પુઅરમેન્સ ટુર દી ફ્રાન્સ

હવે ટુર દી ફ્રાન્સ જેવી સ્પર્ધામાં ભાગ લેવાની આપણી લાયકાત તો છે નહી એટલે અમે નક્કી કર્યું કે કંઇ નહી તો ગરીબ માણસોની ટુર દી ફ્રાન્સ તો કરીએ. અને, અત્યારે ફ્રાન્સ જવાનો સમય (અને પૈસા!) પણ નથી એટલે નક્કી કર્યું કે આપણે ઘરે બેઠા જ ઝ્વિફ્ટ અને RGTમાં સાયકલ ચલાવીને આ કામ કરીએ. આગળ કહ્યું તેમ ગરીબ માણસ એટલે થોડું નમતું જોખવું પડે. સામાન્ય રીતે ટુર દી ફ્રાન્સમાં સાયકલિસ્ટ ૨૧ દિવસમાં ૩૫૦૦ કિમી જેટલું અંતર, ૫૦૦૦૦ મીટર જેટલી ઊંચાઇ પ્રાપ્ત કરવાની સાથે ૯૦ કલાક જેટલો સમયમાં પૂરી કરે છે (આ વખતે પહેલા ક્રમે આવેલા સ્લોવેકિયાના તાદેજ પોગાચરે ૮૨:૫૬:૩૬ કલાકમાં સ્પર્ધા પૂરી કરી!) પણ આપણે તેનાથી ચોથા (૧/૪) ભાગ જેટલું જ અંતર-ઊંચાઇનું લક્ષ્ય રાખ્યું. ૨૧ દિવસમાં વચ્ચે બે રજાના દિવસો પણ આવે. જોકે વચ્ચે ગ્રૂપ રાઇડ્સ કરી, એક દિવસ બહાર પણ સાયકલ ચલાવી આવ્યો એટલે ટેકનિકલી મને એક પણ રજા ન મળી

મારી ટુરના આંકડાઓ:
* અંતર: ૭૬૪.૩૬ કિમી
* ઊંચાઇ: ૮૫૭૦ મીટર
* કુલ સમય: ૨૭:૩૯:૦૯ કલાક
* પાવર (સરેરાશ): ૧૫૮.૯૫ વોટ્સ
* હાર્ટ રેટ (સરેરાશ): ૧૬૦.૩૬ bpm

ટુરના સ્ટેજ, અંતરની સાથે અને મારી રેસ, પરિણામ, અંતર, સમય, હાર્ટ રેટ, પાવર વગેરે વગેરે રસપ્રદ ડેટા અહીંથી જોવા મળશે!: https://docs.google.com/spreadsheets/d/1llQx5MB37NkC62VTxg-fNMkiZs0f1TiRm1xh-zH9yLg/edit?usp=sharing

હવે પછી શું? સપ્ટેમ્બરમાં સ્પેન! મજાક બાજુ પર મૂકીએ તો કોરોના કાળ હજુ હાજર જ છે અને હવે તો બે મહિના વરસાદ છે (એટલે કે અહીં તો બહુ જ છે!) એટલે ૧૪ ઓગસ્ટ-૧૫ ઓગસ્ટની અમારી બી.આર.એમ. પહેલા તો ક્યાંય નીકળાય તેમ લાગતુ નથી! જોકે ઝ્વિફ્ટ તો ચાલુ જ રહેશે. ઘરમાં રહો, સલામત રહો!

અપડેટ્સ – ૨૩૬

કીપ કામ અને કામથી કામ રાખો. કશું જ સારું નથી.

• અપડેટ્સમાં આપવા જેવું તો ઘણું છે, પણ સાચું કહું તો બ્લોગ પર આવવાનું હવે બહુ મન થતું નથી. કોવિડ-૧૯ હજુ છે અને આ વખતે કોવિડે ખરો પરચો બતાવ્યો. કોઇકે ક્યાંય લખ્યું હતું કે “જ્યાં સુધી જંગલની આગ ઘર સુધી ન આવે ત્યાં સુધી તે અફવા જ લાગે”. એવું જ થયું જ્યારે મારા મોટા મામાનું કોવિડમાં અવસાન થયું. ખરી પરિસ્થિતિનો ખ્યાલ આવે ત્યાં સુધી બહુ મોડું થઇ જાય છે.
• થોડા સમયથી વિકિપીડિયામાં પાછો સક્રિય થયો છું (એમ તો હું ક્યાં નિષ્ક્રિય હતો?) પણ હવે મોટાભાગનો સમય ક્ષતિઓ સુધારવામાં કાઢ્યો છે.
• સાયકલિંગ પણ ફૂલ્યું-ફાલ્યુ છે. ગયા વર્ષનું બાકીનું કામ એવરેસ્ટિંગ પૂરુ કર્યું. ૨૦ કલાક ઇન્ડોર ટ્રેઇનર પર, ૨૨૯ કિમી અને ૮૯૦૦ મીટર જેટલું એલિવેશન. વધુમાં મારા જીવનનો સૌ પ્રથમ યુટ્યુબ ઇન્ટરવ્યુ પણ આપ્યો, જે નીચેના વિડિયોમાં જોઇ શકાશે. જો કોઇ કારણોસર એમ્બેડેડ કરેલો વિડિયો ન દેખાય તો vEveresters of India : Grinshina & Kartik પર તમે તેને જોઇ શકશો. મારો અવાજ રોબોટિક લાગે છે. વધુ પડતા સાયન્સ ફિક્શન મુવીઝ જોવાનું પરિણામ હશે?

• લોકડાઉન ચાલુ છે, અને લાગે છે કે ચાલુ જ રહેશે. ત્યાં સુધી – ઘરમાં રહો, સલામત રહો!

અપડેટ્સ – ૨૩૫

• લો, ફરી પાછું લોકડાઉન અને કોરોના સંકટ આવ્યું છે. પેલા એન્ટિ માસ્ક અને એન્ટિ-વેક્સિન મૂર્ખાઓ હજુ પણ આજુ-બાજુ હાજર છે જ. વધુમાં, માસ્ક વગર કે માસ્ક સાથે પણ કારણ વગર રખડવા વાળા લોકોનો ત્રાસ પણ ઓછો નથી.

તરબૂચ લેમોનેડ અને ફેન મોડ ઓન!

• એટલે, હવે ઇન્ડોર રાઇડિંગ (જ) છેલ્લા અઠવાડિયાથી શરુ કરવામાં આવ્યું છે. ગઇકાલે ૬ કલાકની ઇન્ડોર રેસ (ITT) હતી, પણ મુંબઈની ગરમી વત્તા ભેજ (૭૯%!)ના કારણે બહુ મજા ન આવી – ખાસ કરીને રાત્રે ૭ થી ૯ દરમિયાન.
• હાલમાં રસ્ટ પ્રોગ્રામિગ લેંગ્વેજ પર હાથ અજમાવી રહ્યો છું. સરસ ડોક્યુમેન્ટેશન અને સરસ લેંગ્વેજ.
• અને હા, ઘરમાં રહો – સલામત રહો!

અપડેટ્સ – ૨૩૪

• હાલમાં અમારી પુસ્તક પાવરી ચાલી રહી છે:
  • સત્યજીત રાયની વિજ્ઞાનકથાઓ
  • સત્યજીત રાયની રહસ્યકથાઓ ભાગ ૧ – ૪
  • સોનાનો કિલ્લો – સત્યજીત રાય
  • ગંગટોકમાં ગરબડ – સત્યજીત રાય
  • કાઠમંડુમાં હાહાકાર – સત્યજીત રાય
  • આગન્તુક – ધીરુબહેન પટેલ
  • વેર વૈભવ – સૌરભ શાહ
  • ક્ષણ-પ્રતિક્ષણ – શિશિર રામાવત
  • ઇકિગાઇ – ગુજરાતી આવૃત્તિ
  • સેપિયન્સ – યુવલ નોઆ હરારી.

• વચ્ચે-વચ્ચે થોડું સાયકલિંગ-રનિંગ આવી જાય છે.
  • ફેબ્રુઆરીમાં ૬૦૦ પછી ૧૫૦+૧૦૦ કિમીની સરસ કોમ્બો બી.આર.એમ. કરી જેનો વિગતે રીપોર્ટ લખવાનો રહી જ ગયો પણ ત્યાં મજા આવી ગઇ. ત્યાર પછી કંઇ ખાસ સાયકલિંગ કર્યું નથી. હવે માર્ચ-એપ્રિલમાં બે નાઇટ બી.આર.એમ. (જો રદ ન થાય તો!) કરવામાં આવશે. પછી, જૂન પછી ફરી વ્યવસ્થિત સાયકલિંગ શરુ કરીશ.
  • સાયકલિંગ ગ્રૂપો નવાં-નવાં સાયકલિસ્ટોથી ઉભરાતા જાય છે. જોકે આ સોડાઓનો ઉભરો શમતા બહુ વાર નહી લાગે!
  • રનિંગ ચેલેન્જ ખાતર કરી રહ્યો છું, પગ હજુ બરાબર દોડતા નથી 🙂
  • હા, બે દિવસ પહેલાં સિલ્વર બીચ પર સ્વિમાથોનમાં વોલિયન્ટર તરીકે કામ કર્યું. મઝા આવી. હવે, સ્વિમિંગ ક્યારે શરુ કરવું એ નક્કી કરવાનું બાકી છે.
• હેથ-વેનું ઇન્ટરનેટ વાર-તહેવારે ડચકાં ખાય છે એટલે નવા પ્રોવાઇડરની શોધ કરવી પડશે તેમ લાગે છે.
• બાકી, શાંતિ છે!!

બીઆરએમ ૬૦૦: માઉન્ટેન 🐐

આ વખતે વળી પાછા જઇશું આપણા ફેવરિટ પસરણી ઘાટ પર. જ્યારે નવી મુંબઈ-કલ્યાણ સાયકલિંગ ક્લબે પ્રથમ વખત ૬૦૦ રાખી વત્તા પંચગીની જઇને એજ રસ્તે પાછાં આવવાનો માર્ગ નક્કી કર્યો ત્યારથી જ આ ૬૦૦ કરવાનું નક્કી કરેલું. અઠવાડિયા પહેલાં રજીસ્ટ્રેશન કરાવ્યું. જોડે શિરિષ અને અનિરુદ્ધ પણ આવવાના હતા, પણ અનિરુદ્ધે મોડા રજીસ્ટ્રેશન કરાવ્યું એટલે હું અને શિરિષ સાથે નવી મુંબઈ ગયા. સમય કરતાં વહેલાં પહોંચી જવામાં અલગ મજા છે – ખાસ કરીને જ્યારે કોઇ ઇવેન્ટ-રેસ હોય ત્યારે. મગજ કુલ રાખવાની પહેલી ટીપ. ખાસ મારા કિસ્સામાં બહુ ઉપયોગી છે 🙂

સમયસર બીઆરએમ શરુ થઇ અને ૮ વાગે પિયુષને બર્થ ડે વિશ કરવા માટે ખોપોલી પહેલાં રોકાયો અને ઝુમ કોલ કરીને વિશ કર્યું. ૧૦ મિનિટના આ બ્રેક પછી ખોપોલી રોકાયો નહી અને ભોર ઘાટ આરામથી પસાર કરીને ખંડાલા બ્રેક લીધો. આમ તો હું સીધો લોનાવાલા પછી જ સ્ટોપ કરું છું પણ પછી થયું જવા દો – આપણે ક્યાં રેસિંગ કરીએ છીએ. (ભોર ઘાટ પર સિદ્ધાર્થ અને સચીને ફોટા પાડ્યા છે – જે ટૂંક સમયમાં મળશે ત્યારે અહીં અપડેટ કરીશ) અત્યાર સુધી તાપમાન સહન થાય તેવું હતું એટલે મજા આવી. પછી લગભગ તાલેગાંવ સુધી નોન-સ્ટોપ સાયકલ ચલાવી. ત્યાં પેલું લોકપ્રિય મિશળ ખાધું અને થોડો આરામ કરીને પુને જવા રવાના થયો. પુને પસાર કરીને કાત્રજ ટનલ પહોંચ્યો પણ ટનલમાં ભેજ અને ગરમીને કારણે થોડું અનઇઝી જેવું લાગ્યું એટલે પછી બીજા ૫૦ કિમી ફરીથી આરામથી ચલાવીને બીજા ઘાટ કામબાટ્ખી પર પહોંચ્યો. કામબાટ્ખી ઘાટ દેખાવમાં મોટો લાગે પરંતુ એટલો બધો મુશ્કેલ નથી. તેના પછી વાઇ આગળ શેરડીનો રસ પીવા ઉભો રહ્યો, એકદમ તાજો રસ! ત્યાંથી પસરણી પહેલાં વાઇ પર નાનો બ્રેક – જ્યાં રાજીવ અને અપૂર્વ જોડે ઓળખાણ થઇ. ઘાટ પર નોન-સ્ટોપ પણ આરામથી ચલાવી પંચગની પહોંચ્યો, જ્યાં સિદ્ધાર્થ અને સચિન મારી રાહ જોતા હતા. ઉપરનો સૂર્યાસ્ત ફોટો લઇને તરત સાતારા-કરાડ તરફ જવા રવાના થયો ત્યારે રસ્તામાં બધા રાઇડર્સ મળતા ગયા. ત્યાંથી જોશી વિહિરનો રસ્તો થોડો નવો હતો (છેલ્લે ત્યાં ૨૦૧૭માં ગયેલો). એકદમ અંધારું. માંડમાંડ હાઇવે પર પહોંચ્યો ત્યારે જીવ આવ્યો.

ત્યાંથી ફરીથી રોલિંગ રસ્તો અને ૨૮૬ પર સંપૂર્ણ ડિનરનો બ્રેક. બટર રોટી-પનીર ભુરજી-ફ્રેશ લાઇમ સોડાની પાર્ટી. ૩૨૫ પર પહોંચવા માટેની ગણતરી કરી ત્યારે ખબર પડીકે કંટ્રોલ પોઇન્ટનું અંતર વધારે છે. ના ચાલે. સિદ્ધાર્થ જોડે વાત કરી ત્યારે તેણે કંટ્રોલ થોડી સરખી જગ્યા પર ગોઠવ્યો અને હોટેલ પણ બદલી. આને કહેવાય ત્વરિત નિર્ણયશક્તિ! નાઇટ સ્ટોપ પર નક્કી કરેલું કે ૪ કલાક સૂવું પણ થોડું મોડું થયું હતું એટલે ફટાફટ સૂઇ જઇને ૩.૨૫ જેવા જાગી ગયા અને ૩.૪૫એ નાહ્યા વગર નીકળ્યો. સવાર પડતા પહેલાં ચા પીવા ઉભા રહ્યા પણ મને ફરી પાછી ઉંઘ આવી એટલે ૪૫ મિનિટ ચા પીધા પછી ઉંધ્યો. સિદ્ધાર્થ ત્યાં ગાડીમાં આવ્યો એટલે તેને જોઇને ઉંઘ ઉડી ગઇ અને ફટાફટ સાયકલ ચલાવી. ત્યાંથી સીધો કામબાટ્ખી બેઝ પર. જ્યાં મને ચાની દુકાન પર કેરાલાથી કાશ્મીર જતા ૩-૪ લોકો મળ્યા. થોડી વાતો કરીને આગળ જવા નીકળ્યો. વચ્ચે એક સ્ટોપ લઇને પછી છેક પૂને શહેરમાં ચીઝ સેન્ડવિચ ખાવાની ઇચ્છા પૂરી કરી. હાઇવે પરની હોટેલ ખાલી બહારથી જ સારી લાગે. ખાસ કરીને પુને-સાતારા વચ્ચેના ભાગમાં મિશળ સિવાય લોકો બીજું કંઇ ખાય છે કે નહી તે પ્રશ્ન છે. પુને પછીનો કંટ્રોલ તાલેગાંવ હતો જ્યાં નિહાર-વિધી મારી રાહ જોતા હતા. થોડા ગપ્પાં અને થાલી પેઠ-કોલ્ડ કોફી પછી છેલ્લા પડાવ તરફ રવાના થયો..

• 

• 

• 

• 

૬ વાગ્યાને ફરી ઉંઘ આવવાની શરુ થઇ. એક રાઇડર મળ્યો જેણે મને તરબૂચનો જ્યુશ પીવડાવ્યો. બહુ કંઇ એનર્જી ન આવી પણ એટલિસ્ટ મોઢાના સ્વાદમાં થોડો ફેરફાર આવ્યો અેટલે સારું લાગ્યું. જેએનપીટી બાયપાસ પસાર કર્યો પછી ખરો બોરિંગ ટ્રાફિક શરુ થવાનો હતો. અને, આ વખતે રસ્તો ભૂલ્યા વગર – ગારમિનની મદદ લઇને અંત સુધી પહોંચ્યો ત્યારે ૩૮ કલાક ૧૦ મિનિટ થઇ હતી. ૨ મિનિટ એટીએમ સ્લીપ લેવામાં થઇ એટલે ઓફિશિયલ સમય કદાચ ૩૮ કલાક ૧૨ મિનિટ આવશે. અમારા બધાંનું અભિવાદન ફૂલનો હાર પહેરાવીને કરવામાં આવ્યું, જેનાથી અમને સેલિબ્રિટી હોવાની ક્ષણિક લાગણી પણ થઇ આવી, પછી થયું કે આપણી ટ્વિટર પોસ્ટ ક્યાં લોકો વાંચે છે.. 😉

• સ્ટ્રાવા પર બીઆરએમ ૬૦૦

સહ્યાદ્રિ ક્લાસિક ૨૦૨૧

૨૦૨૧ની પહેલી રેસ, જે એમ તો ૨૦૨૦ના ડિસેમ્બરમાં થવાની હતી, પણ સારું થયું કે ૨૦૨૧માં ગઇ. ડિસેમ્બરમાં મહાબળેશ્વરની ટ્રીપ વત્તા થોડી પ્રેક્ટિસ પણ કરી હતી એટલે થોડો આત્મવિશ્વાસ હતો કે વાંધો નહી આવે. બી.આર.એમ. અલગ છે અને રેસ અલગ છે. ૪-ઘાટ ચેલેન્જમાં ૧૯૫-૨૦૦ કિમીની સાથે ૩૭૫૦ મીટર ઉંચાઇ પણ હતી. ચાર ઘાટમાં પહેલો પરસણી, બીજો તાપોલા, ત્રીજો મેઢા અને ચોથો અમ્બેનેલી ઘાટ હતો, પણ છેલ્લે અમારો ફેવરિટ (જેના પર પ્રેક્સિસ પણ કરી હતી) મેઢા ઘાટ ત્યાં ચાલતા રસ્તાના સમારકામના કારણે રદ કરાયો અને તાપોલા ઘાટ બે વખત કરવાનો આવ્યો.

શુક્રવારે એટલે કે ૨૨ જાન્યુઆરીએ હું, વિશાલ-નિમેષ, અજય-અનિરુદ્ધ અને પ્રશાંત વાઇ પહોંચ્યા. રેસ ત્યાંથી શરુ થવાની હતી. આગલા દિવસે બીબ નંબર વગેરે કામ પતાવ્યા અને મેપ્રોની સ્ટ્રોબેરી ક્રીમ ઝાપટી. જ્યાં અજય અને વિશાલ હોય ત્યાં ખાવા-પીવાના જલ્સા હોય જ! મને તો ડર લાગતો હતો કે રેસ પહેલા મારું વજન વધી ન જાય!

આ રેસ થોડા અલગ પ્રકારની હતી. માત્ર ક્લાઇમ્બિંગ સમય જ તેમાં ગણાય વત્તા કુલ ૧૪ કલાકમાં આખી રેસ પૂરી કરવાની. પહેલો ઘાટ પૂરો કર્યા પછી ૨૦ કિમી જેવો ન્યૂટ્રલ ઝોન હતો (મહાબળેશ્વરના મુખ્ય રસ્તા-બજાર રોડ સુધી) પછી જ્યાં સુધી તાપોલા ઘાટની નીચે ન જાવ અને ત્યાંથી ઉપર આવવાનું શરુ ન કરો ત્યાં સુધી ગમે એટલો સમય લઇ શકાય. આવી જ રીતે દરેક ઘાટ માટે. જોકે આખી રેસ ૧૪ કલાકમાં તો પૂરી કરવી જ પડે. પહેલો ઘાટ સારી રીતે પસાર કર્યો અને ન્યૂટ્રલ ઝોન પસાર કર્યો. ઉપર સરસ ઠંડી હતી. રસ્તામાં ઘણાં ઓળખીતા સાયકલિસ્ટ લોકો મળ્યા. ઘણાંને માત્ર ઝ્વિફ્ટમાં જ મળ્યો હતો અને સાચી રેસમાં પહેલી વખત મળ્યો. આ વખતે ભારતના કેટલાક ટોપ સાયકલિસ્ટ પણ આવ્યા હતા જેમને આપણે ખાલી શરૂઆત અને અંત પર જોવાના હતા 😉

ખાવા-પીવા-આરામ કરવાના સ્થળ એટલે કે હબ પર પાણી ભરીને તાપોલા તરફ પ્રયાણ કર્યું અને આરામથી નીચે પહોંચ્યો. રસ્તામાં કોયના નદી અને તેનાથી બનેલી ખીણનું સરસ દ્રશ્ય જોતો-જોતો પહોંચ્યો. હવે ખરેખર રેસ શરુ થવાની હતી. બીજો ઘાટ પણ સરસ રીતે કર્યો. હવે પછી મોટી ભૂલ કરીને હબમાં ન ગયો અને ત્યાંથી નીચે આરામ કર્યા વગર જ આવ્યો એટલે પછીનો ત્રીજો ઘાટ છેલ્લે-છેલ્લે સમય ખાઇ ગયો. લગભગ ૧૦ મિનિટ વેડફી.

ત્રીજો ઘાટ પૂરો કરીને હબમાં થોડો નાસ્તો કર્યો. સરસ કોફી પીધી અને અમ્બેનેલી ઘાટ તરફ જવા નીકળ્યો. આ ઘાટની વચ્ચે પ્રતાપગઢ આવે છે, ત્યાં સુધીનો રસ્તો જોયો હતો અને ખબર હતી કે વચ્ચે-વચ્ચે પાર્ટી થવાની જ છે.. તો પણ નીચે ઉતરતી વખતે જે મજા આવી છે – હાથ અને પગ બંને સૂન્ન કરવા માટે આ રસ્તો સૌથી યોગ્ય છે! નીચે ઉતરીને ૧૫ મિનિટ આરામ કર્યો પણ તે પણ ઓછો પડ્યો. હવે લગભગ ૨.૩૦ વાગી ગયા હતા અને મને એમ કે જેટલો જલ્દી રેસ પૂરી કરું એટલી શાંતિ. આ શાંતિની ચાહમાં ૧૫ કિમી પછી હાલત ખરાબ થઇને પ્રતાપગઢ પાસે જઇને ૧૫ મિનિટ આરામ કરવો પડ્યો! પછી, બહુ જોશ રહ્યો નહોતો અને છેલ્લા બે કિમીમાં તો ચાલીને પૂરી કરવાની પણ ઇચ્છા થઇ ગઇ, પછી થયું કે ધીમે-ધીમે પણ સાયકલ જ ચલાવીશું. ચલાવી અને છેવટે ૧૨ કલાક અને ૩૮ મિનિટમાં રેસ પૂરી થઇ.

મારા વર્ગ (૪૦+ એટલે કે માસ્ટર્સ કેટેગરીમાં) ૧૦મો ક્રમ મેળવ્યો અને વર્ષો પછી કદાચ કોઇ ઇનામ મળશે (એવું કહેવામાં આવ્યું હતું. સામાન્ય રીતે રેસમાં ઇનામ ક્યારે મળશે એવું ક્યારેય કહેવામાં આવતું નથી ;))

કડીઓ:

• સ્ટ્રાવા
• છબીઓ
• ઓફિશિયલ છબીઓ

વેલકમ ૨૦૨૦૧

• જૂના અને સડેલા ૨૦૨૦માં છેલ્લે-છેલ્લે એટલો બધો વ્યસ્ત થઇ ગયો કે ૧ ડિસેમ્બર પછી કંઇ પણ લખવાનો સમય જ ન મળ્યો. ડિસેમ્બર મહિનો એકંદરે ૧૧ મહિનાઓ કરતા સારો ગયો.
• ડિસેમ્બર અંતમાં વેકેશનની સાથે સાથે વર્ષોથી પેન્ડિંગ મહાબળેશ્વરનો નાનકડો પ્રવાસ પણ કરી દીધો. ત્યાં વાસ્તવમાં ૨૦૦૪ પછી ગયો, ૨૦૦૪ થી ૨૦૧૯ વચ્ચે પાંચ-છ વખત માત્ર સાયકલિંગ કારણોસર જ જવાનું થયું હતું! આ વખતે તો બહુ સ્ટ્રોબેરી ખાધી, રખડ્યા અને મઝા કરી – અને હા, સાયકલ પણ ચલાવી! સાયકલિંગના ફોટાઓ સ્ટ્રોબેરી 🍓 આલ્બમમાં જોવા મળી શકશે.
• અને હવે એક વધુ સાયકલિંગ રેસ – સહ્યાદ્રી ક્લાસિક જાન્યુઆરીના અંતમાં આવે છે. તે પણ, મહાબળેશ્વરમાં જ છે. ત્યાં ઘર લઇને નાનકડું કાફે અને સ્ટ્રોબેરીનું ફાર્મ ખોલવા જેવું ખરું!
• કવિનની હાઇટ હવે મને ઓળંગી ગઇ છે અને અમારો અનઓફિશયલ પાલતુ બિલાડો હવે થોડો જાડો થયો છે 😀

અપડેટ્સ-૨૩૩

• ઘણાં વખતે અહીં પાછો ફર્યો છું. તો, સાથે મોટી અપડેટ્સ પણ લાવ્યો જ હોઇશ એવી આશા રાખતા હોય તો – માફ કરજો 😉
• નવેમ્બરમાં ૨૦૦, ૪૦૦ અને ૧૦૦ બી.આર.એમ. કરી. ત્રણેયમાં મજા આવી. એમાંથી ૧૦૦ બી.આર.એમ. ઓર્ગેનાઇઝર તરીકે બે દિવસ પહેલા કિરણ સાથે કરી અને ૧૦૦ ના દિવસે વોલિયન્ટરીંગ કર્યું. હવે ખબર પડી કે કેટલી ધીરજ રાખવી પડે છે અને લોકો કેવી-કેવી માગણીઓ કરે છે. તેમને ખબર નથી કે બી.આર.એમ. એ સેલ્ફ સપોર્ટેડ ઇવેન્ટ છે અને ઓર્ગેનાઇઝર્સને ઠંડું પાણી કેમ નથી અને આટલા બધાં ટેમ્પરેચરમાં મીઠું કેમ નથી રાખ્યું જેવા લેક્ચર્સ ન અપાય. અને હા, આ સાથે બી.આર.એમ.ની કુલ સંખ્યા ૫૦ (અંકે પચાસ રોકડા પૂરા) ને પાર કરી ગઇ. વધુ ૩ બી.આર.એમ. ડિસેમ્બરમાં આવે છે. લા, લા, લા, લા, …
• રનિંગ ફરી શરુ કર્યું. નવેમ્બરમાં છેલ્લે છેલ્લે સીધું જ ૨૧ કિમી દોડ્યો અને બે દિવસ પગ ટાઇટ થઇ ગયા અને રોબોટની જેમ ચાલ્યો. આજે ફરી ૧૦ કિમી કર્યા પછી થોડી રાહત થઇ છે..
• ગુજરાતી વિકિપીડિયામાં અમે એક એડિટોથોન રાખી હતી જે ૧૫ દિવસ ચાલી હતી. તેનો અહેવાલ અહીં જોઇ શકાશે. ગુજરાતી સંસ્કૃતિ વિશેના સરસ લેખો બન્યા છે.
• દિવાળી વેકેશન આજથી પૂરુ થયું છે અને હવે ક્રિસમસ વેકેશનની રાહ જોવાય છે. છેવટે, જીવન એ બે વેકેશન વચ્ચેનો વધારાનો સમય જ તો છે 😉

બી.આર.એમ. ૬૦૦

અત્યાર સુધી એવું થયું કે ઓક્ટોબરમાં કરેલી દરેક બી.આર.એમ. મારે શરુ થઇ નહોતી કે પૂરી થઇ નહોતી. એટલે, જ્યારે આઉટડોર સાયકલિંગ ફરી શરુ કર્યું ત્યારે નક્કી કર્યું કે આ વખતે તો એક જ મહિનામાં બધાં ઓક્ટોબરોનો બદલો (!) લેવો. ૨૦૦, ૩૦૦ સફળ રીતે પૂર્ણ કર્યા પછી ૪૦૦ જવા દીધી (નવરાત્રિ ઉપવાસ વત્તા એવરેસ્ટિંગનો નિષ્ફળ પ્રયત્ન!) અને ૬૦૦ બીઆરએમ કરવાનું નક્કી કર્યું.

દર વખતે થાય છે તેમ, સવારે રાઇડ કરીને મુલુંડ ગયો. આ વખતે થોડો વહેલો પહોંચ્યો. કોરોનાના ડરને કારણે નક્કી કરેલું કે રસ્તામાં ખાવા માટે બને તેટલું ખાવાનું લઇ જવું. તો જર્સીના પોકેટમાં શું ભર્યું?

• ૭ ભાખરીઓ
• ૫ ફાસ્ટ એન્ અપ જેલ્સ
• ૫ બીસીએએ
• સોલ્ટ ટેબ્લેટ્સ
• માસ્ક, બંડાના, રુમાલ
• વોલેટ
• મોબાઇલ
• ફાસ્ટ એન્ અપ – રીલોડ
• સેનિટાઇનઝર

બસ આટલું જ જોડે લીધું. બાકીનો સામાન (ટ્યુબ, પંકચર કીટ, ક્લિટ કવર, વધારાની લાઇટ્સ, સ્પેર વાયર, ટુલ કીટ, પાવરબેંક, ફેસ વાઇપ, વગેરે) સેડલ અને ફ્રંટ બેગમાં ભર્યો. જોડે પંપ તો લેવો જ પડે.

શરૂઆતના ૧૫૦ કિમી સરસ ગયા. નાસિક પછી આવતા ઓઝર અને પીપલગાંવ (પીપલગાંવના પીપલ્સ – આ તમારા ફ્લાયઓવર્સ કેટલા વર્ષે બનશે?) બાયપાસમાં રસ્તા ખરાબ છે. બાકી આ રસ્તા પર ગુજરાતની જેમ ફ્લાયઓવર્સ ઓછા છે એટલે લોકોએ મસ્ત બમ્પ બનાવ્યા છે (કહેવાય છે કે ભારત બમ્પપ્રધાન દેશ છે). એટલે, એકંદરે ઝડપ ઓછી જ આવે. ૩૦૦ સુધી ભાખરી પર રાઇડ કરી. વચ્ચે-વચ્ચે પાણી તો લેવું જ પડે. ૩૦૦ પર પહોંચ્યા ત્યાં અમારે સૂવાની સગવડ ગુરુદ્વારામાં હતી એ પહેલા કેટલાય લોકોએ સાયકલ વિશેના સવાલોનો મારો ચલાવ્યો હતો, જેના અમે અત્યંત શાંતિપૂર્વક જવાબો આપ્યા હતા. ત્યાં પહોંચી કપડાં બદલી થોડીવાર સૂઇ ગયો (વધારો સૂઇ ગયો હોત તો સારું હતું). ઉતાવળમાં સાયકલની સેડલ બેગની ઝીપ ખૂલ્લી રહી ગઇ અને સદ્ભાગ્યે સોલ્ટ ટેબ્લેટ (જે જર્સીમાંથી બેગમાં મૂકી હતી) સિવાય કંઇ પડ્યું નહી. ૧૧.૩૦ જેવો થોડું કંઇ ખાવા એક જગ્યાએ રોકાયો ત્યારે નજર પડી. બચી ગયો! ત્યાર પછી ટુકડે-ટુકડે બ્રેક લેતા ચાંદવડ ઘાટ પર આવ્યો એ પહેલા હાર્ટરેટ મોનિટર ડચકા ખાવા લાગ્યું. તેની બેટ્રી બદલી અને આગળ વધ્યો. પછી ઊંઘની શરુઆત થઇ ગઇ હતી.

ઊંઘથી બચવા ચા પીધી તો પણ લાગ્યું કે હવે સાયકલ ચલાવતા કંઇક દિવાસ્વપ્ન જેવી લાગણી થાય છે એટલે સહેજ માટે રોડ પરથી સાઇડમાં જતો રહ્યો અને તરત જ રાઇડ અટકાવી અને લગભગ એક કલાક (કે તેથી વધુ?) સમય માટે આરામ કર્યો અને ઊંઘ ખેંચી કાઢી. ૪૦૦ કિમી પર પહોંચી નાસ્તો કર્યો અને લોકોના સવાલોથી બચતો-બચતો નાસિક પહોંચ્યો ત્યારે ૮.૩૦ થઇ ગયા હતા. એકંદરે ૩૦૦ થી ૪૫૦ વચ્ચે સૌથી વધુ સમય લાગ્યો.

નાસિક પહોંચ્યો ત્યારે ખબર પડે કે એક પેડલ ઢીલું છે. તરત જ પાછું સરખું કર્યું અને ધીમે-ધીમે આગળ વધ્યો. આ ૧૫૦ કિમી આરામથી કર્યા અને મજાથી કોફી પીધી (હા, બરિસ્તા હજુ પણ એવી જ કોફી બનાવે છે કે આપણને એમ થાય – કેમ પીધી?). કોકોનટ વોટર, ઓરેંજ અને પાણીનો મારો ચાલુ જ હતો. છેલ્લે ફરી ૧૦-૧૨ કિમી પર કોકોનટ વોટર પીધું ત્યારે એનર્જી આવી અને સાંજે ૫.૧૫ જેવી રાઇડ પૂરી કરી.

બોધપાઠો:

૧. વિન્ટર ઇઝ કમિંગ.

૨. બેગની ઝીપ ચકાસતા રહેવું.

૩. સાયકલ સર્વિસનો સમય થઇ ગયો છે.

મારા લોકડાઉન અપડેટ્સ – ૧૦

• લોકડાઉન જેવું કંઇ રહ્યું નથી એટલે આ અપડેટ્સ હવે છેલ્લાં લોકડાઉન અપડેટ હશે. સોશિયલ ડિસ્ટન્સિંગ તો ક્યારનુંય તેલ લેવા ગયેલું છે. માસ્કથી તો કંઇ ફાયદો નથી અને કોરોના એ માત્ર શરદીનો એક પ્રકાર જ છે – એવું લોકો માની રહ્યા છે.

• રવિવારે ૩૦૦ બી.આર.એમ. હતી. જે એકંદરે ૨૮૯ કિમી સુધી સરસ રીતે થઇ પણ, છેલ્લા ૧૨-૧૩ કિમીમાં હાલત ખરાબ થઇ. તો પણ, સૌથી ઝડપી ૩૦૦ કિમી (૧૩ કલાક ૫૭ મિનિટ – ઓફિશિયલ સમય. ૧૩ કલાક ૫૫ મિનિટ – મારો સમય.)
• જુલાઇમાં ૧૦૦ દિવસ સાયકલિંગની ચેલેન્જમાં (૧૯ જુલાઇ – ૨૬ ઓક્ટોબર) રજીસ્ટર કરાવ્યું હતું. વચ્ચે ઇન્ડોર સાયકલિંગથી બહુ કંટાળો આવ્યો એટલે થોડા દિવસોમાં સાયકલિંગ થયું નહી, નહીતર ૯૦ દિવસનો ટારગેટ હતો. સોમવાર અને ગુરુવાર મોટાભાગે આરામનો દિવસ હતો. હવે લાગે છે કે તેમાંથી ૭૫-૭૬ દિવસ પૂરા થશે. આજે ૭૩ દિવસ થયા છે અને સિલ્વર મેડલ માટે ૭૬ દિવસ જોઇશે. શું હું ૪ દિવસમાં ૩ દિવસ સાયકલિંગ કરી શકીશ (ઓછામાં ઓછું ૫ કિમી ;))
• ૨૦૨૦ પૂરુ થવા આવ્યું છે, પણ.. હજુ ફોન્ટ એનકોડિંગ અને મશીન ભાષાંતર – આ બે વિષયો પર બહુ કામ કરવાનું બાકી છે. મને તો એમ કે ફોન્ટ્સના બધાં જ પ્રોબ્લેમ સોલ્વ થઇ ગયા હશે! પણ, રે ગુગલ મેપ્સ!