* થોડા સમય પહેલાં લખેલું તેમ સુરતની એન.આઈ.ટી.ની વાર્ષિક ઈવેન્ટ – માઈન્ડબેન્ટ – માં મારું લેક્ચર રાખેલ હતું. ટ્રેનની ટેસ્ટ પોસ્ટ લખ્યા પછી રાત્રે ૧૦ વાગ્યા જેવો સુરત પહોંચ્યો, ત્યાં ઈવેન્ટનાં વોલિઅન્ટર્સ (સ્વયંસેવકો) મને લેવા માટે આવી ગયા હતા. કોલેજ અઠવા લાઈન્સ જેવા સરસ વિસ્તારમાં છે, મને તેની સામે ગેસ્ટ હાઉસમાં ઉતારો આપવામાં આવ્યો. ડિનરમાં તો થેપલાં ઘરેથી લઈને જ આવ્યો હતો, જે બધાં ટ્રેનમાં જ પૂરા થઈ ગયા. રાત્રે ભૂખ નહોતી એટલે થોડી વાર પછી પ્રેઝન્ટેશન બનાવવા બેઠો પણ એટલી બધી ઊંઘ આવી કે પ્રેઝન્ટેશન પડતું મૂકી પથારીમાં પડ્યો (હા, એ પહેલાં એસી રીમોટ વગર કઈ સ્વિચથી બંધ થાય એ માટે ૧૦ મિનિટ બગાડી).
સવારે વહેલા ઉઠી સૌ પહેલાં પ્રેઝન્ટેશન ચકાચક કરી દીધું અને ત્યાં સુધીમાં તો ચા આવી ગઈ હતી. ૧૦ વાગ્યાની આસપાસ કોલેજ પહોંચ્યો અને થોડા લોકો જોડે લિનક્સ, ડેબિયન વગેરેની વાતો કરી. મોટાભાગનાં લોકોને કર્નલ વગેરેમાં વધારે રસ હતો એ જાણી નવાઈ ન લાગી.
પ્રેઝન્ટેશન શરુ થવાનો સમય થઈ ગયો હતો, પણ પ્રોજેક્ટનો કેબલ ક્યાંક ખોવાઈ ગયો હતો, ત્યાં સુધીમાં ઓફિસનું થોડું કામ પતાવ્યું. પ્રેઝન્ટેશન – લેક્ચર એકંદરે સારું રહ્યું એમ કહી શકાય, કારણ કે સારા એવાં પ્રશ્નો પૂછવામાં આવ્યા અને જવાબ પણ આપવામાં આવ્યા 🙂 પ્રેઝન્ટેશન પૂરુ કરી બધાં જોડે વાતો કરી, ઈમેલ એક્સચેન્જ કરવામાં આવ્યા અને બીજી જોઈતી માગી-વણમાગી સલાહો આપવામાં આવી. પણ, અચાનક ઓફિસનું કામ આવી પડ્યું એટલે ગેસ્ટ હાઉસ પાછા ફરવું પડ્યું.
સાંજે પછી પ્રશાંત (કેશવાની) ને મળવાનો કાર્યક્રમ હતો. પ્રશાંતની ઓળખાણ ઈમેલ વડે થઈ હતી અને પહેલી વાર જ મળ્યા. તેના ઘરે જઈ ટેકનોલોજી, અમદાવાદ, મુંબઈ, સફારીથી માંડીને લિનક્સ ફ્રોમ સ્ક્રેચ સુધીની ચર્ચાઓ થઈ. પછી, યુ.એસ. પીઝા ગયા અને પીઝા ઝાપટ્યા. પાછું, રાત્રે ઓફિસનું પેન્ડિંગ કામ 😦
દુર્ભાગ્યે, ફોન વડે એકપણ ફોટો ન પાડ્યો. હા, સુરત સ્ટેશન પર બેન્ડવાજા વાગતા હતા એ જોઈ નવાઈ લાગી અને મજા આવી. કદાચ કોઈ અધિકારીનું લગ્ન હશે કે. શતાબ્દીમાં ઘરે પાછો આવ્યો, કવિન મારી રાહ જોઈને બેઠો હતો અને જેવો દરવાજો ખોલ્યો અને મને વળગી પડ્યો.
અને હા. નો લોચા. આ વખતે લોચાનો સમય ન મળ્યો. ફરી કોઈક વાર.
મારા વિચારો, મારી ભાષામાં! 