ફિરંગીઓ

* થોડા સમય પહેલા મુંબઈ સાયકલિંગ એન્થુઆસ્ટિક (MCE) ગ્રૂપનું ૨૦૧૯નું કેલેન્ડર મળ્યું. સરસ ડેસ્ક કેલેન્ડર. દરેક પાનાં પર સાયકલ સંબંધિત ફોટો, કેલેન્ડર અને તેની પાછળ કંઇક સાયકલિંગ ટીપ્સ-ટ્રીક્સ અને અન્ય માહિતીનો ભંડાર. ખાટલે એક જ ખોડ – એક પણ ફોટો મુંબઈના સાયકલિસ્ટનો નહી. બધાં જ ફિરંગીઓના ફોટાઓ. હું અહીં આ કેલેન્ડરનો ખાસ વાંક કાઢતો નથી, પણ આવું હવે દરેક રનિંગ-સાયકલિંગ ઇવેન્ટ કે જીમ-બોડીબિલ્ડિંગમાં વધતું જતું જોવા મળે છે. લોકો હજુ પણ ધોળી ચામડીથી અંજાઇ-આકર્ષી જાય છે!!

બીઆરએમ – ૪૦૦ – રીપોર્ટ

* એમ તો હવે બીઆરએમના રીપોર્ટ-અહેવાલોની કોઇ નવાઇ આ બ્લોગ પર રહી નથી, તેમ છતાંય આ વર્ષે SR શ્રેણી એટલે કે ૨૦૦-૩૦૦-૪૦૦ અને ૬૦૦ કિમી બીઆરએમ માર્ચ-એપ્રિલ પહેલા પૂરી કરવી જરૂરી છે. કારણ? ઓગસ્ટમાં PBP (પેરિસ-બ્રેસ્ટ-પેરિસ)! એટલે દરેક બીઆરએમ મહત્વની બને છે.

નવેમ્બરમાં ૩૦૦ કિમી કર્યા પછી ઘર બદલ્યું અને ટ્રેઇનર સિવાય ક્યાંય રાઇડ કરી નહી. સીધો જ ૪૦૦ કિમીમાં ગયો! શરૂઆત જ શંકાસ્પદ રહી. પહેલાં તો ઉબેર કે ઓલા મળે જ નહી. મને થયું કે હું સ્ટાર્ટ પોઇન્ટ પર સૌથી મોડો પહોંચીશ પણ સદ્ભાગ્યે ૧૦ મિનિટ પહેલા પહોંચ્યો અને સમયસર રાઇડ શરૂ થઇ. દીપે શરૂઆતમાં જ સાયકલ દોડાવી અને મારો ટેમ્પો તો ડાઉન હતો એટલે આરામથી ૬૦ કિમી સુધી સળંગ સાયકલ ચલાવી. પછી એક નાનો બ્રેક, જે બહુ બધાં ભેગા થયેલા લોકોને કારણે મોટો બની ગયો. પછી ફરી પાછો કસારા ઘાટ પહેલાનો જરૂરી બ્રેક અને પછી સીધો ૧૦૨ કિમી પર. ત્યાંથી ૩૦ કિમી સરસ ચલાવી અને પછી સીધો ૧૬૦ પર. વચ્ચે બે-ત્રણ બિનજરૂરી ફોન આવી ગયા તેમાં અટકવું પડ્યું. હવે આવતી વખતે બ્લ્યુટુથ ચાલુ રાખીને જ જવું જેથી ગારમિન પર ખબર પડે કે કોનો ફોન છે! 🙂

૧૬૦ પર દાળ-ખીચડી અને સ્પ્રાઇટનો ટેસ્ટ લઇ ફરી આગળ વધ્યો. ૨૦૦ પર પહોંચ્યો તો કંટ્રોલ પોઇન્ટ ન મળ્યો એમાં પાંચેક મિનિટ બગડી. ત્યાંથી સંદીપનો સાથ મળ્યો પણ બ્રેકની સંખ્યા હવે વધતી ગઇ. રીટર્નમાં નાસિક વટાવીને એક પ્રિ-ડિનર બ્રેક લીધો. એમ તો પ્લાન એવો હતો કે અંધારુ થાય એ પહેલા કસારા ઘાટ ઉતરી જવો પણ.. જે હોય તે. આમ પણ મોડું થઇ ગયું હતું અને હવે ઠંડી-પવન લાગવાની શરૂ થઇ. જીવનમાં પહેલી વખત આપણે મોઢા પર બંડાના-સ્કાર્ફ બાંધ્યો. કફ-શરદીને કારણે આખી રાઇડ ખાંસી યુક્ત હતી એમાં મોઢા પર કપડું બાંધ્યા પછી વિચિત્ર હાલત હતી, પણ એકંદરે ફાયદો થયો. કસારા ઘાટ પહેલાં એક બ્રેક લીધો. ત્યાર પછી દર ૨૦-૨૫ કિમી પર અનુક્રમે વડા પાઉં, ચા, દાબેલી અને ચા. વજન તો ન વધ્યું પણ પેટ વધી ગયું!!

લગભગ ૧૦-૧૨ કિમી બાકી હશે ત્યાં ટ્રાફિકનો સામનો કરવો પડ્યો. લો, ૧ વાગે પણ ટ્રાફિક! ક્યાંય તેલ ઢળ્યું હતું તેના પ્રતાપે. જેમ-તેમ વાહનોની વચ્ચેથી રસ્તો કરતો આગળ વધતો હતો. તે વખતે સંદીપ મારાથી આગળ નીકળી ગયો અને પછી હું ધીમે-ધીમે શહેરમાં પહોંચ્યો. છેલ્લાં ૩ કિમી, દર વખતે થાય છે તેમ મરતા-મરતા પૂરા કર્યા. તો પણ લગભગ ૨૧ કલાક અને ૧૨ મિનિટ અને ૫૮ સેકન્ડ્સમાં રાઇડ પૂરી કરી. ડેબિટ કાર્ડનો પિન ભૂલી ગયો એટલે કેટલીક બીજી મિનિટો બગડી, જે ઓફિશિયલ સમયમાં ઉમેરાઇ ગઇ 😉 એટલે એ સમય ૨૧ કલાક અને ૧૯ મિનિટ આવ્યો!

સેલ સેલ સેલ! ભાગ – ૨

* હજુ પેલી સેલ સેલ સેલ! પોસ્ટનું HTML સુકાયું નથી ત્યાં બીજાં અનેક મસ્ત સેલ આવી ગયા છે..

વાહ, શૂન્ય, ઝીરો ટકા! 🙂

અપડેટ્સ – ૨૨૫

* આ આખું અઠવાડિયું વ્યસ્ત રહ્યું. અને મારે જ્યારે વ્યસ્ત રહેવાનું આવે ત્યારે મગજનો પારો થોડો ઊંચો જાય 🙂 તો પણ, શાંતિથી ભારતીય પ્રાદ્યૌગિક સંસ્થામાં (એટલે કે IIT મુંબઈ!) બે હાફ-મેરેથોન (એક સાંજે, બીજી સવારે) દોડવામાં આવી. તે પછી ઘર બદલ્યું અને ગોઠવ્યું. હજુ પણ કેટલાય કામ બાકી છે. કાલની વસઇ-વિરાર ફૂલ મેરેથોન પડતી મૂકી છે. હાફ હોત તો દોડાઇ જાત પણ ફૂલ મેરેથોનની વાત અલગ છે. ખાસ કરીને વસઇ-વિરાર માટે મુશ્કેલ છે. કારણ કે ૪ કલાક પછી રસ્તા પર કાગડા ઉડતા હોય અને પાણીના પણ ફાંફા પડે છે તેવા લોકોના અનુભવો છે. જોકે છેલ્લાં બે વર્ષથી સ્થિતિમાં સુધારો થયો છે એવું સાંભળ્યું છે, પણ નો રિસ્ક! એટલે કાલે બધાં જોડે ત્યાં જઇશ અને ૧૧ કિમીના રૂટ પર ચાલીશ (અથવા કોઇ જોતું ન હોય તો દોડી નાખીશ!).

* સાયકલ બરોબર ગોઠવાઇ ગઇ છે અને ચાલુ પણ થઇ ગઇ છે. ડિસેમ્બરની ઠંડી અહીં તો લાગતી નથી અને હવે સાયકલનો રૂમ નાનો છે એટલે થોડી તકલીફ પડે છે. અહીં તો ટેબલ ફેન વગર નહી ચાલે.

* ઘર બદલી કરીએ ત્યારે એકસાથે બહુ કચરો સાફ થાય છે. આ વખતે ફરી ભેગા થયેલા સફારીની પસ્તી તેમજ ન વંચાતા અને ભૂલથી ખરીદેલા પુસ્તકોનો વારો છે. જોકે એ પહેલા ઘણાં બધાં પુસ્તકો પપ્પા જોડે નજીકના પુસ્તકાલયમાં પહોંચાડ્યા હતા. હવેના પુસ્તકો બહુ ટેકનિકલ છે અને મને ખ્યાલ નથી કે કોને કામમાં આવશે..

અપડેટ્સ – ૨૨૩: ખરાબ રાઉટર અને ખરાબ રોડ!

* એમાં થયું એવું કે થોડા દિવસ (ie ગુરૂવારે) વીજળીનો કડાકો થયો અને તેની અસર અમારા રાઉટર પર થઇ. વાઇ-ફાઇ બંધ. અમે પાછાં હાઇ-ફાઇ એટલે વાઇ-ફાઇ વગર ન ચાલે. તરત નવા રાઉટરનો ઓર્ડર કર્યો પણ તે છેક સોમવારે (આજે) આવવાનું હતું અને મારે શનિ-રવિ બહાર (એ વિશે આગલા ફકરામાં) જવાનું હતું. એ પહેલાં કવિનને સમજાવી ગયો કે રાઉટર આવે ત્યારે શું કરવાનું. કયો વાયર ક્યાં લગાવવાનો અને વાઇ-ફાઇ કેવી રીતે એપ વડે સેટઅપ કરવાનું વગેરે. હું પાછો આવ્યો ત્યારે વાઇ-ફાઇ પાસવર્ડ સહિત ચાલુ હતું અને નેટફ્લિક્સ-પ્રાઇમ રેગ્યુલર વપરાતા હતા 😉

હવે, શનિ-રવિ અમારા ફેવરિટ ૬૦૦ બીઆરએમ હતી. છેક વાઇ સુધી બરોબર સાયકલ ચલાવી પણ પછી ખરાબ રસ્તો શરૂ થયો. પંચગની પહોંચ્યો ત્યાં સુધી થાકી ગયો પણ મહાબળેશ્વર ૯ વાગ્યાની આસપાસ પહોંચી ગયો. મને થયું કે એકાદ કલાક આરામ કરું પણ હજુ બીજું કોઇ નહોતું આવ્યું અને રાત્રે બીજું કોઇ સાથે હોય તો સારું એ વાત મનમાં રાખી ફરી સૂઇ ગયો અને નોએલની જોડે ૩૨૫ કિમી પર જવા નીકળ્યા ત્યારે ખબર પડીકે રસ્તો હજુ વધુ ખરાબ છે. ઘાટ ઉપર ચડવા કરતાં નીચે ઉતારાવામાં વધુ વાર લાગી! રસ્તામાં નોએલ એકાદ વાર પડ્યો પણ ખરો. રસ્તાના કૂતરાં, શિયાળ અને ઘુવડોને પાર કરતા જ્યારે ૧૦ કિમી બાકી હતા અને સાતારા કે સતારા આવ્યું ત્યારે થયું કે હવે બસ. અને ખરેખર બસ પકડીને મુંબઈ આવ્યા. સાયકલ માટે બસ કન્ડકટરે એક સાયકલના ૨૨ રૂપિયા લીધા!

હવે મારી પાસે નવેમ્બર, ડિસેમ્બર અને જાન્યુઆરીમાં બે ફૂલ મેરેથોન (વસઇ-વિરાર અને મુંબઈ), ત્રણ બીઆરએમ, સ્વિમિંગ અને ટ્રેનર છે. પણ શરીર એક જ છે! એટલે સાચવવું પડશે, પણ મોટાભાગે વાંધો નહી આવે. હા, એકાદ-બે પ્રવાસો પણ છે અને અમારી ફેવરિટ એવી રજાઓ પણ છે 😛

અપડેટ્સ – ૨૨૨

* છેલ્લી વખતે લખ્યું હતું તેમ વેનેઝુએલા જેવા બજેટને કારણે સોસાયટીમાં ડીજે મૂકેલ નથી, જેથી અંગત રીતે તો મને શાંતિ છે અને સવારે વહેલા ઉઠાય છે, એટલે ટ્રેઇનિંગ બરોબર ચાલે છે.

* શનિ-રવિ એટલા વ્યસ્ત હોય છે કે આ દિવસોમાં વધુ થાક લાગે છે 😛 ગયું અઠવાડિયામાં ટ્રેઇનર પર પરસેવો રેડ્યો અને હવે પછીના વીક-એન્ડમાં પુને-મહાબળેશ્વરના રસ્તાઓ પર પરસેવો પડશે. આ સીઝનની છેલ્લી બીઆરએમ આવે છે. નવેમ્બરથી નવી ‘સીઝન’ શરૂ થાય છે!

* રવિવારે જર્મન સાયકલિસ્ટ યેન્સ વોઇગ્ટ (જે ઉચ્ચાર હોય તે)ને મળવાનો મોકો મળ્યો અને તેની જોડે સરસ ફોટો પડાવ્યો અને પહેલી વાર ઇન્સટન્ટ ફોટો મળ્યો. ગારમિન પર હસ્તાક્ષર લીધા. તેનો એક ફોટો કોમન્સ પર પણ અપલોડ કર્યો, આદત મુજબ! યેન્સે બધાં જોડે સરસ વાત કરી, મઝા આવી. કેટલાક નવાં અને જૂનાં સાયકિલ્ટોને પણ મળવાનું થયું.

આ મુલાકાતમાં જ વર્લી સીફેસ પર ૭ કિમી રન પણ કરી દેવામાં આવ્યું. એટલે, ૨૩ કિમી સાયકલિંગ, ૭ કિમી રન, ૧૩ કિમી સાયકલિંગ અને ફરી ૧૬ કિમી સાયકલિંગ. અને હા, એક વખતે બાઇક વાળાએ સરસ રીતે ખોટો વળાંક લીધો એટલે અનક્લિટ કરવાનું ભૂલી ગયો અને મસ્ત રીતે પડ્યો. નો ઇન્જરી!

* આજનો યક્ષ પ્રશ્ન: મોબાઇલ (હવે તો લગભગ મફતમાં વાત થતી હોવા છતાં) હોવા છતાં પોતાના લોકોને બોલાવવા લોકો ગાડી કે બાઇકનું હોર્ન ભરબપોરે કે ભરરાત્રે કેમ વગાડતા હશે?

અને હા, સ્વિમિંગ ચાલુ કર્યું છે! \0/ અને નવરાત્રિના ઉપવાસ ચાલુ છે!

અપડેટ્સ – ૨૨૧

* અપડેટ ટાઇમ!

* રવિવારે હું અને રિનિત ૧૦ કિમી રેસ દોડ્યા અને મઝા આવી. જોકે મુંબઈ-બીકેસીના ભેજવાળા વાતાવરણ વત્તા સાયકલ ટ્રેઇનર પર ચાલતી ટ્રેઇનિંગના કારણે મારો પર્સનલ બેસ્ટ સમય ન મળ્યો પણ મઝા આવી એ મહત્વનું છે. ત્યાંથી ડિકાથલોન જઇને બી.આર.એમ.ના ૪ મેડલ્સ (૨૦૦, ૩૦૦, ૪૦૦ અને ૬૦૦) પણ લીધા. એટલે રવિવાર મેડલવાર બન્યો. ટ્રેઇનર પર હવે એકદમ ચકાચક સ્ટ્રકચર્ડ કહેવાય એવી ટ્રેઇનિંગ શરૂ કરી છે, જે ૬ અઠવાડિયાં ચાલશે અેટલે એના પછી એનો કેટલો લાભ થયો એ ખબર પડશે. તો પણ આખા વર્ષનો પ્લાન લીધો છે (ટ્રેઇનરરોડ.કોમ). સરસ એપ અને માર્ગદર્શન. જો તમારી પાસે સાયકલ ટ્રેઇનર હોય તો ચોક્કસ લાભ લેવા જેવો.

* અનંતે મને મણિલાલ નભુભાઈ દ્વિવેદીનું આત્મવૃત્તાન્ત પુસ્તક મોકલ્યું છે પણ હજુ શરૂ નથી કર્યું. આજ-કાલ ફરીથી વાચનનું પ્રમાણ નીચું ગયું છે.

* હા, એમેઝોન પ્રાઇમ પણ સરસ છે. વોડાફોને ૧ વર્ષ મફતમાં આપ્યું છે અને પછી સબસ્ક્રાઇબ કરીશું. નેટફ્લિક્સની સરખામણી ન કરાય પણ લાભ વધુ છે જ.

* દિવાળી આવે છે અને પરીક્ષાઓ ચાલી રહી છે. સોસાયટીમાં નવરાત્રિ થશે કે નહી તે ખબર નહી કારણ કે સોસાયટીનું બજેટ વેનેઝુએલા જેવું લાગે છે. ન થાય તો મઝા છે, થાય તો પણ મઝા છે. આપણે તો નિષ્પક્ષ અને તટસ્થ માણસ છીએ 🙂

અપડેટ્સ – ૨૨૦

* વરસાદ બંધ થયો (જે નવી વસ્તુ છે, કારણ કે સામાન્ય રીતે અહીં નવરાત્રિ સુધી વરસાદ હોય છે) અને અમે આજે પહેલી વાર રસ્તા પર સાયકલિંગ કર્યું અને મુંબઈના રસ્તાઓના ખાડાઓનો અનુભવ પણ લીધો. જોઇએ હવે ફ્રંટ વ્હીલમાં શું તકલીફ થઇ છે! કાલે ખબર પડશે.

* ૧૦ દિવસથી સાયકલ ટ્રેઇનર પર જ પરસેવો પડાય છે. ડોલ ભરાય એટલો પરસેવો! પરસેવો પાડ્યો એને કહેવાય એટલે હવે એક પંખો લાવવો પડશે.

* રનિંગ પણ આજ-કાલ ઓકે છે. ધાર્યા કરતા વધુ થઇ રહ્યું છે, પણ આપણને શું વાંધો છ? 🙂

* શું થયું? અને મિત્રો – થિયેટરમાં જોવામાં આવ્યા. મિત્રો ધાર્યા કરતાં સારુ નીકળ્યું અને શું થયું થોડું લાઉડ અને ઓવરએક્ટિંગના ડોઝ વાળું લાગ્યું, પણ એકંદરે સારું.

* હા, હવે નોટી એટ ફોર્ટી તરફ જઇ રહ્યો છું. મેરેથોનમાં એજ કેટેગરી બદલવાના દિવસો દૂર નથી! 🙂

સ્માર્ટ ટ્રેઇનર, સ્માર્ટ કાર્તિક

હવે મારી પાસે Tacxનું Neo સ્માર્ટ ટ્રેઇનર છે, એટલે હું પણ સ્માર્ટ બન્યો છું 🙂

આ સ્માર્ટ ટ્રેઇનર એટલે શું? ટૂંકમાં સાયકલ ઘરની બહાર ન ચલાવવી હોય તો તે માટેનું આ ઉપકરણ છે. ઘરમાં જ વિવિધ સેન્સર્સની મદદથી (દા.ત. હાર્ટ રેટ, કેડેન્ડ (કેટલા ઝડપથી એક પેડલ કરો છો, તે મિનિટમાં મપાય – rpm), સ્પીડ (ઝડપ બતાવે)) તમે ટ્રેઇનિંગ કરી શકો છો. Neo જેવા સ્માર્ટ ટ્રેઇનર તમને “રોડ ફિલિંગ” આપે. તમે કાંકરા વાળા રોડ, સામાન્ય રોડ, કોંક્રિટ રોડ, બરફ, લાકડાનો પુલ – વગેરેમાંથી એક પસંદગી કરી શકો છો. હા, અડધા પોણા કલાકથી વધુ ટ્રેઇનિંગ કરવી તકલીફદાયક છે. કારણ કે, ૧. પરસેવો બહુ જ થાય અને ૨. બોરિંગ છે. એક જ જગ્યાએ બેસીને પેડલ મારવા એ મુશ્કેલ છે. જોકે આનો પણ ઉપાય છે, ઝ્વીફ્ટ જેવી એપ. જે તમારા બોરિંગ વર્કઆઉટને ગેમનું સ્વરૂપ આપે છે. ટીવી, ટેબ્લેટ કે મોબાઇલ પર તમે વર્ચ્યુલ જગ્યાઓએ (ક્યાંક પેસેફિકના ટાપુ પર પણ) રાઇડ (હવે તો રન પણ થાય છે) કરી શકો છો અને રેસ પણ કરી શકાય છે. એન્ડ્રોઇડ માટે આ સોફ્ટવેર હજુ શરૂઆતી તબક્કામાં છે અને મોંઘું છે એટલે હાલ પૂરતું તો તેને હાથ અડાવવાનો નથી. બીજો સસ્તો રસ્તો એપલ ટીવી લેવાનો છે, પણ એપલના પેંગડામાં પગ ન નાખવાનો નિર્ણય પણ વચ્ચે આવે છે. હાલ પૂરતો પરસેવો નોર્મલ ગારમિન વડે મનગમતા રસ્તાઓ પર ચલાવવીને પાડવાનો છે.

ગુજરાતીઓ આરંભે શૂરાની જેમ આ વસ્તુ ઘરના ખૂણામાં ન પડી રહે (કારણ કે જેની પાસેથી લીધું ત્યાં એવા જ હાલ હતા!) તેવી અપેક્ષા સાથે કાલના વર્કઆઉટનું પ્લાનિંગ કરી રહ્યો છું 😀

BRM ૧૦૦૦

વર્ષોથી અમારી ઇચ્છા એક ચાર આંકડા વાળી રાઇડ કરવાની હતી જે ગઇકાલે પૂરી થઇ. મુંબઈ-કચ્છ વખતે ૯૫૦ પર અટકેલા. જોકે આ વખતે પણ ગારમિન ૯૭૦ પર બંધ થયું, એટલે પછી ઘડિયાળનો ઉપયોગ કરવો પડ્યો પણ એનું કોઇ દુ:ખ નથી 🙂

દિવસ ૦:

અમારી આ BRM હતી, સુરત-આબુ રોડ-સુરત. જોકે અમારે આબુ રોડ જવાનું જ નહોતું અને ગુજરાત-રાજસ્થાનની બોર્ડરના ૧૦ કિમી પહેલા અવાલ ગામની હોટેલ વે-વેઇટથી પાછા વળવાનું હતું (યુ ટર્ન વધુ ૧ કિમી તેના પછી). લોકોની પાસે GPX હતી અને માર્ગ એકદમ સરળ હતો એટલે ભૂલા પડવાનો સવાલ નહોતો, તો પણ શું થયું એ આપણે આગળ જોઇશું. સવારે દીપ અમને અમારા ચા પોઇન્ટ પર મળવાનો હતો. ઘરેથી મને એમ કે સાયકલ લઇને ૫ કિમી જઇશું પણ ત્યાંજ જોરદાર વરસાદ શરુ થયો એટલે રીક્ષામાં ગયો.

રેડી ફોર રાઇડ!

વસઇ આગળ રાકેશને તેની પિનારેલો ડોગ્મા એફ૧૦ સાથે ગાડીમાં લીધો અને ત્યાંથી સુરત સુધીનું સ્મૂથ ડ્રાઇવિંગ અને સીધા માસ્ટરમાઇન્ડ બાઇક સ્ટુડિયોમાં જઇને સૌથી પહેલા બાઇક ચેક કરાવ્યું ત્યારે ખબર પડી કે પાછલા વ્હીલમાં કંઇક ગરબડ છે, તો પણ ૧૦૦૦ કિમી ચાલશે એવું લાગ્યું. વ્હીલ થોડું આડું હતું. બ્રેકપેડ્સ બદલાવ્યા. ઓઇલિંગ કરાવ્યું વગેરે. બપોરે વિનય-પિયુષને મળવા માટે ગયો અને ત્યાં વિનયની બર્થ ડે પાર્ટી એન્જોય કરી. હા, પિયુષે મને મારી બાંડિયા ગંજી ટી-શર્ટની જગ્યાએ સારી ટી-શર્ટ આપી અને મારી ટી-શર્ટ તેણે રાખી. આવતી સાલ તે એ ટી-શર્ટમાં ફીટ થશે એવું મેં કહ્યું છે.

સાંજે રાઇડ બ્રિફિંગ પતાવીને અને ડિનર કરીને (ખીચડી-કઢી!) રાત્રે વહેલા સૂવા માટે શેરવિનને ત્યાં ગયા. ઊંઘ આવી ન આવી અને સવાર પડી ગઇ.

દિવસ ૧:

સવારે ગાડી એક જ હતી એટલે અમે ત્રણ જણાં સ્ટાર્ટ પોઇન્ટ (એમટીબી કોલેજ) રાઇડ કરીને ગયા. આગલા દિવસે બાઇક ચેક સિવાય બધી ફોર્માલિટી થઇ ગઇ હતી એટલે ૬ વાગે રાઇડ શરૂ થઇ. પહેલાં ૩૩ કિમી સુધી રાઇડ સરસ થઇ અને પછી કુલ બે કલાકમાં ૫૫ કિમી પહોંચી ગયો પછી પાણી લેવા ટોલનાકા આગળ ઉભો રહ્યો. બે-ત્રણ કિમી આગળ ગયો અને પંકચર! ફટાફટ ટ્યુબ બદલીને આગળ વધ્યો. ઘણાં સમય પછી હેન્ડ પંપ વાપર્યો ત્યારે ખબર પડીકે ભાઇ આ તો બહુ ભારે વસ્તુ છે!! વધુ આગળ વધ્યો અને બીજું પંકચર. ફરી ટ્યુબ બદલીને આગળ વધ્યો અને ફરી ત્રીજું પંકચર. હવે આ તો ફ્લાયઓવર પર પડ્યું. ૨૭ કિમી પ્રતિ કલાકની સરેરાશ ઘટીને ૨૨ પર આવી ગઇ હતી! ત્યાંથી એક પંકચરની દુકાન દેખાઇ અને થયું કે બે પંકચર ફિક્સ કરી દઉં અને ટ્યુબ પણ બદલી દઉં. હું બે ટ્યુબ લઇને નીકળ્યો હતો. ત્રીજી ટ્યુબ બેગમાં હતી, જે પ્રથમ કંટ્રોલ પોઇન્ટ (કિમી ૧૪૭) પર હતો. પંકચરની દુકાનમાં પાણી હોય એટલે ફટાફટ પંકચર ઠીક થાય. ફટાફટ બે પંકચર ફિક્સ કર્યા અને ટ્યુબ બદલવા ગયો ત્યાં તે ટ્યુબ ફાટી ગઇ! તો પછી ઠીક કરેલી ટ્યુબ લગાવી આગળ વધ્યો. પાંચેક કિમી પછી ફરી પંકચર. હવે તો કોકીને ફોન કર્યો અને કહ્યું કે હવે જો પછી પંકચર થશે તો ઘરે પાછો આવી જઇશ. કોકીએ હિંમત આપી અને કહ્યું કે હજુ એક ટ્યુબ બાકી છે ને. તો હિંમતે મર્દા તો મદદે ભગવાન. ફરી આગળ વધ્યો અને રે મારા નસીબ!! ફરી પંકચર પડ્યું. આ વખતે એક પંકચર દુકાન નજીક હતી. ત્યાં જઇને પંકચર ઠીક કર્યા. કંટ્રોલ પોઇન્ટ હજુ ૨૨ કિમી દૂર હતો.

ત્યાં દીપને ફોન કર્યો. દીપે પણ હિંમત આપી કે, ડોન્ટ ક્વિટ! કંટ્રોલ પોઇન્ટ પર મારી બેગમાં ટાયર છે, તે લઇ લેજે. ટ્યુબ પણ છે. તો પછી, આ ૨૨ કિમી જીવ અધ્ધર રાખીને કંટ્રોલ પોઇન્ટ પર બપોરે ૨.૫૫ એ પહોંચ્યો ત્યારે હું છેલ્લો પહોંચવા વાળો હતો. ટાયર બદલ્યું. બોટલમાં પાણી ભર્યું. હા, મૂર્ખાઇ કરીને ટ્યુબ ન બદલી. ૧૦ કિમી આગળ ગયો ત્યાં ફરી પંકચર (ક્રમાંક ૬!) હવે તો હદ થતી હતી. તો પણ આગળ વધ્યો અને ધીમે-ધીમે ઝડપ વધારતો-વધારતો આગળ વધતો રહ્યો. આણંદ આગળ પહોંચ્યો ત્યારે રાત પડી ગઇ હતી.

ત્યાંથી અખિલેશભાઇ, જાગૃતિબેન અને સમીર મળ્યા. તેમની જોડે આગળ વધ્યો ત્યાં પાછલી લાઇટ બંધ થઇ ગઇ. બદલી ત્યાં સુધીમાં તો એ લોકો આગળ વધી ગયા હતા. અમદાવાદ જવા માટે અમારે NH48 થી સરદાર પટેલ રીંગ રોડ લેવાનો હતો પણ સ્પિડ વધારવાની ધૂનમાં હું એ ડાબો વળાંક ભૂલી ગયો અને ૨.૫ કિમી જેટલું આગળ વધી ગયો. ફરીથી મેપમાં જોઇને એકાદ-બે જણને પૂછી પાછો આવ્યો અને ભંગાર રીંગ રોડ પરની સફર શરૂ કરી. અમદાવાદના રસ્તા આટલા ખરાબ હશે તેવું નહોતું ધાર્યું. હવે ઊંઘ અસર કરવા લાગી હતી, તો પણ આખરે ૩૩૧ કિમી પર અમદાવાદની મઢૂલી હોટેલ પર રાત્રે ૧.૧૫ એ પહોંચ્યો. દીપ-ચિરાગ અને રાકેશ ત્યાં ૭.૩૦ વાગે જ પહોંચી ગયા હતા અને ફરીથી રાઇડ કરવાની તૈયારી કરતા હતા. મારે તો સૂવાનું હતું એટલે શાવર લઇને ફટાફટ એક કલાક સૂઇ ગયો અને બે વખત એલાર્મ સ્નૂઝ કરીને ઉઠ્યો.

દિવસ ૨:

સવારે ફટાફટ નીકળી ગયો. અમદાવાદ-પાલનપુર આપણો ફેવરિટ રુટ. હજારો વખત તેના પર બસ-કાર-ટ્રેનમાં પ્રવાસ કરેલો અને ૨૦૧૫માં એક વખત સાયકલ પર પણ. એટલે જોશ હતો અને પાલનપુર મમ્મી-પપ્પા અને મિત્રો પણ મળવાના હતા. મહેસાણા સુધી ફટાફટ સાયકલ ચલાવી પછી થોડો નાસ્તો કર્યો. મેહોણા સ્ટાઇલની ફ્રેંચ ફ્રાય્સ.

ગ્રંપી સેલ્ફી.

ફ્રેંચ ફ્રોઇસ.

ફ્રેંચ ફ્રાય્સના પાવર વડે આગળ વધતો હતો ત્યાં રસ્તામાં વિનય ગાડીમાં પાલનપુર જતો હતો ત્યાં મળ્યો. થોડી વાતો કરી. નીવે મારો સરસ ફોટો પણ પાડ્યો. પાલનપુર પહોંચતા ધાર્યા કરતા વાર થઇ. મમ્મી-પપ્પા ત્યાં વે-વેઇટ આગળ આવી ગયા હતા. સ્કૂલ ગ્રુપમાંથી વિનય, પરેશ (અને કથન), કેયુર, કુંતલ, શૈલેષ, ભરત ત્યાં આવ્યા હતા. ત્યાં ઊભા રહી ચા-બિસ્કિટ ખાધા. શીતળા સાતમનો પ્રસાદ ખાધો. થોડા ફોટા પડાવ્યા અને પાલનપુરનો ટ્રાફિક દેખી આગળ વધ્યો.

ત્યાં થોડી વાર પછી અનિલ મળ્યો. થોડીવાર ઉભો રહ્યો અને ૫૦૦ કિમી પહેલા અખિલેશભાઇ અને ગ્રુપ મળ્યું એટલે છેલ્લા પાંચ કિમી વાતો કરતા પૂરા કર્યા. એ પહેલા હેમંત, જે ટુર ઓફ અરાવલીથી પાછો આવતો હતો, તે સામેની બાજુએથી બૂમ પાડી પણ મારું મગજ અને મન તરત એક્ટિવેટ ન થયું અને મને પાંચ મિનિટ પછી યાદ આવ્યું કે ઓહ, એ તો નિરાલા હતો! કંટ્રોલ પોઇન્ટ ૪ પર હું ૧.૨૪ વાગ્યા જેવો પહોંચ્યો. ત્યાં થોડું જમીને અને વધુ પ્રવાહી પદાર્થો (જેવાં કે લસ્સી અને આપણું ફેવરિટ સોસિયો) લઇને તરત નીકળી ગયો. રીટર્નમાં રસ્તો થોડો ટફ હતો. બાલારામ યાદ આવી ગયું. ટોલનાકા આગળ આઇસક્રીમ ખાધો અને ત્યાંથી ફરી અખિલેશભાઇ અને જાગૃતિબેનની જોડે આગળ વધ્યો. લગભગ મહેસાણા સુધી અમે જોડે જ રાઇડ કરી પણ રસ્તામાં મારી ટેઇલ લાઇટ પડી ગઇ તે શોધવા અને લગાવવામાં ૧૫ મિનિટ બગડી. જે હોય તે. વચ્ચે-વચ્ચે લોકો મળતા રહ્યા અને હું આગળ વધતો રહ્યો. છેલ્લાં ૨૦ કિમી પસાર કરતાં-કરતાં પાછો જીવ નીકળી ગયો અને છેવટે રાત્રે ૨.૩૫એ હોટેલ મઢૂલી પર પહોંચ્યો ત્યારે ફરી દીપ-ચિરાગ-રાકેશ ત્યાંથી નીકળવાની તૈયારી કરતા હતા. મૂર્ખાઇ નંબર ૨: મારી પાસે ઢગલો ટી-શર્ટ હોવા છતાં બે જ ટી-શર્ટ રાખેલી એટલે આજની ટી-શર્ટ ફરી ત્રીજા દિવસે પહેરવી પડી!

સવારે એસ.પી. રીંગરોડ પર જ અખિલેશભાઇ મળી ગયા અને થોડીવાર પછી ઝીણો વરસાદ શરૂ થઇ ગયો. રસ્તામાં મસ્ત વાતાવરણ અને બેકાર રોડને પસાર કરતા આગળ વધ્યા અને અખિલેશભાઇના વાહૂએ કંઇ ગરબડ કરી. મેં ગારમિનના વખાણ કર્યા અને અમે અસલાલી પહોંચ્યા ત્યાં સુધીમાં થાકી ગયા હતા. ખેતલાઆપાની ચા અને નાસ્તો તેમજ સેલ્ફીથી અમે રિલેક્સ થયા.

ત્યાંથી ફરી પાછો વરસાદ અને બરોડા એક્સપ્રેસ હાઇવેના જંકશન પર પહોંચ્યા ત્યારે અમે થેપલા પણ ખાધા 🙂

થેપલા પાવર વડે અમે આગળ વધ્યા અને ફરી પાછા લીજેન્ડ હોટેલમાં રોકાયા. ત્યાં બરોડા સાયકલિંગના લોકો મળ્યા અને ચીઝ સેન્ડવિચ, કોલ્ડ કોફી અને બીજો ઘણો નાસ્તો ઝાપટ્યો. ફરી પાછી રાઇડ શરૂ કરી અને છેવટે સાંજે ૫.૩૭એ કંટ્રોલ પોઇન્ટ પર પહોંચ્યો ત્યારે થાકી ગયો હતો. રાત્રિની તૈયારી રૂપે કોફી પીધી. થોડો રિલેક્સ થયો અને નીકળ્યો. હવે ૧૪૭ કિમીનો રસ્તો મારો અણગમતો હતો કારણકે રાત પડી ગઇ હતી અને સામેથી રોંગ રાઇડમાં આવતા લોકોનો ત્રાસ હતો. આ ત્રાસમાં વરસાદે વધારો કર્યો અને અંકલેશ્વર પહોંચતા સુધીમાં તો મને ઠંડી ચડી ગઇ. પાછો, હું એકલો હતો અને ગારમિન અને ફ્રંટ લાઇટ (જોકે બીજી લાઇટ હતી) બંને પાવર બેંક પર આધારિત હતા, જેની બેટરી બહુ જ ઓછી હતી. બોધપાઠ: વધુ એક પાવર બેંક જોડે રાખવામાં શરમ રાખવી નહી અને રાત્રે બધી જ વસ્તુ ચાર્જ કરી લેવી. ફેસબુકમાં અપડેટ કરતો આગળ વધ્યો. વચ્ચે એક જગ્યાએ ગારમિન ચાર્જ કરવા મૂક્યું પણ સમય બહુ વેડફાતો લાગતો હોવાથી આગળ વધ્યો. ધીમે-ધીમે જતો હતો. હવે ઊંઘ અસર કરવા લાગી હતી અને મને વિચિત્ર આકારો દેખાતા હતા. દા.ત. મંડપ બાંધ્યો છે અને લોકો નાચે છે 😀

રસ્તામાં મારું સ્ટેટસ અપડેટ જોઇને મુકુંદે ફોન કર્યો કે કાર્તિક, સૂવાનું નથી અને રાઇડ પૂરી કરવાની છે. તો પછી જીવમાં જીવ લગાવી દીધો. પલસાણા પહોંચ્યો એ પહેલા વરસાદ અને ભંગાર રસ્તાનો સામનો કર્યો. ત્યાંથી પછી ૩૩ કિમી બાકી હતા એ પહેલાં ગારમિને બાય-બાય કહ્યું. જોકે ૧૦ ટકા બેટરી બાકી હતી, તો પણ પછી ઘડિયાળ વાપરીને રાઇડ રેકોર્ડ કરી. ધીમે-ધીમે છેક ૬.૧૪ જેવી રાઇડ પૂરી કરી અને હાશ થઇ.

ત્યાંથી ફરી પાછો શેરવિનને ત્યાં રાઇડ કરવાનો પ્રયત્ન કર્યો પણ હાથ-પગ-મોં-બધું જ બૂમો પાડવા લાગ્યું એટલે થોડી મહેનત પછી રીક્ષા મળી એટલે તેમાં બેઠો અને મીટર વગરની રીક્ષાની સફર ઘણા સમયે કરી. શાવર લીધો અને દીપ જોકે એન્ડ પોઇન્ટ પર આવી ફટાફટ કેક ખાધી અને લોકોને મળીને મુંબઈ જવા નીકળ્યા. હું ઝોમ્બી સ્થિતિમાં હતો અને આ પોસ્ટ પણ એ જ હાલતમાં લખાઇ છે 😀

હવે? બીઆરએમ ૧૨૦૦ 🙂

અપકમિંગ ઘટનાઓ

ડેબકોન્ફમાંથી પાછા આવીને હવે ઓગસ્ટ-સપ્ટેમ્બર હર્યો ભર્યો રહેશે. અહીંનું તાપમાન વિચિત્ર છે એટલે દોડવાનું કંઇ ખાસ થયું નહી. હા, ચાલવાનું બહુ થયું. કારણ કે, એક જ કેમ્પસમાં હોવા છતાં કોન્ફરન્સ, જમવાનું (બ્રેકફાસ્ટ-લંચ-ડિનર) માટે અલગ જવાનું અને ઊંઘવા માટે રુમ પણ અલગ. એટલે લગભગ ૯-૧૦ કિમી દરરોજ એમાં જ થઇ જતા!

ઓગસ્ટ

* મુંબઈ અલ્ટ્રા – જ્યાંથી મને લાંબુ દોડવાનો ચેપ લાગ્યો હતો. ૨૦૧૪, ૨૦૧૫ અને ૨૦૧૬માં ૧૨ કલાક દોડ્યો હતો, તેમાં પણ ૨૦૧૬ વખતે થોડું સાહસ કરેલું.

* ૪૦૦ બીઆરએમ – વાર્મ અપ રાઇડ!

સપ્ટેમ્બર

* ૧૦૦૦ બીઆરએમ – સરળ રસ્તો પણ ઊંઘ અને લાંબું અંતર – મુશ્કેલ છે, પણ થઇ જશે!

* ૨૦૦ બીઆરએમ – રીકવરી રાઇડ!

* ૧૦ કિમી – રનિંગ રેસ

ઓક્ટોબર

* આરામ અથવા પછી કંઇ નવું શોધી કાઢવામાં આવશે!!

PS: મુંબઈ મેરેથોન – ફુલ મેરેથોન આ વખતે તૈયારી સાથે કરવામાં આવશે \0/

અપડેટ્સ – ૨૧૮

* વરસાદ: ધોધમાર ચાલુ જ છે અને વરસાદમાં પ્રવાસોનું આયોજન થઇ રહ્યું છે. સ્થાનિક, રાષ્ટ્રીય અને આંતરરાષ્ટ્રીય પ્રવાસો! દર વખતની જેમ “વ ફોર વિઝા”ની પોસ્ટ પણ કદાચ ટૂંક સમયમાં આવશે.

* સાયકલિંગ: ટુર-દી-ફ્રાન્સ DSports ચેનલ પર આવે. સરસ. પણ, એ લોકો વચ્ચે-વચ્ચે WWE એટલે કે રેસ્લિંગ જેવી રમતો(?) માટે ખરા સમયે TdFને પડતી મૂકે. કદાચ આપણે ૮-૯ વર્ષના હતા ત્યારે રેસ્લિંગ ગમતું હતું, પણ સાયકલિંગ જેવી ખરેખરી રમતો માટે રેસ્લિંગ જેવી નકલી રમતો બતાવવાની? પૈસા મહત્વના છે!!

૧૫મી જુલાઇએ ટુર-દી-વસઈ છે, જે ટુર-દી-ફ્રાન્સ જેવી નથી 🙂 પણ, મજા આવશે. બાકી હાલમાં તો સાયકલિંગ લગભગ બંધ જ છે.

સાયકલ ટ્રેઇનરનો પ્લાન ટૂંક સમય માટે પડતો મૂકવામાં આવ્યો છે.

* રનિંગ એકંદરે સારું છે. ૧૨ કલાક પછી પગના નખના હાલ બેહાલ હોવા છતાંય સારું દોડી રહ્યો છું. હવે સપ્ટેમ્બર અંતમાં ૧૦ કિમી સિવાય કોઇ રનિંગ ઇવેન્ટ દેખાતી નથી (હાલ પૂરતી) એટલે શાંતિ છે.

* નેટફ્લિક્સ પર હવે સરસ ડોક્યુમેન્ટરી અને ફિલ્મો આવી રહી છે. સેક્રેડ ગેમ્સની પહેલી સીઝન દોઢ દિવસમાં પૂરી કરી દીધી છે. રાધિકા આપ્ટેના અભિનય સિવાય દરેક બાબતે એ સારી છે. ૧૮+ છે, એટલે બાળ-બચ્ચાઓને દૂર રાખવા. ચોખલિયા લોકોને પણ દૂર રાખવા અને જોવી.

અપડેટ્સ – ૨૧૭

* ફરી પાછા બે અઠવાડિયા થઇ ગયા અને બ્લોગ ભૂલાઇ ગયો. ફરી યાદ આવ્યો આજે તો થઇ જાય નાનકડી અપડેટ્સ પોસ્ટ. આમાં ફીચર્ડ છબી ફીચરનો ઉપયોગ કર્યો છે. જોઇએ કે કેવું દેખાય છે.

* વરસાદ પડે છે અને નથી પડતો, એટલે આ સીઝનમાં હું સાયકલ પરથી પડ્યો નથી. ટચ વુડ, પીટર સાગાન.

* શનિ-રવિ ૧૨ કલાક સ્ટેડિયમ રન હતું. આ વખતે રાત્રિનો સમય (સાંજે ૫ થી સવારે ૫) પસંદ કરેલો. પહેલી વખત એવું થયું કે રેસ શરૂ થયા પછી હું સ્ટાર્ટ લાઇન પર પહોંચ્યો. ૩૦ સેકન્ડ્સ મોડો! થેન્ક્સ ટુ હાજી અલી આગળની ભીડ. રનિંગ દરમિયાન વચ્ચે પડેલા ધોધમાર વરસાદ અને ત્યાર પછીના ભેજમય વાતાવરણથી પાછલો રેકોર્ડ ન તૂટ્યો, પણ એકંદરે મજા આવી. જોકે શૂઝ કે ટી-શર્ટ-ચડ્ડી ન બદલવાના મારા નિર્ણયે પગની હાલત ખરાબ કરી પણ રીકવરી થઇ ગઇ છે.

* હવે પછીની રનિંગ રેસ ૧૦ કિમી છે, જે રીનીત જોડે ૩૦ સપ્ટેમ્બરે દોડવામાં આવશે. તેનો ટ્રેઇનિંગ પ્લાન ઓગસ્ટમાં શરૂ થશે એટલે ત્યાં સુધી આરામ કરીશું.

* ડેબકોન્ફ ૧૮ આવે છે!

જ્યારે અમે નાના હતાં – embarrassing ક્ષણો – ૨

* છેલ્લી embarrassing ક્ષણો વિશે છેક ૨૦૧૩માં લખી હતી. તે પોસ્ટ ક્યાંકથી નજરે ચડી તો થયું કે ધોરણ ૪ પછી આવી ઘટનાઓ વારંવાર બની છે. તો આ શ્રેણીમાં નવી પોસ્ટ..

ધોરણ ૫

પાંચમું ધોરણ આવ્યું અને અમને પ્રિ-મુગ્ધાવસ્થા ફૂટવાની ચાલુ થઇ. સાયકલ પણ ભાડેથી ચલાવવાની શરૂ કરી અને નવી સાયકલ પણ લીધી. હીરો રેંજર. ૧૦૨૫/- રૂપિયામાં. સરસ લાલ રંગની. હવે એમાં embarrassing એ બન્યું કે મને મોટી સાયકલ બરાબર નહોતી આવડતી એટલે ત્રણ-ચાર વખત મસ્ત રીતે પડ્યો. એકાદ વાર તો ક્લાસની છોકરીની સામે પડ્યો. ના ચાલે. તો પણ ચલાવ્યું.

ધોરણ ૬

છઠ્ઠું ધોરણ આ માટે બહુ જાણીતું નથી, પણ નિરવ પછી મારો બીજો નંબર હતો તે મને નડતો. ખાસ કરીને મૌખિક પરીક્ષાઓમાં. બીજી પરીક્ષા પછી મારો ક્રમાંક જોખમાયો એટલે વાર્ષિકમાં થોડી મહેનત કરીને સાચવી લીધું હતું એવું યાદ છે.

ધોરણ ૭

સાતમા ધોરણમાં આવ્યો ત્યારે કોમ્પ્યુટર વિષય નવો આવ્યો અને બધાં વર્ગોના “હોંશિયાર” વિદ્યાર્થીઓને ભેગા કરીને એક વર્ગ રચવામાં આવ્યો (અમારો હતો ૭ એ). પહેલી ઘટના એ બની કે ક્લાસ પ્રમુખની ચૂંટણીમાં મારો પોતાનો મત મેં બીજાને આપ્યો તોય પ્રમુખ હું બન્યો. છેવટે, આ સ્વીકારવું પડ્યું અને નક્કી કર્યું કે હવે ક્યારેય પ્રમુખ પદની દાવેદારી ન કરવી. થોડાક સમય માટે હું પદભ્રષ્ટ પણ કરવામાં આવ્યો પરંતુ પાછો સ્થાપિત કરાયો. પદભ્રષ્ટ દરમિયાન હું નિરાશ નહોતો થયો પણ ખુશ થયો હતો 😀 જે હોય તે, મજા હતી.

ધોરણ ૮

આઠમા ધોરણમાં સાયકલ પર સ્ટાઇલો મારવામાં ધોરણ ૫ જેવું તો એકાદ-બે વખત થયેલું. તો પણ, એટલું બધું નહી. આઠમા ધોરણમાં આવ્યા પછી ખબર પડીકે અહીં તો ભણવાનું અઘરું છે, ie મહેનત કરવી પડશે. હવે, અહીં સંગીત અને ચિત્ર બેમાંથી એક પસંદગી કરવાની હતી. બાય ડિફોલ્ટ, જે છોકરા-છોકરીઓ સંગીતમાં સારા હોય એને ધરાર સંગીત લેવું પડતું હતું. અમને તો ગીત-સંગીત ગમે નહી અને ચિત્રકામ આવડે નહી એટલે શું કરવું એમાં મૂંઝવણ પણ એટલિસ્ટ સંગીતમાં તો ગાવું પડે એ અમને ન ગમ્યું. સંગીત શિક્ષક પંડ્યા સાહેબ ક્લાસમાં એક એક જણાં પાસે ગીત ગવડાવે અને લોકોએ સરસ ગીતો ગાયા. મારો ક્રમ આવ્યો ત્યારે મેં કહ્યું, સાહેબ મને કોઇ જ ગીત નથી આવડતું. સાહેબે કહ્યું, રાષ્ટ્રગીત તો આવડે ને, એ ગા. અત્યારે કહેતા શરમ આવે કે રાષ્ટ્ગીત પણ મેં સારું નહોતું ગાયું અને છેવટે ચિત્રકામ અમારા ભાગે આવ્યું કે અમે પસંદ કર્યું 🙂

ધોરણ ૯ અને ૧૦ની આવી ક્ષણોની વાતો આવતી પોસ્ટમાં, ક્યારેક!

અપડેટ્સ – ૨૧૬

* છેલ્લે છેક ફેબ્રુઆરીમાં અપડેટ્સ લખ્યા પછી આજે ઘણાં સમયે અપડેટ્સ લખવાનું મન થયું છે. આ સમય ગાળામાં વેકેશન આવ્યું અને ઉપરથી ગયું. ઉત્તરાખંડની મુલાકાત લીધી હતી એની પોસ્ટ ડ્રાફ્ટમાં જ પડી રહી છે આજની અપડેટ્સ મિક્સ-મસાલા છે, પણ સ્વાદિષ્ટ છે એ વાતની ખાતરી!

* turing – https://turingapp.ml/ – પ્રોગ્રામિંગ શીખવા માટેનો એક વધુ પ્રોગ્રામ મળ્યો છે એટલે કવિન માટે તે ફીટ છે કે નહી તે જોવામાં આવશે! કવિને સ્વિમિંગ ચાલુ કર્યું અને સારૂ એવું શીખી પણ લીધું એ વેકેશનની એક સૌથી સારી વાત રહી છે.

* વિકિપીડિયામાં જોઇએ તો થોડા સમયથી ફરી પાછો વધુ પડતો સક્રિય થયો છું. અમદાવાદ યુનિવર્સિટીમાં વર્કશોપ કરી તેમજ પ્રોજેક્ટ ટાઇગર સ્પર્ધામાં ભાગ લીધો તે મજાની ઘટનાઓ રહી.

નવા સરસ લેખોમાં જોઇએ તો, મહારાજ લાયબલ કેસ પરથી સૌરભ શાહે મહારાજ નવલકથા લખી હતી અને તે વિશે હવે મહારાજ લાયબલ કેસ અને કરસનદાસ મૂળજીના લેખો વિકિપીડિયામાં અનુક્રમે અનંત અને મારા દ્વારા બનાવવામાં આવ્યા છે. સુધારા-વધારા કરવા વિનંતી. કરસનદાસ મૂળજીના નામ પર માથેરાનમાં પુસ્તકાલય પણ છે એટલે હવે માથેરાનની મુલાકાત લઇએ ત્યારે ફોટો લેવામાં આવશે!

વ્યોમે પાણીપતની લડાઇઓ તેમજ મરાઠા સામ્રાજ્ય અને પરમવીર ચક્ર સન્માન પામેલા સૌ સૈનિકોના સરસ લેખો ગુજરાતી વિકિપીડિયામાં બનાવ્યા છે. તો બીજી બાજુ સુશાંતભાઇ, નિઝિલે અને અન્ય લોકોએ વિવિધ વિષયોના લેખોનું સરસ ભાષાંતર કર્યું છે.

અનંતની “સ્કેનર ગ્રાંટ”ની અરજી સફળ રહી છે. વધુને વધુ લોકો તેનો લાભ લે તેવી આશા. અમે વિકિમિડિયનને જોઇતા પુસ્તકોની આપ-લે માટે સંદર્ભ વિનિમય યોજના બનાવી છે – તે પણ એક આનંદના સમાચાર છે.

* વરસાદ શરૂ થયો છે, એટલે સાયકલિંગ ઠંડુ છે (જોકે મે અંતમાં ૨૦૦ કિમી બળીને આવ્યો, એ વાત અલગ છે). પણ, આવતા અઠવાડિયે ૧૨ કલાક સ્ટેડિયમ રન છે એટલે રનિંગ ગરમાગરમ છે. વધુમાં અમદાવાદની વર્કશોપ જોડે ૧૨ કલાક ADR રાત્રિ રનનો લાભ લેવામાં આવ્યો. ઓગસ્ટમાં ફરી ૧૨ કલાક મુંબઈ અલ્ટ્રાની યોજના છે, પણ મારી યોજનાઓ છેલ્લી ઘડીએ સફળ નથી થતી તેવી મિ. મોહનની યોજના હોય છે. જોઇએ હવે શું થાય છે 🙂