* વરસાદ બંધ થયો (જે નવી વસ્તુ છે, કારણ કે સામાન્ય રીતે અહીં નવરાત્રિ સુધી વરસાદ હોય છે) અને અમે આજે પહેલી વાર રસ્તા પર સાયકલિંગ કર્યું અને મુંબઈના રસ્તાઓના ખાડાઓનો અનુભવ પણ લીધો. જોઇએ હવે ફ્રંટ વ્હીલમાં શું તકલીફ થઇ છે! કાલે ખબર પડશે.
* ૧૦ દિવસથી સાયકલ ટ્રેઇનર પર જ પરસેવો પડાય છે. ડોલ ભરાય એટલો પરસેવો! પરસેવો પાડ્યો એને કહેવાય એટલે હવે એક પંખો લાવવો પડશે.
* રનિંગ પણ આજ-કાલ ઓકે છે. ધાર્યા કરતા વધુ થઇ રહ્યું છે, પણ આપણને શું વાંધો છ? 🙂
* શું થયું? અને મિત્રો – થિયેટરમાં જોવામાં આવ્યા. મિત્રો ધાર્યા કરતાં સારુ નીકળ્યું અને શું થયું થોડું લાઉડ અને ઓવરએક્ટિંગના ડોઝ વાળું લાગ્યું, પણ એકંદરે સારું.
* હા, હવે નોટી એટ ફોર્ટી તરફ જઇ રહ્યો છું. મેરેથોનમાં એજ કેટેગરી બદલવાના દિવસો દૂર નથી! 🙂
હવે મારી પાસે Tacxનું Neo સ્માર્ટ ટ્રેઇનર છે, એટલે હું પણ સ્માર્ટ બન્યો છું 🙂
આ સ્માર્ટ ટ્રેઇનર એટલે શું? ટૂંકમાં સાયકલ ઘરની બહાર ન ચલાવવી હોય તો તે માટેનું આ ઉપકરણ છે. ઘરમાં જ વિવિધ સેન્સર્સની મદદથી (દા.ત. હાર્ટ રેટ, કેડેન્ડ (કેટલા ઝડપથી એક પેડલ કરો છો, તે મિનિટમાં મપાય – rpm), સ્પીડ (ઝડપ બતાવે)) તમે ટ્રેઇનિંગ કરી શકો છો. Neo જેવા સ્માર્ટ ટ્રેઇનર તમને “રોડ ફિલિંગ” આપે. તમે કાંકરા વાળા રોડ, સામાન્ય રોડ, કોંક્રિટ રોડ, બરફ, લાકડાનો પુલ – વગેરેમાંથી એક પસંદગી કરી શકો છો. હા, અડધા પોણા કલાકથી વધુ ટ્રેઇનિંગ કરવી તકલીફદાયક છે. કારણ કે, ૧. પરસેવો બહુ જ થાય અને ૨. બોરિંગ છે. એક જ જગ્યાએ બેસીને પેડલ મારવા એ મુશ્કેલ છે. જોકે આનો પણ ઉપાય છે, ઝ્વીફ્ટ જેવી એપ. જે તમારા બોરિંગ વર્કઆઉટને ગેમનું સ્વરૂપ આપે છે. ટીવી, ટેબ્લેટ કે મોબાઇલ પર તમે વર્ચ્યુલ જગ્યાઓએ (ક્યાંક પેસેફિકના ટાપુ પર પણ) રાઇડ (હવે તો રન પણ થાય છે) કરી શકો છો અને રેસ પણ કરી શકાય છે. એન્ડ્રોઇડ માટે આ સોફ્ટવેર હજુ શરૂઆતી તબક્કામાં છે અને મોંઘું છે એટલે હાલ પૂરતું તો તેને હાથ અડાવવાનો નથી. બીજો સસ્તો રસ્તો એપલ ટીવી લેવાનો છે, પણ એપલના પેંગડામાં પગ ન નાખવાનો નિર્ણય પણ વચ્ચે આવે છે. હાલ પૂરતો પરસેવો નોર્મલ ગારમિન વડે મનગમતા રસ્તાઓ પર ચલાવવીને પાડવાનો છે.
ગુજરાતીઓ આરંભે શૂરાની જેમ આ વસ્તુ ઘરના ખૂણામાં ન પડી રહે (કારણ કે જેની પાસેથી લીધું ત્યાં એવા જ હાલ હતા!) તેવી અપેક્ષા સાથે કાલના વર્કઆઉટનું પ્લાનિંગ કરી રહ્યો છું 😀
વર્ષોથી અમારી ઇચ્છા એક ચાર આંકડા વાળી રાઇડ કરવાની હતી જે ગઇકાલે પૂરી થઇ. મુંબઈ-કચ્છ વખતે ૯૫૦ પર અટકેલા. જોકે આ વખતે પણ ગારમિન ૯૭૦ પર બંધ થયું, એટલે પછી ઘડિયાળનો ઉપયોગ કરવો પડ્યો પણ એનું કોઇ દુ:ખ નથી 🙂
દિવસ ૦:
અમારી આ BRM હતી, સુરત-આબુ રોડ-સુરત. જોકે અમારે આબુ રોડ જવાનું જ નહોતું અને ગુજરાત-રાજસ્થાનની બોર્ડરના ૧૦ કિમી પહેલા અવાલ ગામની હોટેલ વે-વેઇટથી પાછા વળવાનું હતું (યુ ટર્ન વધુ ૧ કિમી તેના પછી). લોકોની પાસે GPX હતી અને માર્ગ એકદમ સરળ હતો એટલે ભૂલા પડવાનો સવાલ નહોતો, તો પણ શું થયું એ આપણે આગળ જોઇશું. સવારે દીપ અમને અમારા ચા પોઇન્ટ પર મળવાનો હતો. ઘરેથી મને એમ કે સાયકલ લઇને ૫ કિમી જઇશું પણ ત્યાંજ જોરદાર વરસાદ શરુ થયો એટલે રીક્ષામાં ગયો.
રેડી ફોર રાઇડ!
વસઇ આગળ રાકેશને તેની પિનારેલો ડોગ્મા એફ૧૦ સાથે ગાડીમાં લીધો અને ત્યાંથી સુરત સુધીનું સ્મૂથ ડ્રાઇવિંગ અને સીધા માસ્ટરમાઇન્ડ બાઇક સ્ટુડિયોમાં જઇને સૌથી પહેલા બાઇક ચેક કરાવ્યું ત્યારે ખબર પડી કે પાછલા વ્હીલમાં કંઇક ગરબડ છે, તો પણ ૧૦૦૦ કિમી ચાલશે એવું લાગ્યું. વ્હીલ થોડું આડું હતું. બ્રેકપેડ્સ બદલાવ્યા. ઓઇલિંગ કરાવ્યું વગેરે. બપોરે વિનય-પિયુષને મળવા માટે ગયો અને ત્યાં વિનયની બર્થ ડે પાર્ટી એન્જોય કરી. હા, પિયુષે મને મારી બાંડિયા ગંજી ટી-શર્ટની જગ્યાએ સારી ટી-શર્ટ આપી અને મારી ટી-શર્ટ તેણે રાખી. આવતી સાલ તે એ ટી-શર્ટમાં ફીટ થશે એવું મેં કહ્યું છે.
સાંજે રાઇડ બ્રિફિંગ પતાવીને અને ડિનર કરીને (ખીચડી-કઢી!) રાત્રે વહેલા સૂવા માટે શેરવિનને ત્યાં ગયા. ઊંઘ આવી ન આવી અને સવાર પડી ગઇ.
દિવસ ૧:
સવારે ગાડી એક જ હતી એટલે અમે ત્રણ જણાં સ્ટાર્ટ પોઇન્ટ (એમટીબી કોલેજ) રાઇડ કરીને ગયા. આગલા દિવસે બાઇક ચેક સિવાય બધી ફોર્માલિટી થઇ ગઇ હતી એટલે ૬ વાગે રાઇડ શરૂ થઇ. પહેલાં ૩૩ કિમી સુધી રાઇડ સરસ થઇ અને પછી કુલ બે કલાકમાં ૫૫ કિમી પહોંચી ગયો પછી પાણી લેવા ટોલનાકા આગળ ઉભો રહ્યો. બે-ત્રણ કિમી આગળ ગયો અને પંકચર! ફટાફટ ટ્યુબ બદલીને આગળ વધ્યો. ઘણાં સમય પછી હેન્ડ પંપ વાપર્યો ત્યારે ખબર પડીકે ભાઇ આ તો બહુ ભારે વસ્તુ છે!! વધુ આગળ વધ્યો અને બીજું પંકચર. ફરી ટ્યુબ બદલીને આગળ વધ્યો અને ફરી ત્રીજું પંકચર. હવે આ તો ફ્લાયઓવર પર પડ્યું. ૨૭ કિમી પ્રતિ કલાકની સરેરાશ ઘટીને ૨૨ પર આવી ગઇ હતી! ત્યાંથી એક પંકચરની દુકાન દેખાઇ અને થયું કે બે પંકચર ફિક્સ કરી દઉં અને ટ્યુબ પણ બદલી દઉં. હું બે ટ્યુબ લઇને નીકળ્યો હતો. ત્રીજી ટ્યુબ બેગમાં હતી, જે પ્રથમ કંટ્રોલ પોઇન્ટ (કિમી ૧૪૭) પર હતો. પંકચરની દુકાનમાં પાણી હોય એટલે ફટાફટ પંકચર ઠીક થાય. ફટાફટ બે પંકચર ફિક્સ કર્યા અને ટ્યુબ બદલવા ગયો ત્યાં તે ટ્યુબ ફાટી ગઇ! તો પછી ઠીક કરેલી ટ્યુબ લગાવી આગળ વધ્યો. પાંચેક કિમી પછી ફરી પંકચર. હવે તો કોકીને ફોન કર્યો અને કહ્યું કે હવે જો પછી પંકચર થશે તો ઘરે પાછો આવી જઇશ. કોકીએ હિંમત આપી અને કહ્યું કે હજુ એક ટ્યુબ બાકી છે ને. તો હિંમતે મર્દા તો મદદે ભગવાન. ફરી આગળ વધ્યો અને રે મારા નસીબ!! ફરી પંકચર પડ્યું. આ વખતે એક પંકચર દુકાન નજીક હતી. ત્યાં જઇને પંકચર ઠીક કર્યા. કંટ્રોલ પોઇન્ટ હજુ ૨૨ કિમી દૂર હતો.
ત્યાં દીપને ફોન કર્યો. દીપે પણ હિંમત આપી કે, ડોન્ટ ક્વિટ! કંટ્રોલ પોઇન્ટ પર મારી બેગમાં ટાયર છે, તે લઇ લેજે. ટ્યુબ પણ છે. તો પછી, આ ૨૨ કિમી જીવ અધ્ધર રાખીને કંટ્રોલ પોઇન્ટ પર બપોરે ૨.૫૫ એ પહોંચ્યો ત્યારે હું છેલ્લો પહોંચવા વાળો હતો. ટાયર બદલ્યું. બોટલમાં પાણી ભર્યું. હા, મૂર્ખાઇ કરીને ટ્યુબ ન બદલી. ૧૦ કિમી આગળ ગયો ત્યાં ફરી પંકચર (ક્રમાંક ૬!) હવે તો હદ થતી હતી. તો પણ આગળ વધ્યો અને ધીમે-ધીમે ઝડપ વધારતો-વધારતો આગળ વધતો રહ્યો. આણંદ આગળ પહોંચ્યો ત્યારે રાત પડી ગઇ હતી.
ત્યાંથી અખિલેશભાઇ, જાગૃતિબેન અને સમીર મળ્યા. તેમની જોડે આગળ વધ્યો ત્યાં પાછલી લાઇટ બંધ થઇ ગઇ. બદલી ત્યાં સુધીમાં તો એ લોકો આગળ વધી ગયા હતા. અમદાવાદ જવા માટે અમારે NH48 થી સરદાર પટેલ રીંગ રોડ લેવાનો હતો પણ સ્પિડ વધારવાની ધૂનમાં હું એ ડાબો વળાંક ભૂલી ગયો અને ૨.૫ કિમી જેટલું આગળ વધી ગયો. ફરીથી મેપમાં જોઇને એકાદ-બે જણને પૂછી પાછો આવ્યો અને ભંગાર રીંગ રોડ પરની સફર શરૂ કરી. અમદાવાદના રસ્તા આટલા ખરાબ હશે તેવું નહોતું ધાર્યું. હવે ઊંઘ અસર કરવા લાગી હતી, તો પણ આખરે ૩૩૧ કિમી પર અમદાવાદની મઢૂલી હોટેલ પર રાત્રે ૧.૧૫ એ પહોંચ્યો. દીપ-ચિરાગ અને રાકેશ ત્યાં ૭.૩૦ વાગે જ પહોંચી ગયા હતા અને ફરીથી રાઇડ કરવાની તૈયારી કરતા હતા. મારે તો સૂવાનું હતું એટલે શાવર લઇને ફટાફટ એક કલાક સૂઇ ગયો અને બે વખત એલાર્મ સ્નૂઝ કરીને ઉઠ્યો.
દિવસ ૨:
સવારે ફટાફટ નીકળી ગયો. અમદાવાદ-પાલનપુર આપણો ફેવરિટ રુટ. હજારો વખત તેના પર બસ-કાર-ટ્રેનમાં પ્રવાસ કરેલો અને ૨૦૧૫માં એક વખત સાયકલ પર પણ. એટલે જોશ હતો અને પાલનપુર મમ્મી-પપ્પા અને મિત્રો પણ મળવાના હતા. મહેસાણા સુધી ફટાફટ સાયકલ ચલાવી પછી થોડો નાસ્તો કર્યો. મેહોણા સ્ટાઇલની ફ્રેંચ ફ્રાય્સ.
ગ્રંપી સેલ્ફી.
ફ્રેંચ ફ્રોઇસ.
ફ્રેંચ ફ્રાય્સના પાવર વડે આગળ વધતો હતો ત્યાં રસ્તામાં વિનય ગાડીમાં પાલનપુર જતો હતો ત્યાં મળ્યો. થોડી વાતો કરી. નીવે મારો સરસ ફોટો પણ પાડ્યો. પાલનપુર પહોંચતા ધાર્યા કરતા વાર થઇ. મમ્મી-પપ્પા ત્યાં વે-વેઇટ આગળ આવી ગયા હતા. સ્કૂલ ગ્રુપમાંથી વિનય, પરેશ (અને કથન), કેયુર, કુંતલ, શૈલેષ, ભરત ત્યાં આવ્યા હતા. ત્યાં ઊભા રહી ચા-બિસ્કિટ ખાધા. શીતળા સાતમનો પ્રસાદ ખાધો. થોડા ફોટા પડાવ્યા અને પાલનપુરનો ટ્રાફિક દેખી આગળ વધ્યો.
ત્યાં થોડી વાર પછી અનિલ મળ્યો. થોડીવાર ઉભો રહ્યો અને ૫૦૦ કિમી પહેલા અખિલેશભાઇ અને ગ્રુપ મળ્યું એટલે છેલ્લા પાંચ કિમી વાતો કરતા પૂરા કર્યા. એ પહેલા હેમંત, જે ટુર ઓફ અરાવલીથી પાછો આવતો હતો, તે સામેની બાજુએથી બૂમ પાડી પણ મારું મગજ અને મન તરત એક્ટિવેટ ન થયું અને મને પાંચ મિનિટ પછી યાદ આવ્યું કે ઓહ, એ તો નિરાલા હતો! કંટ્રોલ પોઇન્ટ ૪ પર હું ૧.૨૪ વાગ્યા જેવો પહોંચ્યો. ત્યાં થોડું જમીને અને વધુ પ્રવાહી પદાર્થો (જેવાં કે લસ્સી અને આપણું ફેવરિટ સોસિયો) લઇને તરત નીકળી ગયો. રીટર્નમાં રસ્તો થોડો ટફ હતો. બાલારામ યાદ આવી ગયું. ટોલનાકા આગળ આઇસક્રીમ ખાધો અને ત્યાંથી ફરી અખિલેશભાઇ અને જાગૃતિબેનની જોડે આગળ વધ્યો. લગભગ મહેસાણા સુધી અમે જોડે જ રાઇડ કરી પણ રસ્તામાં મારી ટેઇલ લાઇટ પડી ગઇ તે શોધવા અને લગાવવામાં ૧૫ મિનિટ બગડી. જે હોય તે. વચ્ચે-વચ્ચે લોકો મળતા રહ્યા અને હું આગળ વધતો રહ્યો. છેલ્લાં ૨૦ કિમી પસાર કરતાં-કરતાં પાછો જીવ નીકળી ગયો અને છેવટે રાત્રે ૨.૩૫એ હોટેલ મઢૂલી પર પહોંચ્યો ત્યારે ફરી દીપ-ચિરાગ-રાકેશ ત્યાંથી નીકળવાની તૈયારી કરતા હતા. મૂર્ખાઇ નંબર ૨: મારી પાસે ઢગલો ટી-શર્ટ હોવા છતાં બે જ ટી-શર્ટ રાખેલી એટલે આજની ટી-શર્ટ ફરી ત્રીજા દિવસે પહેરવી પડી!
સવારે એસ.પી. રીંગરોડ પર જ અખિલેશભાઇ મળી ગયા અને થોડીવાર પછી ઝીણો વરસાદ શરૂ થઇ ગયો. રસ્તામાં મસ્ત વાતાવરણ અને બેકાર રોડને પસાર કરતા આગળ વધ્યા અને અખિલેશભાઇના વાહૂએ કંઇ ગરબડ કરી. મેં ગારમિનના વખાણ કર્યા અને અમે અસલાલી પહોંચ્યા ત્યાં સુધીમાં થાકી ગયા હતા. ખેતલાઆપાની ચા અને નાસ્તો તેમજ સેલ્ફીથી અમે રિલેક્સ થયા.
ત્યાંથી ફરી પાછો વરસાદ અને બરોડા એક્સપ્રેસ હાઇવેના જંકશન પર પહોંચ્યા ત્યારે અમે થેપલા પણ ખાધા 🙂
થેપલા પાવર વડે અમે આગળ વધ્યા અને ફરી પાછા લીજેન્ડ હોટેલમાં રોકાયા. ત્યાં બરોડા સાયકલિંગના લોકો મળ્યા અને ચીઝ સેન્ડવિચ, કોલ્ડ કોફી અને બીજો ઘણો નાસ્તો ઝાપટ્યો. ફરી પાછી રાઇડ શરૂ કરી અને છેવટે સાંજે ૫.૩૭એ કંટ્રોલ પોઇન્ટ પર પહોંચ્યો ત્યારે થાકી ગયો હતો. રાત્રિની તૈયારી રૂપે કોફી પીધી. થોડો રિલેક્સ થયો અને નીકળ્યો. હવે ૧૪૭ કિમીનો રસ્તો મારો અણગમતો હતો કારણકે રાત પડી ગઇ હતી અને સામેથી રોંગ રાઇડમાં આવતા લોકોનો ત્રાસ હતો. આ ત્રાસમાં વરસાદે વધારો કર્યો અને અંકલેશ્વર પહોંચતા સુધીમાં તો મને ઠંડી ચડી ગઇ. પાછો, હું એકલો હતો અને ગારમિન અને ફ્રંટ લાઇટ (જોકે બીજી લાઇટ હતી) બંને પાવર બેંક પર આધારિત હતા, જેની બેટરી બહુ જ ઓછી હતી. બોધપાઠ: વધુ એક પાવર બેંક જોડે રાખવામાં શરમ રાખવી નહી અને રાત્રે બધી જ વસ્તુ ચાર્જ કરી લેવી. ફેસબુકમાં અપડેટ કરતો આગળ વધ્યો. વચ્ચે એક જગ્યાએ ગારમિન ચાર્જ કરવા મૂક્યું પણ સમય બહુ વેડફાતો લાગતો હોવાથી આગળ વધ્યો. ધીમે-ધીમે જતો હતો. હવે ઊંઘ અસર કરવા લાગી હતી અને મને વિચિત્ર આકારો દેખાતા હતા. દા.ત. મંડપ બાંધ્યો છે અને લોકો નાચે છે 😀
રસ્તામાં મારું સ્ટેટસ અપડેટ જોઇને મુકુંદે ફોન કર્યો કે કાર્તિક, સૂવાનું નથી અને રાઇડ પૂરી કરવાની છે. તો પછી જીવમાં જીવ લગાવી દીધો. પલસાણા પહોંચ્યો એ પહેલા વરસાદ અને ભંગાર રસ્તાનો સામનો કર્યો. ત્યાંથી પછી ૩૩ કિમી બાકી હતા એ પહેલાં ગારમિને બાય-બાય કહ્યું. જોકે ૧૦ ટકા બેટરી બાકી હતી, તો પણ પછી ઘડિયાળ વાપરીને રાઇડ રેકોર્ડ કરી. ધીમે-ધીમે છેક ૬.૧૪ જેવી રાઇડ પૂરી કરી અને હાશ થઇ.
ત્યાંથી ફરી પાછો શેરવિનને ત્યાં રાઇડ કરવાનો પ્રયત્ન કર્યો પણ હાથ-પગ-મોં-બધું જ બૂમો પાડવા લાગ્યું એટલે થોડી મહેનત પછી રીક્ષા મળી એટલે તેમાં બેઠો અને મીટર વગરની રીક્ષાની સફર ઘણા સમયે કરી. શાવર લીધો અને દીપ જોકે એન્ડ પોઇન્ટ પર આવી ફટાફટ કેક ખાધી અને લોકોને મળીને મુંબઈ જવા નીકળ્યા. હું ઝોમ્બી સ્થિતિમાં હતો અને આ પોસ્ટ પણ એ જ હાલતમાં લખાઇ છે 😀
ડેબકોન્ફમાંથી પાછા આવીને હવે ઓગસ્ટ-સપ્ટેમ્બર હર્યો ભર્યો રહેશે. અહીંનું તાપમાન વિચિત્ર છે એટલે દોડવાનું કંઇ ખાસ થયું નહી. હા, ચાલવાનું બહુ થયું. કારણ કે, એક જ કેમ્પસમાં હોવા છતાં કોન્ફરન્સ, જમવાનું (બ્રેકફાસ્ટ-લંચ-ડિનર) માટે અલગ જવાનું અને ઊંઘવા માટે રુમ પણ અલગ. એટલે લગભગ ૯-૧૦ કિમી દરરોજ એમાં જ થઇ જતા!
ઓગસ્ટ
* મુંબઈ અલ્ટ્રા – જ્યાંથી મને લાંબુ દોડવાનો ચેપ લાગ્યો હતો. ૨૦૧૪, ૨૦૧૫ અને ૨૦૧૬માં ૧૨ કલાક દોડ્યો હતો, તેમાં પણ ૨૦૧૬ વખતે થોડું સાહસ કરેલું.
* ૪૦૦ બીઆરએમ – વાર્મ અપ રાઇડ!
સપ્ટેમ્બર
* ૧૦૦૦ બીઆરએમ – સરળ રસ્તો પણ ઊંઘ અને લાંબું અંતર – મુશ્કેલ છે, પણ થઇ જશે!
* ૨૦૦ બીઆરએમ – રીકવરી રાઇડ!
* ૧૦ કિમી – રનિંગ રેસ
ઓક્ટોબર
* આરામ અથવા પછી કંઇ નવું શોધી કાઢવામાં આવશે!!
PS: મુંબઈ મેરેથોન – ફુલ મેરેથોન આ વખતે તૈયારી સાથે કરવામાં આવશે \0/
* વરસાદ: ધોધમાર ચાલુ જ છે અને વરસાદમાં પ્રવાસોનું આયોજન થઇ રહ્યું છે. સ્થાનિક, રાષ્ટ્રીય અને આંતરરાષ્ટ્રીય પ્રવાસો! દર વખતની જેમ “વ ફોર વિઝા”ની પોસ્ટ પણ કદાચ ટૂંક સમયમાં આવશે.
* સાયકલિંગ: ટુર-દી-ફ્રાન્સ DSports ચેનલ પર આવે. સરસ. પણ, એ લોકો વચ્ચે-વચ્ચે WWE એટલે કે રેસ્લિંગ જેવી રમતો(?) માટે ખરા સમયે TdFને પડતી મૂકે. કદાચ આપણે ૮-૯ વર્ષના હતા ત્યારે રેસ્લિંગ ગમતું હતું, પણ સાયકલિંગ જેવી ખરેખરી રમતો માટે રેસ્લિંગ જેવી નકલી રમતો બતાવવાની? પૈસા મહત્વના છે!!
૧૫મી જુલાઇએ ટુર-દી-વસઈ છે, જે ટુર-દી-ફ્રાન્સ જેવી નથી 🙂 પણ, મજા આવશે. બાકી હાલમાં તો સાયકલિંગ લગભગ બંધ જ છે.
સાયકલ ટ્રેઇનરનો પ્લાન ટૂંક સમય માટે પડતો મૂકવામાં આવ્યો છે.
* રનિંગ એકંદરે સારું છે. ૧૨ કલાક પછી પગના નખના હાલ બેહાલ હોવા છતાંય સારું દોડી રહ્યો છું. હવે સપ્ટેમ્બર અંતમાં ૧૦ કિમી સિવાય કોઇ રનિંગ ઇવેન્ટ દેખાતી નથી (હાલ પૂરતી) એટલે શાંતિ છે.
* નેટફ્લિક્સ પર હવે સરસ ડોક્યુમેન્ટરી અને ફિલ્મો આવી રહી છે. સેક્રેડ ગેમ્સની પહેલી સીઝન દોઢ દિવસમાં પૂરી કરી દીધી છે. રાધિકા આપ્ટેના અભિનય સિવાય દરેક બાબતે એ સારી છે. ૧૮+ છે, એટલે બાળ-બચ્ચાઓને દૂર રાખવા. ચોખલિયા લોકોને પણ દૂર રાખવા અને જોવી.
* ફરી પાછા બે અઠવાડિયા થઇ ગયા અને બ્લોગ ભૂલાઇ ગયો. ફરી યાદ આવ્યો આજે તો થઇ જાય નાનકડી અપડેટ્સ પોસ્ટ. આમાં ફીચર્ડ છબીફીચરનો ઉપયોગ કર્યો છે. જોઇએ કે કેવું દેખાય છે.
* વરસાદ પડે છે અને નથી પડતો, એટલે આ સીઝનમાં હું સાયકલ પરથી પડ્યો નથી. ટચ વુડ, પીટર સાગાન.
* શનિ-રવિ ૧૨ કલાક સ્ટેડિયમ રન હતું. આ વખતે રાત્રિનો સમય (સાંજે ૫ થી સવારે ૫) પસંદ કરેલો. પહેલી વખત એવું થયું કે રેસ શરૂ થયા પછી હું સ્ટાર્ટ લાઇન પર પહોંચ્યો. ૩૦ સેકન્ડ્સ મોડો! થેન્ક્સ ટુ હાજી અલી આગળની ભીડ. રનિંગ દરમિયાન વચ્ચે પડેલા ધોધમાર વરસાદ અને ત્યાર પછીના ભેજમય વાતાવરણથી પાછલો રેકોર્ડ ન તૂટ્યો, પણ એકંદરે મજા આવી. જોકે શૂઝ કે ટી-શર્ટ-ચડ્ડી ન બદલવાના મારા નિર્ણયે પગની હાલત ખરાબ કરી પણ રીકવરી થઇ ગઇ છે.
* હવે પછીની રનિંગ રેસ ૧૦ કિમી છે, જે રીનીત જોડે ૩૦ સપ્ટેમ્બરે દોડવામાં આવશે. તેનો ટ્રેઇનિંગ પ્લાન ઓગસ્ટમાં શરૂ થશે એટલે ત્યાં સુધી આરામ કરીશું.
* છેલ્લી embarrassing ક્ષણો વિશે છેક ૨૦૧૩માં લખી હતી. તે પોસ્ટ ક્યાંકથી નજરે ચડી તો થયું કે ધોરણ ૪ પછી આવી ઘટનાઓ વારંવાર બની છે. તો આ શ્રેણીમાં નવી પોસ્ટ..
ધોરણ ૫
પાંચમું ધોરણ આવ્યું અને અમને પ્રિ-મુગ્ધાવસ્થા ફૂટવાની ચાલુ થઇ. સાયકલ પણ ભાડેથી ચલાવવાની શરૂ કરી અને નવી સાયકલ પણ લીધી. હીરો રેંજર. ૧૦૨૫/- રૂપિયામાં. સરસ લાલ રંગની. હવે એમાં embarrassing એ બન્યું કે મને મોટી સાયકલ બરાબર નહોતી આવડતી એટલે ત્રણ-ચાર વખત મસ્ત રીતે પડ્યો. એકાદ વાર તો ક્લાસની છોકરીની સામે પડ્યો. ના ચાલે. તો પણ ચલાવ્યું.
ધોરણ ૬
છઠ્ઠું ધોરણ આ માટે બહુ જાણીતું નથી, પણ નિરવ પછી મારો બીજો નંબર હતો તે મને નડતો. ખાસ કરીને મૌખિક પરીક્ષાઓમાં. બીજી પરીક્ષા પછી મારો ક્રમાંક જોખમાયો એટલે વાર્ષિકમાં થોડી મહેનત કરીને સાચવી લીધું હતું એવું યાદ છે.
ધોરણ ૭
સાતમા ધોરણમાં આવ્યો ત્યારે કોમ્પ્યુટર વિષય નવો આવ્યો અને બધાં વર્ગોના “હોંશિયાર” વિદ્યાર્થીઓને ભેગા કરીને એક વર્ગ રચવામાં આવ્યો (અમારો હતો ૭ એ). પહેલી ઘટના એ બની કે ક્લાસ પ્રમુખની ચૂંટણીમાં મારો પોતાનો મત મેં બીજાને આપ્યો તોય પ્રમુખ હું બન્યો. છેવટે, આ સ્વીકારવું પડ્યું અને નક્કી કર્યું કે હવે ક્યારેય પ્રમુખ પદની દાવેદારી ન કરવી. થોડાક સમય માટે હું પદભ્રષ્ટ પણ કરવામાં આવ્યો પરંતુ પાછો સ્થાપિત કરાયો. પદભ્રષ્ટ દરમિયાન હું નિરાશ નહોતો થયો પણ ખુશ થયો હતો 😀 જે હોય તે, મજા હતી.
ધોરણ ૮
આઠમા ધોરણમાં સાયકલ પર સ્ટાઇલો મારવામાં ધોરણ ૫ જેવું તો એકાદ-બે વખત થયેલું. તો પણ, એટલું બધું નહી. આઠમા ધોરણમાં આવ્યા પછી ખબર પડીકે અહીં તો ભણવાનું અઘરું છે, ie મહેનત કરવી પડશે. હવે, અહીં સંગીત અને ચિત્ર બેમાંથી એક પસંદગી કરવાની હતી. બાય ડિફોલ્ટ, જે છોકરા-છોકરીઓ સંગીતમાં સારા હોય એને ધરાર સંગીત લેવું પડતું હતું. અમને તો ગીત-સંગીત ગમે નહી અને ચિત્રકામ આવડે નહી એટલે શું કરવું એમાં મૂંઝવણ પણ એટલિસ્ટ સંગીતમાં તો ગાવું પડે એ અમને ન ગમ્યું. સંગીત શિક્ષક પંડ્યા સાહેબ ક્લાસમાં એક એક જણાં પાસે ગીત ગવડાવે અને લોકોએ સરસ ગીતો ગાયા. મારો ક્રમ આવ્યો ત્યારે મેં કહ્યું, સાહેબ મને કોઇ જ ગીત નથી આવડતું. સાહેબે કહ્યું, રાષ્ટ્રગીત તો આવડે ને, એ ગા. અત્યારે કહેતા શરમ આવે કે રાષ્ટ્ગીત પણ મેં સારું નહોતું ગાયું અને છેવટે ચિત્રકામ અમારા ભાગે આવ્યું કે અમે પસંદ કર્યું 🙂
ધોરણ ૯ અને ૧૦ની આવી ક્ષણોની વાતો આવતી પોસ્ટમાં, ક્યારેક!
* છેલ્લે છેક ફેબ્રુઆરીમાં અપડેટ્સ લખ્યા પછી આજે ઘણાં સમયે અપડેટ્સ લખવાનું મન થયું છે. આ સમય ગાળામાં વેકેશન આવ્યું અને ઉપરથી ગયું. ઉત્તરાખંડની મુલાકાત લીધી હતી એની પોસ્ટ ડ્રાફ્ટમાં જ પડી રહી છે આજની અપડેટ્સ મિક્સ-મસાલા છે, પણ સ્વાદિષ્ટ છે એ વાતની ખાતરી!
* turing – https://turingapp.ml/ – પ્રોગ્રામિંગ શીખવા માટેનો એક વધુ પ્રોગ્રામ મળ્યો છે એટલે કવિન માટે તે ફીટ છે કે નહી તે જોવામાં આવશે! કવિને સ્વિમિંગ ચાલુ કર્યું અને સારૂ એવું શીખી પણ લીધું એ વેકેશનની એક સૌથી સારી વાત રહી છે.
* વિકિપીડિયામાં જોઇએ તો થોડા સમયથી ફરી પાછો વધુ પડતો સક્રિય થયો છું. અમદાવાદ યુનિવર્સિટીમાં વર્કશોપ કરી તેમજ પ્રોજેક્ટ ટાઇગર સ્પર્ધામાં ભાગ લીધો તે મજાની ઘટનાઓ રહી.
નવા સરસ લેખોમાં જોઇએ તો, મહારાજ લાયબલ કેસ પરથી સૌરભ શાહે મહારાજ નવલકથા લખી હતી અને તે વિશે હવે મહારાજ લાયબલ કેસ અને કરસનદાસ મૂળજીના લેખો વિકિપીડિયામાં અનુક્રમે અનંત અને મારા દ્વારા બનાવવામાં આવ્યા છે. સુધારા-વધારા કરવા વિનંતી. કરસનદાસ મૂળજીના નામ પર માથેરાનમાં પુસ્તકાલય પણ છે એટલે હવે માથેરાનની મુલાકાત લઇએ ત્યારે ફોટો લેવામાં આવશે!
વ્યોમે પાણીપતની લડાઇઓ તેમજ મરાઠા સામ્રાજ્ય અને પરમવીર ચક્ર સન્માન પામેલા સૌ સૈનિકોના સરસ લેખો ગુજરાતી વિકિપીડિયામાં બનાવ્યા છે. તો બીજી બાજુ સુશાંતભાઇ, નિઝિલે અને અન્ય લોકોએ વિવિધ વિષયોના લેખોનું સરસ ભાષાંતર કર્યું છે.
અનંતની “સ્કેનર ગ્રાંટ”ની અરજી સફળ રહી છે. વધુને વધુ લોકો તેનો લાભ લે તેવી આશા. અમે વિકિમિડિયનને જોઇતા પુસ્તકોની આપ-લે માટે સંદર્ભ વિનિમય યોજના બનાવી છે – તે પણ એક આનંદના સમાચાર છે.
* વરસાદ શરૂ થયો છે, એટલે સાયકલિંગ ઠંડુ છે (જોકે મે અંતમાં ૨૦૦ કિમી બળીને આવ્યો, એ વાત અલગ છે). પણ, આવતા અઠવાડિયે ૧૨ કલાક સ્ટેડિયમ રન છે એટલે રનિંગ ગરમાગરમ છે. વધુમાં અમદાવાદની વર્કશોપ જોડે ૧૨ કલાક ADR રાત્રિ રનનો લાભ લેવામાં આવ્યો. ઓગસ્ટમાં ફરી ૧૨ કલાક મુંબઈ અલ્ટ્રાની યોજના છે, પણ મારી યોજનાઓ છેલ્લી ઘડીએ સફળ નથી થતી તેવી મિ. મોહનની યોજના હોય છે. જોઇએ હવે શું થાય છે 🙂
સ્ટ્રાવા એપ સાથે સૌથી મોટી તકલીફ ઘણી વખત જીપીએસના લોચા છે. આ એપ ફોનના જીપીએસ પર આધારિત છે અને ફોનનું જીપીએસ તેમાં રહેેલી ચીપ પર. તેમાં આવતી ચીપ કઇ કંપનીની છે, તે આધારિત છે ફોનની કિંમત પર. એટલે સસ્તો ફોન, સસ્તું પરિણામ. જોકે એનો અર્થ એ નહી કે સ્ટ્રાવામાં મુશ્કેલી આવે જ. છતાં પણ આવે તો,
૧. મોબાઇલમાં બેટ્રી ઓપ્ટિમાઇઝર સ્ટ્રાવા એપ માટે બંધ કરી દેવું.
૨. શક્ય હોય તો મોબાઇલ નેટવર્ક સ્ટ્રાવા શરૂ કર્યા પછી બંધ કરી દેવું. જેથી વધુ બેટ્રી ન વપરાય અને જીપીએસ મોબાઇલ ટાવરને પકડે નહી.
૩. સ્ટ્રાવા ડેસ્કટોપ પર અંતર અને ઉંચાઇ ખોટી આવે તો સુધારી શકાય છે. વધુમાં, રાઇડ-રનને કટ-ક્રોપ પણ કરી શકાય છે.
૪. ગારમિન કે જીપીએસ ઘડિયાળ વાપરવી 🙂
આ શ્રેણીમાં ચોથી પોસ્ટ. ગઇકાલે ત્રીજી પોસ્ટ કરી ત્યારે નિઝિલે કહ્યું કે સ્ટ્રાવા ઓપનસ્ટ્રીટમેપનો નકશો વાપરે છે તે સારું કહેવાય. હા. સ્ટ્રાવાનો નકશો અધૂરો જોઇને જ મારું ઓપનસ્ટ્રીટમેપનું યોગદાન શરૂ થયેલું. આપણી ફેવરિટ જગ્યાઓ જેવી કે માસ્ટરમાઇન્ડ, સિક્રેટ સ્પાઇસ (બી.આર.એમ.ની જગ્યા), વિવિધ ચા વાળાઓ, આજુ-બાજુના બિલ્ડિંગો, અગત્યના પોઇન્ટ્સ વગેરે સ્ટ્રાવાને કારણે જ ઉમેરવામાં આવ્યા છે. સ્ટ્રાવા મોબાઇલ એપ્સમાં ગુગલ મેપ્સ વાપરે છે, જે ખટકે છે, પણ ઠીક છે. સ્ટ્રાવના જીપીએસ તમે ઓપનસ્ટ્રીટમેપમાં અપલોડ કરી શકો છો. જોકે હું ઓફરોડિંગ કરતો નથી એટલે આ તક હજુ મળી નથી. હાઇકિંગ અને ટ્રેકિંગ કરતા લોકોએ અહીં યોગદાન આપવા જેવું છે.
આ પોસ્ટ સ્ટ્રાવા શ્રેણીમાં ત્રીજી પોસ્ટ છે. આ વાત છે એક સાથે બે-ત્રણ ડિવાઇસ-મોબાઇલ-ગારમિન કે પછી ઘડિયાળોમાં સ્ટ્રાવાની એક્ટિવિટી રેકોર્ડ કરીને અપલોડ કરતા લોકો માટે. અમુક લોકોને પોતાની એક્ટિવિટી એટલી હદે ગમે કે ગમે તે થાય તેને રેકોર્ડ કરીને અપલોડ કરવી જ. ઘણી વખત એવું થાય કે ફોન કે પછી ગારમિન છેલ્લી ઘડીએ દગો દે અને રાઇડ કે રન રેકોર્ડ જ ન થાય (મારી સાથે એવું એક-બે વખત બન્યું છે, એમાં પણ એક વખત તો રેસમાં). આવું ટાળવા માટે લોકો બે ડિવાઇસ (દા.ત. ગારમિન અને ફોન બંનેમાં) રેકોર્ડ કરે. રેકોર્ડ કરે તો વાંધો નહી પણ સ્ટ્રાવા પર પણ અપલોડ કરે. એટલે એવું આવે, “કાર્તિક મિસ્ત્રી ગ્રુપ રાઇડ વિથ કાર્તિક મિસ્ત્રી”. એટલે કે હું સાઇકલ ચલાવું છું, મારી સાથે! 🙂 હા, આવી રાઇડ અપલોડ થાય તો પણ વાંધો નહી પણ બંને રાઇડમાંથી એક રાઇડ તો દૂર કરો! પણ લોકો સમજતા જ નથી
* લોકોને એમ લાગે કે સાયકલિંગ કરવાથી પર્યાવરણને ફાયદો થાય છે અને એ લોકો પ્રદૂષણ ઓછું કરે છે, પરંતુ મારી નાની સાયકલિંગ કારકિર્દી પરથી લાગે છે કે આ વાત ખોટી છે. અમે જ્યારે સાયકલિંગ કરીએ છીએ તે ફિટનેસ કે શોખ માટે કરીએ છીએ. એવું જ રનિંગનું છે.
હા, એક જમાનો એવો આવશે કે નેધરલેન્ડ જેવા દેશની જેમ દેશમાં કાર કરતાં સાયકલ વધારે હશે ત્યારની વાત અલગ હશે.
(પરમ દિવસે ૩૦૦ બી.આર.એમ. કર્યા પછી ઉબેર-ઉબરમાં ઘરે પાછાં આવતા આવેલા કુવિચારો પરથી આ પોસ્ટ બની છે. કોઇ પર્યાવરણવાદીઓએ મને ધમકી આપવી નહી :))
* ફેબ્રુઆરીની જે રેસની આતુરતાની રાહ જોવાતી હતી તે ધ ઇમ્પોસિબલ રેસ (પોળોના જંગલમાં) કોઇક કારણોસર રદ થઇ છે, એટલે હવે થોડો ઉત્સાહ ઠંડો પડી ગયો છે. જોકે ગયા અઠવાડિયે ૫ કિમીની રનિંગ રેસમાં મારા વય-વર્ગમાં મારો ચોથો અને રિનિતનો છઠ્ઠો ક્રમાંક આવ્યો. જો પહેલાં ખબર હોત તો લોકો આટલું ધીમું દોડે છે તો વધુ મહેનત કરીને પોડિયમ પણ મેળવી લીધું હોત. હવે સ્ટ્રેટેજીક પ્લાનિંગ કરીને આવી ૫ કિમી રેસમાં પોડિયમ મેળવવું અઘરું નથી. મારી જાણ પ્રમાણે અમુક ખાસ લોકો આવું જ કરે છે. અજાણી રેસમાં જવાનું અને પહેલાં આવવાનું. જોકે તેમાં કંઇ ખોટું નથી જ. કવિનને પણ આ રીતે તૈયાર કરવામાં આવશે, પણ હજુ તે ૫ કિમી માટે તૈયાર નથી કે ૧૨ વર્ષ સિવાય મોટાભાગની રેસમાં ૫ કિમીમાં એન્ટ્રી મળતી પણ નથી.
* હવે આ મહિનામાં જ જૂની અને જાણીતી મુંબઈ-પુને-મુંબઈ બીઆરએમ છે, જે આરામથી પૂરી કરવામાં આવશે. એ પહેલા સાયકલિંગની શોપિંગનો સમય થઇ જશે.
* હા, એકવાર ફરી રસ્તા પર ભરાયેલા પાણીને કારણે પડ્યો, પણ કંઇ છોલાયું નથી, એટલું સારું છે. આ શનિ-રવિ લગભગ આરામ જ કર્યો. હા, બટાકા-ડુંગળીનું શાક અને ખીચડી બનાવવાની પદ્ધતિ શીખવામાં આવી. હવે, આવતા દિવસોમાં જાતે ટ્રાય કરાશે. “સ્વાદ અનુસાર નમક” ધ્યાનમાં રાખવું પડશે 😀
* ફેબ્રુઆરી મહિનો આવી ગયો છે. આપણો સૌથી મનગમતો મહિનો! સૌથી ઓછાં દિવસો વાળો ખરોને! જોકે નુકશાન એ પણ થાય કે ઓછાં દિવસો સાયકલિંગ-રનિંગ માટે મળે.
* આ વખતે સા.ફ્રા.માં ઠંડી (વત્તા વરસાદ)નો ભારે અનુભવ થયો. વધુમાં દરિયાકિનારો નજીક ન હોવાથી દોડવાના કાર્યક્રમો પણ બહુ ન થયા. સાયકલિંગનો કાર્યક્રમ સાયકલનું રેન્ટ જોઇને પડતો મૂકાયો (અને સાયકલિંગના કપડા પણ ભૂલી ગયેલો). હા, આ વખતે પણ બહુ બધાં મિત્રો મળ્યા. પ્રિમા, બાલાજી, ધ્રુવ (ADR) અને ઓફિસના મિત્રો તો ખરાં જ. પિનટ્રેસ્ટ અને સ્ટ્રાવાની ઓફિસોની મુલાકાત લીધી અને ખાવા-પીવામાં જલ્સા કર્યા. રાફાના સ્ટોરની મુલાકાત ન લેવાઇ એ અફસોસ રહેશે.
* પ્રવાસનો થાક હજુ ઉતર્યો હોય એમ લાગતું નથી. કુલ ૨૨ કલાકની બે ફ્લાઇટ્સ, ઇસ્તંબૂલ એરપોર્ટની સફર (ગેટ નં ૨૦૦ થી ૭૦૦!) અને ૧ કલાક બોરિંગ ઇમિગ્રેશન વત્તા ટેક્સી વાળાનો ત્રાસ સહન કરીને ઘરે આવીને તરત જ સામાજીક કાર્યક્રમમાં દોડ્યો. ત્યાં જલ્દી જવાનો હેતુ કવિનની કોમ્પિટિશન હતી, જે ૯.૩૦ની જગ્યાએ ૧૧.૩૦એ ચાલુ થઇ એટલે ત્યાં સુધી બેઠા-બેઠા ઝોકા ખાધા. પછી વાતોના વડા અને છેલ્લે લાડવા 🙂
* ગઇકાલે “ચલ મન જીતવા જઇએ” જોયું. ધાર્યા જેટલી મઝા ન આવી કારણકે બીજો ભાગ આધ્યાત્મ તરફ દોરી જતો હોય એમ લાગે છે. આપણને તો “તન જીતવા જઇએ” જેવું કંઇક, એટલે કે સાયકલિંગ-રનિંગ એવું કંઇ બતાવે તો મઝા આવે 😉 મજાક બાજુ પર મૂકીએ તો એકંદરે થોડીક ગ્લિચિસને બાદ કરતાં સરસ ફિલમ. મારા જેવા એંગર મેનેજમેન્ટના ક્લાસ કરતાં લોકો માટે ખાસ. સો ટકા જોવા જવાય. ઘણાં વખતે થિયેટર પણ હાઉસફૂલ જોયું.
* રવિવારે મારી પ્રથમ ૫ કિમીની રનિંગ રેસ છે. આ વખતે હું-કવિન અને રીનિત-હિરલ એમ કુટુંબમાંથી ચાર જણા દોડવાના છીએ એટલે મઝા આવશે. જોકે પાંચ કિમીની મારી પહેલી રેસથી હું થોડો નર્વસ છું. અને હા, ફેબ્રુઆરી અંતમાં બીજી સાયકલિંગ રેસ આવે છે!
* વેકેશનમાં સ્ટાર વોર્સ જોવામાં આવ્યું. એકંદરે સારું મુવી. કોઇ રીવ્યુ લખતો નથી, કારણ કે અત્યાર સુધી તો લોકોએ તે જોઇ કાઢ્યું જ હશે. સ્ટાર વોર્સની સાથે-સાથે શોપિંગ પણ થઇ ગઇ અને એ ત્રણ-ચાર દિવસમાં ભેગી કરેલી કેલરી સાયકલિંગ કરીને બાળી પણ કાઢી.
* આજ-કાલ મુંબઈમાં પણ ઠંડી લાગે છે. નવાઈની વાત છે. બે-ત્રણ દિવસથી સાયકલિંગ કરતી વખતે થોડો અનુભવ થાય છે. હવે આવતા સા.ફા. પ્રવાસમાં આવું કંઇ ન અનુભવાય તો સારી વાત છે. ગઇસાલ તો ઠંડીને કારણે દોડવાની બહુ મઝા નહોતી આવી. આ વખતે સાયકલિંગનો પણ પ્લાન છે, પણ એ તો દરવખતે હોય છે 😉
* ઉત્તરાયણની પણ રાહ જોવાય છે. રે નિર્દોષ પક્ષીઓ. સોરી, કબૂતરો!
* હવે પછીની રેસ પણ સાયકલિંગની છે. ના, આ વખતે પણ મુંબઈ મેરેથોન (હવે ટાટા મુંબઈ મેરેથોન) નહી થાય. નવી મુંબઈ હાફ-મેરેથોન કે થાણેની હિરાનંદાની પણ નહી કરવામાં આવે. હા, આપણી ફેવરિટ ૬૦૦ – મહાબળેશ્વર બી.આર.એમ. તો કરીશું જ.
વચ્ચે આવતા પ્રવાસ વત્તા રેસના પ્રવાસોના પાછલાં અનુભવો પરથી હું બોધપાઠ નહી લઉં તો, રેસની પેસ પર અસર પડશે!!
આજની અપડેટ્સ મિક્સ-મસાલા છે, પણ સ્વાદિષ્ટ છે એ વાતની ખાતરી!