* એક અઠવાડિયા પહેલા ૩૦૦ કિમી બી.આર.એમ. કર્યા પછી બે દિવસ પછી અચાનક પેલો ધ ગ્રેટ પેઇન કહેવાતો પેલો કમરનો દુ:ખાવો ફરી ઉપડ્યો અને ચાર દિવસ આરામ કર્યો પણ તે પહેલા રવિવારે પહેલી સાયકલ રેસ માટે પૈસા ફરી દીધા હતા. લાંબુ વિચારવાની મારી વિચારસરણી મુજબ એમ કરવું હિતાવહ તો નહોતું, પણ એક ટેસ્ટ રાઇડ કર્યા પછી સંપૂર્ણ આરામ પછી રાહત લાગી. જોકે સવારે સ્ટાર્ટ પોઇન્ટ પર પહોંચીને નક્કી કરવાનું હતું કે રેસ કરવી કે રેસ્ટ કરવો.
સમયસર ૧૫ કિમી રાઇડ કરી હોટેલ બાવા ઇન્ટરનેશનલ પહોંચ્યો. સરસ. હાર્ટ રેટ્સ થોડા ઉંચા ગયા પણ કમર ઓકે હતી એટલે નક્કી કર્યું કે રેસ કરીએ. લગભગ સમયસર રેસ ચાલુ થઇ પણ ગોરેગાંવ આગળ મેટ્રોના કામકાજને કારણે બાયપાસે સમય અને ઝડપ બગાડી પણ પછી આરામથી ચલાવ્યું. ૫૦ કિમી સુધી વાંધો ન આવ્યો પણ પછી લગભગ ૧૦ કિમી કમરે દગો દીધો એટલે ફરીથી ઝડપ ઓછી કરવાનું નક્કી કર્યું. લગભગ ફાઉન્ટેન પહોંચ્યો ત્યારે પાણી પૂરુ થઇ ગયું પણ મારા શૂઝના ક્લિટ નીકળવાનો નિષ્ફળ પ્રયત્ન કર્યા પછી પડવાના દરે પાણી પણ ન લીધું અને ચલાવે રાખ્યું. કાંદિવલી પછી જોરદાર વરસાદ શરૂ થયો અને ફોગટમાં પલળ્યો. ગોરેગાંવમાં રેસ પૂરી થતી હતી. રેસના અંત પર કોકી અને કવિન આવ્યા હતા એટલે રેસ ઇઝ વર્થ.
રેસ પૂરી થયા પછી પણ સાતેક કિમીનો ન્યૂટ્રલ ઝોન હતો એટલે ત્યાંથી રાઇડ કરીને બાવા ઇન્ટરનેશનલ પર જવાનું હતું. બાવા હું ગયો અને બાવાની આગળ નીકળી ગયો ત્યારે પાછો વળવામાં પડ્યો 😀 બાવાને કારણે જમણી બાજુ પડ્યો 😉 ત્યાર પછી બ્રેકફાસ્ટ અને ટી-શર્ટ, મેડલ વગેરે લીધા. હા, એક ફ્રીજ મેગ્નેટ પણ મળ્યું!
હવે, આ પ્રકારની રેસ મારી પહેલી હતી પણ છેલ્લી નથી. ઘણું શીખવાનું બાકી છે.
