* તો, છેવટે અમે અમારો પહેલો મેડલ લઇને આવ્યા (જીતીને આવ્યા એમ નથી લખ્યું ;)). હૈદરાબાદ હાફ-મેરેથોનનો અનુભવ અદ્ભુત રહ્યો અને મજા આવી ગઇ.
૨૫મીએ સવારે વહેલાની ફ્લાઇટ હતી, સમયસર એરપોર્ટ પહોંચી ગયા અને આરામથી હૈદરાબાદ પહોંચ્યા. આરામથી હોટલ પણ પહોંચી ગયા. મસ્ત બ્રેકફાસ્ટ પછી અમારે રેસ-કિટ લેવા માટે કોઇક હોટલમાં જવાનું હતું. હોટલ એવી જગ્યાએ હતી કે (બન્જારા હિલ્સ પર હોવા છતાં) બધાની સર્વાનુમતિ અનુસાર આવી જગ્યાએ અમદાવાદમાં હોય તો કાગડા ય ન આવે. ત્યાં કિટ લીધી અને બધાંએ સરસ ફોટોસ્ લીધા. મુંબઇથી આવેલો મેહુલ પણ મળ્યો. ત્યાં જ અડધી બપોર પૂરી થઇ પછી નક્કી કર્યું કે ક્યાંક જમવા માટે જઇએ. રેસનો આગલો દિવસ હોવાથી કોઇ રીસ્ક ન લીધું અને ઇડલી-ઢોંસા જ ઝાપટવામાં આવ્યા. હજી જમતા હતા ને ત્યાં જોરદાર વરસાદ પડવાની શરુઆત થઇ ગઇ! માર્યા ઠાર. અમને થયું કે કાલે જો આવો જ વરસાદ પડે તો મેરથોન કેન્સલ કરવી પડે. પણ, બહાર જતાં-જતાં તો વરસાદ હળવો થયો ને અમે પાછાં અમારી હોટલે પહોંચીને સરસ બે કલાકની ઉંઘ ખેંચી કાઢી. સાંજ પછી બધાંએ ભેગાં થઇ ગપ્પાં માર્યા. ખાસ કરીને માંકડ અંકલ જેઓ ૬૫ વર્ષે પણ હાફ-મેરેથોન અને રણવીર અંકલ (ઉં.વ. ૬૯) જેઓ ફુલ-મેરેથોન દોડવાના હતા – એમની વાતો સાંભળવાની મજા આવી ગઇ. ઘણાં લોકોએ રેસ પછી એવો આક્ષેપ મુક્યો એ માંકડ અંકલના જોક્સ સાંભળીને હસતા-હસતા પેટમાં એટલું દુખ્યું કે બીજા દિવસના એમના પર્ફોર્મન્સ પર અસર પડી 😉 રાત્રે પાસ્તા. અને, પછી સવાર પડજો વહેલી.
બીજા દિવસે હાફ-મેરેથોન વાળી પબ્લિક સમયસર સ્ટાર્ટિંગ પોઇન્ટ પર પહોંચી ગઇ (નેકલેસ રોડ) અને એરટેલની એડ સાંભળી-સાંભળીને બોર થઇ ગઇ. ફુલ મેરેથોન એક કલાક પહેલા શરુ થઇ હતી એટલે અમુક રનર્સને અમે ચીઅર્સ કરવા ઉભા રહ્યા. ૬ વાગે રેસ ચાલુ થઇને તરત એક ફ્લાયઓવર આવ્યો હજી તો માંડ આગળ ગયા અને એક બીજો ફ્લાયઓવર! ટોટલ પાંચ ફ્લાયઓવર અને જ્યુબિલી-બન્જારા હિલ્સનો ઢોળાવ વાળો રસ્તો. ઓવરઓલ, ભારતમાં આ ટફેસ્ટ રુટ ગણાય છે એમ અમને પાછળથી જાણવા મળ્યું. વાતાવરણ એકદમ સરસ અને શરુઆતની ૧૦-૧૫ મિનિટ બાદ કરતાં મને જરાય પરસેવો થયો નહી. ૨ કલાક પૂરા થયા ત્યારે સરસ ઝરમર વરસાદ પડવાનો શરુ થયો અને મજા આવી ગઇ, જોકે ૧૭ કિમી પછી મારી ઝડપ અડધી થઇ ગઇ અને ૨.૩૦ નું ટાર્ગેટ ૨.૪૦માં આવીને અટક્યું. રેસનો અંત સ્ટેડિયમમાં હતો (જી. એમ. બાલાયોગી સ્ટેડિયમ) એટલે છેલ્લા ૧૦૦ મીટર સારી એવી દોડ લગાવીને પૂરી કરવામાં આવી અને અમને મેડલ આપવામાં આવ્યો 🙂 રેસ પછીનું બ્રન્ચ બોક્સ સરસ હતું. ઢગલાબંધ ફોટાઓ તમને ફેસબુક આલ્બમ પર જોવા મળશે (પબ્લિક છે, એટલે ખાલી તમારે ફેસબુક એકાઉન્ટમાં લોગીન થયેલું જોઇશે).
જ્યાં સુધી બધાં આવી જાય ત્યાં સુધી સ્ટેડિયમમાં જ હતા અને પછી ત્યાંથી પાછા સ્ટાર્ટિંગ પોઇન્ટ સુધીની બસ સેવા ત્યાં પ્રાપ્ત હતી. હોટલ પર આવીને ખબર પડી કે ક્વોલિટી-ઇન હોટલે ઘટિયા ક્વોલિટી સર્વિસ આપીને રુમ બુકિંગમાં ગરબડ કરી છે. પહેલાં રુમ સાંજે છ વાગે ખાલી કરવાનો હતો એની જગ્યાએ ૧૨.૩૦ એ ખાલી કરવાનો કહ્યું. હોટલ મેનેજમેન્ટ, સ્ટાફ અને રીસેપ્શન વચ્ચેનું કોમ્યુનિકેશન – ગુફાયુગની યાદ અપાવે તેવું હતું, ખેર, અમે બે-ત્રણ રુમ રાખ્યા અને ત્યાં પોસ્ટ-રન પાર્ટી શરુ થઇ. જોકે મને ખબર પડી કે મુંગદાળ બહુ સારી નહી અને એના પરિણામે પેરેડાઇઝની બિરયાનીની જગ્યાએ મારી દહીં ખાઇને ચલાવવું પડ્યું 😦
ત્યાંથી સીધા એરપોર્ટ. જે થવાનું હતું તે રીક્ષાવાળાનો ‘સરસ’ અનુભવ થયો. વળતાંની ફ્લાઇટમાં છેલ્લે સીટ આવી એટલે બહુ ટર્બ્યુલેન્શનો અનુભવ થયો એમ લોકો કહેતા હતાં પણ હું તો એવો થાકી ગયો હતો કે વિમાન રન-વેને અડ્યું ત્યારે ઉઠ્યો.
અને, ઘરે આવીને ઘરનું લીંબુ શરબત પીને પથારીમાં પડ્યો ત્યારે થયું કે બીજી મેરેથોન દોડવા જેવી ખરી 😉
આજના અમદાવાદ મિરરમાં દસમાં પાને અમારો ફોટો આવેલો છે!
મારા વિચારો, મારી ભાષામાં! 