આવીને તરત જ સામાજીક કાર્યક્રમમાં દોડ્યો. ત્યાં જલ્દી જવાનો હેતુ કવિનની કોમ્પિટિશન હતી, જે ૯.૩૦ની જગ્યાએ ૧૧.૩૦એ ચાલુ થઇ એટલે ત્યાં સુધી બેઠા-બેઠા ઝોકા ખાધા. પછી વાતોના વડા અને છેલ્લે લાડવા 🙂
* ગઇકાલે “ચલ મન જીતવા જઇએ” જોયું. ધાર્યા જેટલી મઝા ન આવી કારણકે બીજો ભાગ આધ્યાત્મ તરફ દોરી જતો હોય એમ લાગે છે. આપણને તો “તન જીતવા જઇએ” જેવું કંઇક, એટલે કે સાયકલિંગ-રનિંગ એવું કંઇ બતાવે તો મઝા આવે 😉 મજાક બાજુ પર મૂકીએ તો એકંદરે થોડીક ગ્લિચિસને બાદ કરતાં સરસ ફિલમ. મારા જેવા એંગર મેનેજમેન્ટના ક્લાસ કરતાં લોકો માટે ખાસ. સો ટકા જોવા જવાય. ઘણાં વખતે થિયેટર પણ હાઉસફૂલ જોયું.
* રવિવારે મારી પ્રથમ ૫ કિમીની રનિંગ રેસ છે. આ વખતે હું-કવિન અને રીનિત-હિરલ એમ કુટુંબમાંથી ચાર જણા દોડવાના છીએ એટલે મઝા આવશે. જોકે પાંચ કિમીની મારી પહેલી રેસથી હું થોડો નર્વસ છું. અને હા, ફેબ્રુઆરી અંતમાં બીજી સાયકલિંગ રેસ આવે છે!
* વેકેશનમાં સ્ટાર વોર્સ જોવામાં આવ્યું. એકંદરે સારું મુવી. કોઇ રીવ્યુ લખતો નથી, કારણ કે અત્યાર સુધી તો લોકોએ તે જોઇ કાઢ્યું જ હશે. સ્ટાર વોર્સની સાથે-સાથે શોપિંગ પણ થઇ ગઇ અને એ ત્રણ-ચાર દિવસમાં ભેગી કરેલી કેલરી સાયકલિંગ કરીને બાળી પણ કાઢી.
* આજ-કાલ મુંબઈમાં પણ ઠંડી લાગે છે. નવાઈની વાત છે. બે-ત્રણ દિવસથી સાયકલિંગ કરતી વખતે થોડો અનુભવ થાય છે. હવે આવતા સા.ફા. પ્રવાસમાં આવું કંઇ ન અનુભવાય તો સારી વાત છે. ગઇસાલ તો ઠંડીને કારણે દોડવાની બહુ મઝા નહોતી આવી. આ વખતે સાયકલિંગનો પણ પ્લાન છે, પણ એ તો દરવખતે હોય છે 😉
* ઉત્તરાયણની પણ રાહ જોવાય છે. રે નિર્દોષ પક્ષીઓ. સોરી, કબૂતરો!
* હવે પછીની રેસ પણ સાયકલિંગની છે. ના, આ વખતે પણ મુંબઈ મેરેથોન (હવે ટાટા મુંબઈ મેરેથોન) નહી થાય. નવી મુંબઈ હાફ-મેરેથોન કે થાણેની હિરાનંદાની પણ નહી કરવામાં આવે. હા, આપણી ફેવરિટ ૬૦૦ – મહાબળેશ્વર બી.આર.એમ. તો કરીશું જ.
વચ્ચે આવતા પ્રવાસ વત્તા રેસના પ્રવાસોના પાછલાં અનુભવો પરથી હું બોધપાઠ નહી લઉં તો, રેસની પેસ પર અસર પડશે!!
* થોડા સમય પહેલાં ઓફિસમાં ચર્ચા ચાલતી હતી કે આવતી મિટિંગ-કોન્ફરન્સ સમયે વીકએન્ડમાં ક્યાંય રાઇડ કરવા જઇએ. એ વખતે મામિલ શબ્દ અને તેનો વિકિપીડિયા લેખ જાણવા મળ્યો. તેમાં છબી ખૂટતી હતી એટલે પછી હું આ ટૂંકાક્ષરો માટે એકદમ યોગ્ય હોવાથી મારી પોતાની છબી લેખમાં અપલોડ કરવામાં આવી 😀
** ગુજરાતી વિકિપીડિયામાં ફેરફારો: ૮૦૯૬
** અંગ્રેજી વિકિપીડિયામાં ફેરફારો: ૪૩૧
આ લખું છું ત્યારે ૯૮૭૬ કિમી પૂરા કરવા માટે ૯ કિમી ખૂટતા હતા ત્યારે કવિનની સ્કૂલ આગળ જઇને તે પૂરા કર્યા તે વખતે ફોટો લીધેલો, જે કોમન્સમાં અપલોડ કર્યો છે એટલે ફેરફારોની સંખ્યા હજુ પણ વધશે! આખો દિવસ હજુ બાકી છે!!
અને હા, બાકીના આંકડાઓ તો મોહ-માયા છે. જેવાં કે, કેટલા લાઇક્સ આવ્યા કે કેટલી કોમેન્ટ્સ મળી 😀
* આ લખી રહ્યો છું ત્યારે ૨૦૧૭ના વર્ષમાં સાયકલિંગના ૯૭૧૭ કિમી પૂરા થયા છે. હવે કંઇક સારો આંકડો લાવવા માટે ૯૮૭૬ કિમી કે પછી વર્ષનો ટારગેટ ૧૦૦૦૦ કિમી – બે માંથી એક – વિશે વિચારેલું છે. કાલે થોડું ~૧૫૩ કિમી સાયકલિંગ કરીએ તો ૯૮૭૬ આંકડો આવી જાય પણ ૧૦૦૦૦ માટે ૨૮૩ કિમી જોઇએ, જે હવે મુશ્કેલ છે (થેન્ક્સ ટુ: ડિસેમ્બરના ડાકલા), પણ અશક્ય તો નથી જ 😀 તો પણ, એકંદરે આ વર્ષ સાયકલિંગ માટે સારુ રહ્યું છે. આવતા વર્ષે યોગ્ય ટ્રેઇનિંગ કરવામાં આવશે અને વધુને વધુ કિમી કરવાનો પ્લાન છે. જોકે જાન્યુઆરી, મે, ઓગસ્ટ વગેરે મહિનાઓમાં થોડા પ્રવાસો આવશે, પણ તે સમયે રનિંગ કરી શકાય તેમ છે, જેથી શરીર સક્રિય રહે અને વજન કાબુમાં રહે!
* અહીં લખેલું તેમ ૨ વર્ષથી બાકી રહી ગયેલી પેલી ૬૦૦ કિમી વાળી બી.આર.એમ. પૂરી કરી ખરી. આ વખતે થોડા ઓછા લોકો હતા અને ડિસેમ્બરની શરૂઆતમાં થયેલા એક્સિડેન્ટ પછી સાયકલ એમની એમ પડી રહેલી જે છેક ચાર દિવસ પહેલા જ રીપેર કરાવી? શું હતું રીપેરમાં? એક સ્ક્રૂની જગ્યાએ બીજો સ્ક્રૂ લગાવી દીધો હતો સાયકલ સર્વિસ કરાવીને બી.આર.એમ. કરવી એમ નક્કી કર્યું. આગલા દિવસે કિરણ પાસેથી જેકેટ અને દીપ પાસેથી લાઇટ ઉછીની લીધી, જે બહુ કામમાં આવવાના હતા.
આ વખતે ક્રિસમસની રજા આવતી હોવાથી રવિવારે શરૂઆત હતી. સવારે સમયસર પહોંચી ગયો અને કદાચ પહેલીવાર શરૂઆત ૨૦ મિનિટ મોડી થઇ! શરૂઆતમાં જ જબરો ટ્રાફિક નડ્યો એટલે આરામથી જ સાયકલ ચલાવી, બીજો ડર પેલા કમરના દુખાવાનો પણ ખરો. કસારા ઘાટ પહેલાં નાસ્તો કર્યો. હવે આ નાસ્તા-લંચ-ડિનરની બહુ લમણાઝીંક છે. ઓર્ડર આપોને અડધો કલાકે આવે, એટલે જે તૈયાર મળે તે ખાવું પડે. અને તૈયારમાં વડાપાઉંને ભજિયા જ હોય. આપણને તકલીફ થાય. આખી રાઇડમાં આ તકલીફ પડવાની જ હતી. સદ્ભાગ્યે કોકીએ બનાવેલી ભાખરીઓ જોડે હતી, જેને ઇમરજન્સી ફૂડ તરીકે રાખવામાં આવેલી. યુનિવેદનું જેલ અને એક-બે એનર્જી બાર પણ હતા. કસારા ઘાટથી નાસિક સુધી પણ આરામ જ હતો. તડકો બહુ ન હતો. કસારા ઘાટ પછી ઘાટન દેવીના મંદિર પાસે અમને મહારાષ્ટ્રમાં ૨૩૦૦ કિમીની રાઇડ કરી સાયકલિંગ અંગે જાગૃતિ ફેલાવતા દેવીદાસ અહેર અને પ્રતિભા મળ્યા.
કાર્તિક, દેવીદાસ, પ્રતિભા, એક અંકલ જેમનું નામ ભૂલી ગયો, પવન (ફોટોગ્રાફર)
નાસિક પહેલા થોડી ઝડપ કરી. નાસિકથી પણ ફટાફટ નીકળીને ૨૦૦ કિમી સુધી સ્મૂથ રાઇડ થઇ, હા સિવાય કે પેલા દસ-દસ બમ્પ-રમ્બલર્સ. “ભારત બમ્પપ્રધાન દેશ છે”, એ વાક્ય સંપૂર્ણ સાચું છે. હવે એમાં તો મારાથી કંઇ થઇ શકે તેમ ન હતું. ૨૦૦ કિમી પર અંધારુ થવા આવ્યું હતું અને ચાંદવડનો ઘાટ આવ્યો. ચાંદવડ આખા માર્ગ પરનું સૌથી ઉંચું સ્થળ છે, જે અમને રીટર્નમાં નડવાનું હતું.
નાસિક થી ચાંદવડથી અને ત્યાંથી ધુલે ઉર્ફે ધુલિયા વચ્ચે પણ બહુ આરામથી અને એકલા જ રાઇડ કરી. જોકે વચ્ચે પેલું ફેમસ માલેગાંવ આવતું હતું. બધાં રાઇડર્સને ખબર છે કે માલેગાંવમાં રોકાવાનું નહી. ત્યાં કૂતરા-બિલાડાઓનો બહુ ત્રાસ છે! રસ્તામાં તો બીજા કોઇ રાઇડર દેખાયા જ નહી. કદાચ હું સૌથી પહેલો હતો અથવા સૌથી છેલ્લો હતો 😀 જે હોય તે, ધુલે પહોંચીને ગુરુદ્વારામાં આરામ કરવાનો હતો પણ દુર્ભાગ્યે ત્યાં કંઇક ધાર્મિક પ્રસંગ હતો એટલે અમારા ઉંઘવાના અરમાનો પર પાણી ફર્યા અને કલાક આમ-તેમ ટાઇમપાસ કરીને ત્યાંથી નીકળ્યો. આ વખતે બીજો એક રાઇડર વિશાલ પણ ત્યાં આવ્યો અને નક્કી કર્યું કે સવાર પડે ત્યાં સુધી તો જોડે ચલાવીએ. લગભગ ૫૦-૬૦ કિમી જોડે ચલાવી પણ એ વખતે જ મારા પેટમાં ગરબડ થવાની શરૂઆત થઇ. ત્રણેક વખત પેટ સાફ ન થયું ત્યાં સુધી ગરબડ ચાલી અને એમાંજ આ રાઇડનો સૌથી વધુ સમય બરબાદ થયો. હવે, કોણ એવું હશે જે સાયકલ પણ ટોયલેટમાં લઇ જાય? – બીજું કોણ? – કાર્તિક! 😀 વળી પાછી બીજી તકલીફ પડી, ઠંડીની. ૮ કે ૯ ડિગ્રી સે. તાપમાન વત્તા ઠંડો પવન – આ અનુભવ બહુ લાંબા સમય સુધી યાદ રહેશે. સદ્ભાગ્યે કિરણનું જેકેટ બહુ કામમાં આવ્યું પણ લાગ્યું કે હજુ બીજું એક વધુ જેકેટ પહેર્યું હોત..!
પેટ સરખું થયું લાગતા અને ઠંડી ઘટતા એક હોટલમાં કોફી-કેફિન જેવા પદાર્થો લેવા ગયો ત્યારે વાત-વાતમાં ખબર પડીકે હોટલ વાળા પાલનપુર બાજુના છે, એમાં સારો એવો સમય ગયો પણ હું તાજો થઇ ગયો. ત્યાંથી ફરી ચાંદવડ ઘાટના ટોચ સુધી અને ત્યાંથી ચાંદવડ અને પછી ત્યાંથી લગભગ નાસિક પહેલા સુધી સરસ દોડાવી. નાસિક પહેલા વિશાલ ફરી મળ્યો અને ત્યાંથી નાસિક સુધી જોડે સાયકલ ચલાવી. ત્યાંથી પણ હું જલ્દી નીકળી ગયો. ઇગતપુરી સુધી અને ત્યાંથી કસારા ઘાટ ઉતારીને આરામથી સાયકલ ચલાવતો હું ૫૦ કિમી પર આવ્યો ત્યારે બધો સ્ટેમિના-એનર્જી ઉતરી ગયા હોય એમ લાગ્યું. ત્યાર પછી એક બિલાડી અને સ્ટિક જીવડું (કુંગ ફૂ પાંડા ફેમ), આ બંનેએ મને રાઇડ ચાલુ રાખવાની પ્રેરણા આપી!
હવે તો બીજી રાત પણ પડી ગઇ હતી એટલે હવે જેટલું જલ્દી પહોંચાય તો સારું એ ન્યાયે વચ્ચે વચ્ચે ઝડપ કરી. કલ્યાણ પહેલા ધાર્યું હતું તેમ ટ્રાફિક નડ્યો, જે છેક થાણે સુધી ચાલ્યો. એકાદ કિમી તો રોંગ સાઇડમાં ચલાવી, પણ પછી થયું કે જો સાયકલિસ્ટ ટ્રાફિકના નિયમોનો ભંગ કરે તો ખોટું કહેવાય. ભલે મોડો પહોંચીશ. થાણે પછી મુલુંડ સુધીનો રસ્તો સિગ્નલોથી ભરેલો છે, કોઇ છૂટકો જ નહી. છેવટે ૭.૫૦ જેવો મુલુંડ પહોંચ્યો અને એટીએમમાં સ્લિપ લઇને રાઇડ પૂરી કરી.
સિક્રેટ સ્પાઇસ પર, રાજેશ અને અન્યોની સાથે.
બોધપાઠ્સ:
૧. તાપમાન-વાતાવરણને માન આપવું. તૈયારી કરીને જવું. ઓવર તૈયારી કરવી સારી.
૨. આગલા દિવસે રાઇડ ન કરવી.
૩. વધુ સારી અને નાની પાવરબેંકની તપાસ કરવી.
૪. મગજ શાંત રાખવું. શાંત, સાયકલધારી કાર્તિક, શાંત!
૫. ભાખરી ઝિંદાબાદ!
સવારે વહેલી ફરી પાછો એસ.ટી. પકડીને અમદાવાદમાં ઇન્કમ ટેક્સ પર ઉતર્યો ત્યારે મેટ્રોનું કામકાજ જોઇને આનંદ થયો. હવે ત્યાંથી મારે પેલી ગુમ થયેલી બેંકની તપાસ કરવાની હતી. મારી ૨૦૦૯-૧૨ની યાદશક્તિ ઢંઢોળી અને પાસબૂક પરથી હું સાચા સ્થળે પહોંચ્યો પણ ત્યાં તો “જગ્યા ભાડે આપવાની છે” એવું પાટિયું લટકતું હતું. મને થયું SBI જેવી બેંક બંધ થઇ જાય એવા સમાચાર મેં કેવી રીતે મિસ કર્યા? પછી એક ટ્રાય સામેની બ્રાંચમાં કરીએ એવો વિચાર આવ્યો અને ત્યાં પહોંચીને ખબર પડીકે એ બ્રાંચ તો ક્યાંક નજીકમાં જ ખસેડાઇ છે. ઓકે. ગુડ. ત્યાં પહોંચી ગયો. ચૂંટણીને કારણે લગભગ અડધા કર્મચારીઓ નિષ્ક્રિય લાગ્યા પણ મારું ૧૦ ટકા કામ થયું. કોઇ અજ્ઞાત મેડમ રજા પર છે એવો સ્ટાન્ડર્ડ જવાબ સાંભળવા મળ્યો અને પછી હું ત્યાંથી આગળ શું કરવું તે વિચારતો બહાર નીકળ્યો.
પહેલું કામ તો જેકેટ બેગમાં મૂક્યું. વેલકમ ટુ અમદાવાદ! પછી અમારા સાયકલ મિત્ર નિસર્ગભાઇને ફોન કર્યો અને તેમની ઓફિસ નજીકમાં જ હોવાથી ક્રોસવર્ડ મીઠાખળીમાં મળવાનું નક્કી કર્યું. આ ક્રોસવર્ડ આપણી ફેવરિટ. ત્યાં પેલી કોફી શોપ પણ સારી. નિસર્ગભાઇ જોડે કરેલી ૪૦૦ બી.આર.એમ.નો એમનો મેડલ મારી જોડે હતો તે તેમને સુપરત કર્યો અને પછી થોડી પેટ-પૂજા કરવામાં આવી.
નિસર્ગભાઇ જોડે સાયકલિંગ અને ગુજરાતમાં સાયકલિંગ પર બહુ વાતો કરી. હું તો નવરો હતો પણ તેઓ વ્યસ્ત હતા એટલે તેમને વિદાય આપી હું ક્રોસવર્ડમાં ગયો અને ત્યાં જઇને જોઉં તો ગુજરાતી વિભાગ થોડો મોટો બન્યો હતો અને ત્યાં કાઝલ ઓઝા વૈદ્યનું એકચક્રી સામ્રાજ્ય હોય એમ લાગ્યું. વચ્ચે વચ્ચે બીજા લેખકો ઝળકી રહ્યા હતા અને ત્યાં નજરે ચડ્યા – બક્ષી!
પ્રવીણ પ્રકાશને બક્ષીબાબુના થોડા પુસ્તકો ફરી પ્રકાશિત કર્યા છે. એ માટે તેમનો ધન્યવાદ. મને જાતકકથા નવલ મળી ગઇ (અને હાલમાં તે વાંચી રહ્યો છું, તેનો રીવ્યુ પછીની પોસ્ટમાં!). ક્રોસવર્ડમાં હવે પુસ્તકો પછી સ્ટેશનરીનો માહોલ છે. તેમાં કંઇ લેવા જેવું ન લાગ્યું એટલે થોડો ટાઇમપાસ કરીને નીકળી ગયો. હા, ક્રોસવર્ડમાં “ચન્દ્રકાંત” જેવો જોડણીદોષ ખૂંચ્યો અને જેમ દર વખતે હોય છે તેમ ગુજરાત વિરોધી પુસ્તકો ડિસપ્લે પર ખાસ દેખાય તેમ મૂકવામાં આવ્યા હતા. નોર્મલ છે!
ત્યાંથી નીકળીને ઇશિતાને મળવા માટે પકવાન ચાર રસ્તા જવાનું હતું. ત્યાં ફાલાસિન કે ફાલાસી જેવું નામ ધરાવતા જ્યુશ કાફેમાં બેઠાં-બેઠાં ગપ્પાં માર્યા. જગ્યા સરસ છે. તેની ત્રણ સ્તર વાળી સેન્ડવિચ પણ સરસ હતી.
સેન્ડવિચ – ત્રણ સ્તરીય
હું ચાલ્યો..
ચીઝ વડાપાંવ
ત્યાંથી ઉપરના નકશામાં બતાવ્યું તેમ પકવાનથી પાન ખાઇને નક્કી કર્યું કે સંદિપનો જો ફોન ન આવે તો ચાલીને કાલુપુર સ્ટેશન જવું. કુલ અંતર લગભગ ૯.૫ કિમી હતું જે ૨ કલાક જેવું લાગે તેમ હતું. બરોબર. ૩.૫ કિમી ચાલ્યો ત્યારે સંદિપ મિટિંગમાંથી ફ્રી થયો અને અમે સહજાનંદ આગળ મળવાનું નક્કી કર્યું અને મળ્યા. છેવટે એક સરસ ચીઝ વડાપાંવ અને સેન્ડવિચ ખાધી. ત્યાંથી તેના ઘરે થઇને તેના દીકરા રીષિને લઇને તે મને કાલુપુર મૂકવા આવ્યો. દુર્ભાગ્યે ટ્રાફિક વધુ હતો એટલે કવિન માટે દોરી-ફીરકી લઇ શકાઇ નહી. આ વખતે લોકશક્તિમાં લોકોનો ત્રાસ હતો નહી અને થર્ડ એસીના કારણે ઠંડી-પવન પણ લાગવાના ન હતા એટલે આરામથી સૂઇ ગયો. સવારે ઘરે પહોંચ્યો ત્યારે એકસાથે બે દિવસનો થાક દેખાયો જે પછી રવિવારની રાઇડ પર પડવાનો હતો એમ લાગ્યું.
તો આ પોસ્ટ પૂરી. અને હા, કાલે ૧૮ ડિસેમ્બર – યાદ છે? ચૂંટણી પરિણામો 😀
આ દરવખતે ડિસેમ્બરમાં કંઇને કંઇ ડાકલા વાગે. બે વર્ષ પહેલાં સાયકલ વાગી, ગયા વર્ષે કમર ભાંગી, આ વર્ષે ફરી સાયકલ પરથી પડી ભાંગ્યો (કંઇ તૂટ્યું હોય એવું જણાતું નથી). બોલો, કોણ કરે છે આ ડાકલા? કાલની બી.આર.એમ. પડતી મૂકવામાં આવી છે. અમારે હવે સ્પેશિયલ ભૂવો પકડવો પડશે એવું લાગે છે. તેમ છતાંય,
ડિસેમ્બરનો પ્લાન કંઇક આવો છે:
* આવતા અઠવાડિયે વસઇ-વિરાર હાફ-મેરેથોન.
* ત્યાર પછી થોડા દિવસમાં ચૂંટણીની ચટણી.
* પછી, બીજા જ દિવસે – માસ્ટરમાઇન્ડ ગ્રાન્ડમાસ્ટર ૧૨૦ કિમી રાઇડ (કે રેસ, જે ગણો તે).
* ક્રિસમસની રજાઓમાં – ૬૦૦ કિમી બી.આર.એમ. (અથવા ૧૦૦૦? :D)
* એક ટ્રેકિંગ (ક્યાં જવું તે અંગે અસમંજસ છે, તો પણ ટ્રેકિંગ દૂર છે, જવું જરૂર છે!)
* એક પાર્ટી.
* છેલ્લી અપડેટ છેક વરસાદ હતો ત્યારે આવી હતી, હવે તો ઠંડી પણ આવી ગઇ છે.
* ઠંડી તો આવી છે, પણ ચૂંટણી પણ આવી છે. યોગ્ય સમયે યોગ્ય વ્યક્તિ અને યોગ્ય પક્ષને મત આપવામાં આવશે. આ અંગે કોઇ મત નથી. હા, ગુ.સ.માં તમે કોને મત આપ્યો એ જાહેર કરો તો તમને ૫,૦૦૦ રૂપિયા રોકડાનું ઇનામ મળે તેવી જાહેરાત જોઇ હતી.
* અને ઠંડીની સાથે બી.આર.એમ.ની મોસમ શરૂ થઇ છે. જોકે, હજુ બેક-પેઇન ઠીક માંડ થયો છે એટલે આરામથી શરૂઆત કરવામાં આવશે.
* બી.આર.એમ.ની સાથે સાયકલ સવારોને ઉડાવવાની પણ ઋતુ શરૂ થઇ છે એટલે કે નો કન્ટ્રી ફોર સાયકલિસ્ટ? આ રસ્તા પર અમારો કોઇ હક્ક જ નહી? દરરોજ લગભગ એમ થાય કે ઘરે સાજા-સમાં પહોચીશું કે નહી. છતાંય, આ સાયલિંગ એટલું જાલિમ છે કે હવે છૂટતું નથી. કોઇ “સાયકલિંગ છોડાવો” જેવા કેન્દ્રમાં મને ભરતી ન કરે તો સારુ!
* અને આ વખતે પણ મુંબઈ મેરેથોન (હવે ટાટા મુંબઈ મેરેથોન) નહી થાય. કારણ? પ્રવાસ.
