* છેલ્લી embarrassing ક્ષણો વિશે છેક ૨૦૧૩માં લખી હતી. તે પોસ્ટ ક્યાંકથી નજરે ચડી તો થયું કે ધોરણ ૪ પછી આવી ઘટનાઓ વારંવાર બની છે. તો આ શ્રેણીમાં નવી પોસ્ટ..
ધોરણ ૫
પાંચમું ધોરણ આવ્યું અને અમને પ્રિ-મુગ્ધાવસ્થા ફૂટવાની ચાલુ થઇ. સાયકલ પણ ભાડેથી ચલાવવાની શરૂ કરી અને નવી સાયકલ પણ લીધી. હીરો રેંજર. ૧૦૨૫/- રૂપિયામાં. સરસ લાલ રંગની. હવે એમાં embarrassing એ બન્યું કે મને મોટી સાયકલ બરાબર નહોતી આવડતી એટલે ત્રણ-ચાર વખત મસ્ત રીતે પડ્યો. એકાદ વાર તો ક્લાસની છોકરીની સામે પડ્યો. ના ચાલે. તો પણ ચલાવ્યું.
ધોરણ ૬
છઠ્ઠું ધોરણ આ માટે બહુ જાણીતું નથી, પણ નિરવ પછી મારો બીજો નંબર હતો તે મને નડતો. ખાસ કરીને મૌખિક પરીક્ષાઓમાં. બીજી પરીક્ષા પછી મારો ક્રમાંક જોખમાયો એટલે વાર્ષિકમાં થોડી મહેનત કરીને સાચવી લીધું હતું એવું યાદ છે.
ધોરણ ૭
સાતમા ધોરણમાં આવ્યો ત્યારે કોમ્પ્યુટર વિષય નવો આવ્યો અને બધાં વર્ગોના “હોંશિયાર” વિદ્યાર્થીઓને ભેગા કરીને એક વર્ગ રચવામાં આવ્યો (અમારો હતો ૭ એ). પહેલી ઘટના એ બની કે ક્લાસ પ્રમુખની ચૂંટણીમાં મારો પોતાનો મત મેં બીજાને આપ્યો તોય પ્રમુખ હું બન્યો. છેવટે, આ સ્વીકારવું પડ્યું અને નક્કી કર્યું કે હવે ક્યારેય પ્રમુખ પદની દાવેદારી ન કરવી. થોડાક સમય માટે હું પદભ્રષ્ટ પણ કરવામાં આવ્યો પરંતુ પાછો સ્થાપિત કરાયો. પદભ્રષ્ટ દરમિયાન હું નિરાશ નહોતો થયો પણ ખુશ થયો હતો 😀 જે હોય તે, મજા હતી.
ધોરણ ૮
આઠમા ધોરણમાં સાયકલ પર સ્ટાઇલો મારવામાં ધોરણ ૫ જેવું તો એકાદ-બે વખત થયેલું. તો પણ, એટલું બધું નહી. આઠમા ધોરણમાં આવ્યા પછી ખબર પડીકે અહીં તો ભણવાનું અઘરું છે, ie મહેનત કરવી પડશે. હવે, અહીં સંગીત અને ચિત્ર બેમાંથી એક પસંદગી કરવાની હતી. બાય ડિફોલ્ટ, જે છોકરા-છોકરીઓ સંગીતમાં સારા હોય એને ધરાર સંગીત લેવું પડતું હતું. અમને તો ગીત-સંગીત ગમે નહી અને ચિત્રકામ આવડે નહી એટલે શું કરવું એમાં મૂંઝવણ પણ એટલિસ્ટ સંગીતમાં તો ગાવું પડે એ અમને ન ગમ્યું. સંગીત શિક્ષક પંડ્યા સાહેબ ક્લાસમાં એક એક જણાં પાસે ગીત ગવડાવે અને લોકોએ સરસ ગીતો ગાયા. મારો ક્રમ આવ્યો ત્યારે મેં કહ્યું, સાહેબ મને કોઇ જ ગીત નથી આવડતું. સાહેબે કહ્યું, રાષ્ટ્રગીત તો આવડે ને, એ ગા. અત્યારે કહેતા શરમ આવે કે રાષ્ટ્ગીત પણ મેં સારું નહોતું ગાયું અને છેવટે ચિત્રકામ અમારા ભાગે આવ્યું કે અમે પસંદ કર્યું 🙂
ધોરણ ૯ અને ૧૦ની આવી ક્ષણોની વાતો આવતી પોસ્ટમાં, ક્યારેક!