રિપોર્ટ: મિડ સમર નાઇટ ડ્રીમ ૨૦૦ બીઆરએમ

હવે દર વર્ષની વસઇ-વિરાર કે મુંબઈ મેરેથોનની જેમ આ બીઆરએમ પણ એક રૂટિન બની ગઇ છે. ૨૦૧૬માં સાયકલિંગમાં પાછા ફરવાની શરૂઆત અહીંથી જ થઇ હતી, એટલે તે યાદગાર બની હતી. ૨૦૧૭માં કિરણ-દીપ-ગુંજન જોડે સાયકલ ચલાવવાની મઝા લીધી હતી અને ૨૦૧૮માં શેલ્ટન જોડે રાઇડનું વિડિયો રેકોર્ડિંગ કર્યું હતું અને પછી દીપ જોડે ૧૦ કિમી રનિંગ કર્યું હતું, એ પણ અલગ મઝા હતી. આ વખતનો ક્રુર પ્લાન એવો હતો કે જેટલું બને એટલું જલ્દી રાઇડિંગ પૂરું કરી ૧૦-૧૫ કિમી દોડવું પણ ગરમીનો ખ્યાલ આવતા આ પ્લાન પડતો મૂક્યો અને સન્ની (સ્પષ્ટતા: ફ્રેન્સ) મને પરાણે ન દોડાવે એ માટે રનિંગ શૂઝ જ લઇને ન ગયો 😛

૨૦૦ કિમી સાયકલિંગ કરવા માટે કારમાં જવું પડે, એ વાતથી કંટાળો આવે છે, પણ, જીવન કઠિન છે. એ પહેલાં કિરણ મારા માટે સાયકલની સ્પેર ટ્યુબ લઇને આવ્યો હતો, એટલે શાંતિ થઇ. રાત્રે પંકચર રીપેર કરવાની તાકાત મારામાં નથી!

ત્યાં પહોંચ્યા પછી ૭૦ સાયકિસ્ટોનો મેળો જામ્યો હતો. હું અત્યંત વહેલો પહોંચી ગયો એ વાતનો ફાયદો ઉઠાવી બધાં જોડે વાતોના વડા કર્યા. થોડા ફોટો પાડ્યા પણ, મારો એકેય ફોટો દેખાતો નથી, પણ કંઇ વાંધો નહી 😉

૭ વાગે અમારી નાઇટ રાઇડ શરૂ થઇ. મોટાભાગે પનવેલ પસાર કર્યું ત્યાં સુધી ટ્રાફિક રહ્યો, જે રહેવાનો જ હતો. પનવેલ આગળ કંઇ કામકાજ ચાલે છે એટલે વધુ સમય ત્યાં પસાર કર્યો. ત્યાર પછી છેક ખોપોલી સુધી મઝા આવી અને ખોપોલી પર ત્રણ રાઇડર્સ જોડે ભોરઘાટ શરૂ કર્યો. સૌથી પહેલી વાર છેક લોનાવાલા સુધી સળંગ સાયકલ ચલાવી અને એ સેગમેન્ટમાં પર્સનલ રેકોર્ડ મેળવ્યો. ત્યાં પછી ત્યાંથી કામશેત પણ સળંગ સાયકલ ચલાવીને ૧૦૨ કિમી પર પહોંચ્યો અને ..

.. પછી મેગી જોડે ફોટો પડાવ્યો. ત્યાં થોડી વાર વાતો અને ટાઇમપાસ કરીને નીકળ્યો અને ભોરઘાટ ઉતરતા પહેલાં લાગ્યું કે લાઇટમાં કંઇ લોચા છે. તો ખબર પડીકે લાઇટ ચાર્જ થતી નથી, તો પણ જેમ વાયર આમ-તેમ કરીને ચલાવ્યું અને લાઇટ હજું ૪-૫ કલાક ચાલશે તેમ લાગ્યું. ભોરઘાટ પર મને આશિષની મુલાકાત થઇ જેઓ પોતાનો ખોવાયેલો-પડી ગયેલો ફોન શોધતા હતા. થોડી વાર તેમની મદદ કરી પણ ફોન ન મળ્યો (અને ઢાળ પર મળવો મુશ્કેલ જ નહી, નામુમકિન હતો). હું આગળ વધ્યો અને ધીમે-ધીમે પનવેલ સુધી પહોંચ્યો. ત્યાં થોડી વાર આરામ કર્યો અને ત્યાંથી ફરીથી આશિષ જોડે રાઇડ શરૂ કરી. પછી તો કામ-ચાલુ-આહે વાળા ઢગલાબંધ ફ્લાયઓવર પસાર કરતાં ૧૦ કલાક અને ૨૫ મિનિટે મુલુંડ પહોંચ્યા.

ત્યાં પહોંચીને ચા, વાતો, ફોટા વગેરે વગેરે. ટેક્સી પકડીને ઘરે આવ્યો અને ઓહ, કેરી લેવા જવાનું હતું અને સાંજનું ૧૦ કિમી રન પણ બાકી હતું 🙂

સ્ટ્રાવા એક્ટિવિટી: https://www.strava.com/activities/2306002705

અપડેટ્સ – ૨૨૭

• કવિનની પરીક્ષાઓ આવી રહી છે અને મહેનત કોકીને છે. કવિન એક મહિના પછી સ્કૂલે ગયો છે, એટલે હવે તકલીફ તો થવાની છે. સ્પોર્ટસ્ બંધ છે પણ વેકેશનમાં સ્વિમિંગ ફરીથી સાથે કરીશું એટલે મઝા આવશે. હોળી-ધૂળેટી પણ આરામથી જશે એવું લાગે છે. બાજુના આંબા પરથી એક કેરી તોડવામાં આવી છે, એટલે સમર ઇઝ કમિંગ!
• ફરીથી લાંબો પ્રવાસ આવી રહ્યો છે, જેમાં કપડા ધોવા પડશે. એટલે, મઝા આવશે. ટેકનિકલી, એક અઠવાડિયાના જ કપડા લેવાના. ઉપાડવા કરતા ધોવામાં વધુ મઝા છે 😉
• ગયા અઠવાડિયે સાયકલની મરમ્મત કરાવી. સપ્ટેમ્બરથી પાછલા ગિયરમાં કંઇક લોચા હતા એમ લાગતું હતું, છેવટે ખબર પડી કે જોકી વ્હિલ્સ ઉલ્ટા-સુલ્ટા થઇ ગયા છે. હવે કંઇક સારું લાગે છે. એ બહાને સહકુટુંબ માસ્ટરમાઇન્ડ અને મુલુંડની મુલાકાત પર લેવાઇ ગઇ.
• કેપ્ટન માર્વેલ જોયું. સરસ મુવી. ખાસ કરીને જે મુવીમાં બિલાડી હોય એ અમને ન ગમે એવું બને? હવે એવેન્જર: એન્ડ ગેમ જોવામાં આવશે.

Flèche

એમ તો ફ્લેચે જેવું દેખાય પણ, બોલાય ફ્લેશ. આ ફ્રેંચ ભાષા પણ. જે હોય તે, Flèche એટલે ૨૪ કલાકની રાઇડ. જેમાં ઓછામાં ઓછું ૩૬૦ કિમી અંતર પૂરુ કરવાનું અને એ પણ ૫ જણાંની ટીમ બનાવીને. એમાંથી ૩ જણાંએ ફરજિયાત પૂરુ કરવાનું. માર્ગ તમારે જાતે નક્કી કરી પહેલાં આપી દેવાનો હોય છે. અમારી ટ્રેડિશનલ બીઆરએમ કરતા કંઇક અલગ અને એક વર્ષમાં એક જ વાર એક જ સમયે આ ગોઠવાય એટલે થયું કે ચાલો આપણે જઇએ.

અમે નાસિક વાળા ગ્રૂપ સાથે જવાનું નક્કી કર્યું. એ લોકોનો એન્ડ-પોઇન્ટ મહાબળેશ્વરમાં હતો એટલે અમને થયું કે અમારે રાઇડ ફરજિયાત મહાબળેશ્વર જ પૂરી કરવાની છે. પહેલી ભૂલ કરી. એવું ન હોય! તમે થોડા આગળ પાછળ પણ કરી શકો. બીજી ભૂલ, એમાં લૂપ બનાવવાનું ન હોય અને એક રસ્તા પર બીજી વાર ન જવાય. અમને એમ કે એક જ રસ્તા પર સામ-સામે પણ ન જવાય. એટલે અમે રાઇડ વિરારથી શરૂ કરવાનું વિચાર્યું. પણ જો, બોરિવલીથી વિરાર ગયા હોત અને પાછાં આવ્યા હોત તો પણ ચાલી જાત. એટલે સવારના ૨ કલાક એમાં જ બગડ્યા. અમારા કેપ્ટન કિરણને છેલ્લી ઘડીએ ઓફિસમાં કામ આવ્યું એટલે અમે કેપ્ટન વિહોણા થયા અને દરેક કંટ્રોલ પોઇન્ટ પર સેલ્ફી અને સમય નોંધવાની જવાબદારી મારે માથે બાય ડિફોલ્ટ આવી. હવે, આમ પણ જવાબદારીમાંથી હું આમ પણ છટકતો હોઉં છું તો આ તો અચાનક આવી પડેલી જવાબદારી હતી. પણ, જે હોય તે. બહુ સેલ્ફીઓ પાડ્યા!

રાઇડની શરૂઆત સારી રહી. બોરિવલી ચા પીવા પણ ઉભા રહ્યા અને ફોટોસ પાડ્યા.

ચા અને હું.

ત્યાંથી પાર્લે પર અમારો પહેલો કંટ્રોલ પોઇન્ટ હતો. ત્યાં પહોંચ્યા ત્યારે ખબર પડી કે પંકચર. પરફેક્ટ ટાઇમે જોયું. ટ્યુબ બદલી અને ફોટો લીધો.

કંટ્રોલ પોઇન્ટ ૧.

ત્યાંથી સો.બો. સુધી રાઇડ અને પછી બોરિંગ ટ્રાફિકમાં ફરતા-ફરતા વાશી ઓળંગીને પનવેલ પહોંચતા પહેલા મેકડોનાલ્ડમાં ખાધું.

જંક ફૂડ.

પનવેલ પછી દીપની સાયકલમાં પંકચર!! અને, ત્યાં સુધીમાં તો બહુ ગરમી થઇ ગઇ હતી. ગરમીમાં ભોરઘાટ ચડાવવાનો હતો એટલે ખોપોલી પર થોડાં રિફ્રેશ થયા. ગરમી એટલી વધી કે છેવટે મારે ગોગલ્સ વાપરવા પડ્યા. થેન્ક્સ ટુ કોકીએ આપેલા ગોગલ્સ, મઝા આવી.

મારી પાસે પણ ગોગલ્સ છે, નંબર વાળા!!

ભોરઘાટ પૂરો કરીને પછી અમારે સીધા જવાનું હતું, પૂણે. ત્યાં પછી કાત્રજ પહેલાં ડિનર માટે રોકાયા. રસ્તામાં પૂછાતી ક્વેરીઓના જવાબો ક્વોરા ક્વોરા કરતા અમે આગળ વધ્યા અને છેવટે પહોંચ્યા, ખેડ-શિવપુર ટોલ નાકા પર.

મોઢા હસતાં છે, પણ મનમાં મરતા છીએ.. 😉

ત્યાંથી કામબાટ્કી ઘાટ અને પછી કોબલસ્ટોન વાળો વાઇ સુધીનો રસ્તો વટાવી પહોંચ્યા. હવે ૪ વાગ્યાથી ૬ વાગ્યા સુધી ૨ કલાકમાં અમારે ૨૫ કિમી કાપવાના હતા. બધાંની હાલત ખરાબ હતી પણ હજુ સ્ટેમિના હતો. ખાટલે મોટી ખોડ એ મહાબળેશ્વરનો ઘાટ હતો. રેકોર્ડ જોતાં દીપ, ચિરાગ, હું અને હિરેન ચારેય જણાં આ ઘાટ પૂરો કરી ચૂક્યા હતા પણ મને તો પંકચર અને ખરાબ રસ્તાનો બહુ ડર હતો. છેવટે, નક્કી કર્યું કે હવે બીજો કોઇ છૂટકો નથી.

૨૫ કિમી પહેલાં તો અમારા બધાંના GPS ખોટા હતા. એટલે, હવે આ રાઇડ ઓર્ગેનાઇઝર સ્વિકારશે કે નહી તે પણ ટેન્શન હતું. પછી થયું કે જે હોય તે, માર્ગ પ્રમાણે આપણે ૩૬૩ પૂરા કરશું જ. મહાબળેશ્વર પહોંચતા પહેલાં હું, દીપ અને ચિરાગ જોડે હતા, પણ હિરેન અમારી જોડે ન રહી શક્યો. રસ્તામાં ચિરાગના વ્હીલના બે સ્પોક (સળિયા) પણ તૂટી ગયા (સરસ રસ્તો, યુ નો!) તો પણ તેણે સરસ ચલાવી અને છેવટે અમારી જોડે ૨૪ કલાક પૂરા કર્યા.

ખોટું GPS અને અમે.

બોધપાઠ: કોઇ પણ રેસ-રાઇડ પહેલાં રુલ્સ સમજી લેવો અને પૂછવામાં શરમ ન રાખવી.

મેડલ મેડલ મેડલ!

ગયા મહિને ઓફિસમાં ફ્રી ટેબલ (આ ટેબલ પર પડેલી કોઇ પણ વસ્તુ તમે લઇ જઇ શકો. ઘણી વખત પેનડ્રાઇવ્સ, મસ્ત ગેજેટ્સ મળી આવે) પર કોઇકે પોતાના ઢગલાબંધ મેડલ્સ મૂકેલા અને પણ મસ્ત-મસ્ત. એકાદ સેકંડ તો લઇ લેવાનું મન થયું, પણ પછી થયું મેડલ તો જીતવાના હોય છે, મેળવવાના ના હોય. પણ હા, ભારતમાં મેડલના નામે જે કચરો પધરાવાય છે એ જોતા એમ થાય છે કે ૫ કે ૧૦ વર્ષ પછી મારા-અમારા મેડલ્સ ક્યાં મૂકીશું. તો આપણે જોઇએ મેડલ પિંજણ. કોઇપણ મેડલમાં ચાર વસ્તુઓ મહત્વની છે:

૧. ડિઝાઇન: ઘણી વખત એવી ડિઝાઇન હોય કે એમાં ઇવેન્ટ કરતા સ્પોન્સર્સ વધુ હોય. અરે, થોડી સારી ડિઝાઇન તો ઇન્ટરનેટ પર મળી શકે. મારો ટેક્સાસ હાફ મેરેથોનનો મેડલ જુઓ કે પછી BRM ૧૦૦૦નો મેડલ જુઓ.

૨. લખાણ: ઘણી વખત ઇવેન્ટ વાળા માસ પ્રોડક્શનમાં પંચ વર્ષીય યોજના માટે મેડલ બનાવે છે જેમાં ઉપર વર્ષ લખે જ નહી. ૫-૧૦-૨૧ કિમીની રેસ હોય તો પણ બધાંને એક જ મેડલ આપે એટલે એ પણ ખર્ચો બચે. જલ્સા. આ વખતે કવિનને ૩ કિમીમાં મળેલો મેડલ જુઓ. ખબર પડે કે કયું વર્ષ છે કે કેટલા કિમીની રેસ હતી?

૩. પટ્ટી: મેડલ સાથે આવતી પટ્ટી મહત્વની છે. ઘણી ઇવેન્ટમાં તો એવી પટ્ટી આવે કે જાણે ઓર્ગેનાઇઝરના લેંઘાનું નાડું હોય. અરે ભાઇલોગ, કંઇક તો ઢંગનું રાખો.

૪. મટીરિયલ: મહત્વનું. મુંબઈમાં તમે તાંબા મિશ્રિત મેડલ આપો તો છ મહિના પછી ઓળખાય જ નહી કે કઇ ઇવેન્ટનો મેડલ હતો!

અપડેટ્સ – ૨૨૬

છેલ્લી અપડેટ છેક ડિસેમ્બરમાં આવી હતી. અને, આ વર્ષમાં આપણે કંઇ ખાસ ઉકાળેલું ન હોવાથી અપડેટ આપવા જેવું નથી. તેમ છતાંય, ઘણી ઘટનાઓ બની છે.

આ વખતે સા.ફ્રા.ના પ્રવાસ દરમિયાન પહેલી વાર ઓફિસના વિવિધ લોકો જોડે નિખાલસતાથી વાતો કરી. સરળ રીતે. એકંદરે બહુ સારુ લાગ્યું. ૫ મિનિટની લાઇટનિંગ ટોક પણ આપી અને બધાંને ગમી. સ્વાભાવિક રીતે વિષય રનિંગ-સાયકલિંગ જ હોય 🙂 આ વખતે એવા લોકોને મળ્યો જેમને હું ૫ વર્ષથી જોતો હતો, પણ ક્યારેય તેમની જોડે કામ સિવાયની વાતો નહોતી કરી. મઝા આવી. કદાચ મારા સ્વભાવની વિરુદ્ધ પગલું ભરવું એ પણ મારા માટે સાહસ છે અને આજ-કાલ મને સાહસો બહુ ગમે છે. અને હા, પ્રિમાને મળ્યો, બહુ વાતો કરી અને મેક્સિકન ડિનરની મઝા લીધી. આ વખતે ફ્લાઇટ દુબઈથી હતી અને એકંદરે એમિરાત આપણને ગમી. સરસ સર્વિસ.

સાહસની વાત કરીએ તો એક સાહસ કવિને ગયા અઠવાડિયે જ કર્યું છે, એટલે ત્રણ-ચાર અઠવાડિયું એ ઘરે જ રહેશે અને મઝા કરશે અને પછી પરીક્ષાઓ આવશે!

વેકેશનનું આગોતરું પ્લાનિંગ કર્યું છે પણ એ પહેલાં પણ બે પ્રવાસો છે. એક હાફ મેરેથોન અને કેટલીક બી.આર.એમ. પણ વચ્ચે આવશે.

બાકી, શાંતિ છે!

તાલીમ

.. એટલે કે ટ્રેઇનિંગ. હવે ગોઆનું હાફ આયર્નમેન રજીસ્ટર કરાવ્યા પછી નવેસરથી પદ્ધતિસરની ટ્રેઇનિંગની શરૂઆત કરવામાં આવશે. ટ્રેઇનિંગ સૌથી મહત્વની વસ્તુ છે કે આપણે એમ થાય કે કોચ આ શું કરાવે છે? આ તો બહુ સરળ છે, મને આવડે છે, હું તો અનુભવી છું, આ તો બચ્ચા જેવું છે – આવા વિચારો મન પર કબ્જો કરે છે અને છેવટે ટ્રેઇનિંગમાં ૧૦૦ ટકા મન અપાતું નથી અને સરવાળે ટ્રેઇનિંગનો કોઇ અર્થ રહેતો નથી. મારા મતે,

૧. ટ્રેઇનર કહે તે જ કરવું.

૨. તમારું બધું શીખેલું ભૂલી જવું. કોરી પાટી થઇને જવું.

૩. પ્રશ્નો પૂછવા, પણ પૂછવા ખાતર ન પૂછવા.

૪. ટ્રેઇનર પર વિશ્વાસ રાખવો.

૫. ૧૦૦ ટકા સર્મપણ કરવું.

હવે થાય છે કે આ બધું થોડા સમય પહેલાં હું શીખ્યો હોત તો કેન્યન્સ જોડે દોડતો હોત 🙂

PS: મારા માટે તરવું (એ પણ દરિયામાં ૧.૯ કિમી) એ સૌથી મોટી ચેલેન્જ છે, અને મને ખાતરી છે કે એ જ મને આગળ રાખશે!

ફિરંગીઓ

* થોડા સમય પહેલા મુંબઈ સાયકલિંગ એન્થુઆસ્ટિક (MCE) ગ્રૂપનું ૨૦૧૯નું કેલેન્ડર મળ્યું. સરસ ડેસ્ક કેલેન્ડર. દરેક પાનાં પર સાયકલ સંબંધિત ફોટો, કેલેન્ડર અને તેની પાછળ કંઇક સાયકલિંગ ટીપ્સ-ટ્રીક્સ અને અન્ય માહિતીનો ભંડાર. ખાટલે એક જ ખોડ – એક પણ ફોટો મુંબઈના સાયકલિસ્ટનો નહી. બધાં જ ફિરંગીઓના ફોટાઓ. હું અહીં આ કેલેન્ડરનો ખાસ વાંક કાઢતો નથી, પણ આવું હવે દરેક રનિંગ-સાયકલિંગ ઇવેન્ટ કે જીમ-બોડીબિલ્ડિંગમાં વધતું જતું જોવા મળે છે. લોકો હજુ પણ ધોળી ચામડીથી અંજાઇ-આકર્ષી જાય છે!!

બીઆરએમ – ૪૦૦ – રીપોર્ટ

* એમ તો હવે બીઆરએમના રીપોર્ટ-અહેવાલોની કોઇ નવાઇ આ બ્લોગ પર રહી નથી, તેમ છતાંય આ વર્ષે SR શ્રેણી એટલે કે ૨૦૦-૩૦૦-૪૦૦ અને ૬૦૦ કિમી બીઆરએમ માર્ચ-એપ્રિલ પહેલા પૂરી કરવી જરૂરી છે. કારણ? ઓગસ્ટમાં PBP (પેરિસ-બ્રેસ્ટ-પેરિસ)! એટલે દરેક બીઆરએમ મહત્વની બને છે.

નવેમ્બરમાં ૩૦૦ કિમી કર્યા પછી ઘર બદલ્યું અને ટ્રેઇનર સિવાય ક્યાંય રાઇડ કરી નહી. સીધો જ ૪૦૦ કિમીમાં ગયો! શરૂઆત જ શંકાસ્પદ રહી. પહેલાં તો ઉબેર કે ઓલા મળે જ નહી. મને થયું કે હું સ્ટાર્ટ પોઇન્ટ પર સૌથી મોડો પહોંચીશ પણ સદ્ભાગ્યે ૧૦ મિનિટ પહેલા પહોંચ્યો અને સમયસર રાઇડ શરૂ થઇ. દીપે શરૂઆતમાં જ સાયકલ દોડાવી અને મારો ટેમ્પો તો ડાઉન હતો એટલે આરામથી ૬૦ કિમી સુધી સળંગ સાયકલ ચલાવી. પછી એક નાનો બ્રેક, જે બહુ બધાં ભેગા થયેલા લોકોને કારણે મોટો બની ગયો. પછી ફરી પાછો કસારા ઘાટ પહેલાનો જરૂરી બ્રેક અને પછી સીધો ૧૦૨ કિમી પર. ત્યાંથી ૩૦ કિમી સરસ ચલાવી અને પછી સીધો ૧૬૦ પર. વચ્ચે બે-ત્રણ બિનજરૂરી ફોન આવી ગયા તેમાં અટકવું પડ્યું. હવે આવતી વખતે બ્લ્યુટુથ ચાલુ રાખીને જ જવું જેથી ગારમિન પર ખબર પડે કે કોનો ફોન છે! 🙂

૧૬૦ પર દાળ-ખીચડી અને સ્પ્રાઇટનો ટેસ્ટ લઇ ફરી આગળ વધ્યો. ૨૦૦ પર પહોંચ્યો તો કંટ્રોલ પોઇન્ટ ન મળ્યો એમાં પાંચેક મિનિટ બગડી. ત્યાંથી સંદીપનો સાથ મળ્યો પણ બ્રેકની સંખ્યા હવે વધતી ગઇ. રીટર્નમાં નાસિક વટાવીને એક પ્રિ-ડિનર બ્રેક લીધો. એમ તો પ્લાન એવો હતો કે અંધારુ થાય એ પહેલા કસારા ઘાટ ઉતરી જવો પણ.. જે હોય તે. આમ પણ મોડું થઇ ગયું હતું અને હવે ઠંડી-પવન લાગવાની શરૂ થઇ. જીવનમાં પહેલી વખત આપણે મોઢા પર બંડાના-સ્કાર્ફ બાંધ્યો. કફ-શરદીને કારણે આખી રાઇડ ખાંસી યુક્ત હતી એમાં મોઢા પર કપડું બાંધ્યા પછી વિચિત્ર હાલત હતી, પણ એકંદરે ફાયદો થયો. કસારા ઘાટ પહેલાં એક બ્રેક લીધો. ત્યાર પછી દર ૨૦-૨૫ કિમી પર અનુક્રમે વડા પાઉં, ચા, દાબેલી અને ચા. વજન તો ન વધ્યું પણ પેટ વધી ગયું!!

લગભગ ૧૦-૧૨ કિમી બાકી હશે ત્યાં ટ્રાફિકનો સામનો કરવો પડ્યો. લો, ૧ વાગે પણ ટ્રાફિક! ક્યાંય તેલ ઢળ્યું હતું તેના પ્રતાપે. જેમ-તેમ વાહનોની વચ્ચેથી રસ્તો કરતો આગળ વધતો હતો. તે વખતે સંદીપ મારાથી આગળ નીકળી ગયો અને પછી હું ધીમે-ધીમે શહેરમાં પહોંચ્યો. છેલ્લાં ૩ કિમી, દર વખતે થાય છે તેમ મરતા-મરતા પૂરા કર્યા. તો પણ લગભગ ૨૧ કલાક અને ૧૨ મિનિટ અને ૫૮ સેકન્ડ્સમાં રાઇડ પૂરી કરી. ડેબિટ કાર્ડનો પિન ભૂલી ગયો એટલે કેટલીક બીજી મિનિટો બગડી, જે ઓફિશિયલ સમયમાં ઉમેરાઇ ગઇ 😉 એટલે એ સમય ૨૧ કલાક અને ૧૯ મિનિટ આવ્યો!

સેલ સેલ સેલ! ભાગ – ૨

* હજુ પેલી સેલ સેલ સેલ! પોસ્ટનું HTML સુકાયું નથી ત્યાં બીજાં અનેક મસ્ત સેલ આવી ગયા છે..

વાહ, શૂન્ય, ઝીરો ટકા! 🙂

અપડેટ્સ – ૨૨૫

* આ આખું અઠવાડિયું વ્યસ્ત રહ્યું. અને મારે જ્યારે વ્યસ્ત રહેવાનું આવે ત્યારે મગજનો પારો થોડો ઊંચો જાય 🙂 તો પણ, શાંતિથી ભારતીય પ્રાદ્યૌગિક સંસ્થામાં (એટલે કે IIT મુંબઈ!) બે હાફ-મેરેથોન (એક સાંજે, બીજી સવારે) દોડવામાં આવી. તે પછી ઘર બદલ્યું અને ગોઠવ્યું. હજુ પણ કેટલાય કામ બાકી છે. કાલની વસઇ-વિરાર ફૂલ મેરેથોન પડતી મૂકી છે. હાફ હોત તો દોડાઇ જાત પણ ફૂલ મેરેથોનની વાત અલગ છે. ખાસ કરીને વસઇ-વિરાર માટે મુશ્કેલ છે. કારણ કે ૪ કલાક પછી રસ્તા પર કાગડા ઉડતા હોય અને પાણીના પણ ફાંફા પડે છે તેવા લોકોના અનુભવો છે. જોકે છેલ્લાં બે વર્ષથી સ્થિતિમાં સુધારો થયો છે એવું સાંભળ્યું છે, પણ નો રિસ્ક! એટલે કાલે બધાં જોડે ત્યાં જઇશ અને ૧૧ કિમીના રૂટ પર ચાલીશ (અથવા કોઇ જોતું ન હોય તો દોડી નાખીશ!).

* સાયકલ બરોબર ગોઠવાઇ ગઇ છે અને ચાલુ પણ થઇ ગઇ છે. ડિસેમ્બરની ઠંડી અહીં તો લાગતી નથી અને હવે સાયકલનો રૂમ નાનો છે એટલે થોડી તકલીફ પડે છે. અહીં તો ટેબલ ફેન વગર નહી ચાલે.

* ઘર બદલી કરીએ ત્યારે એકસાથે બહુ કચરો સાફ થાય છે. આ વખતે ફરી ભેગા થયેલા સફારીની પસ્તી તેમજ ન વંચાતા અને ભૂલથી ખરીદેલા પુસ્તકોનો વારો છે. જોકે એ પહેલા ઘણાં બધાં પુસ્તકો પપ્પા જોડે નજીકના પુસ્તકાલયમાં પહોંચાડ્યા હતા. હવેના પુસ્તકો બહુ ટેકનિકલ છે અને મને ખ્યાલ નથી કે કોને કામમાં આવશે..