પેલી ૧૨૦૦ બી.આર.એમ.ની પોસ્ટ ગયા અઠવાડિયે લખી પછી અજય અને અન્ય લોકો અંગ્રેજી આવૃત્તિ માટે સતત પૃચ્છા કરતા હતા એટલે પછી અજયની વેબસાઇટ પર તેનું અંગ્રેજી સંસ્કરણ મૂક્યું. બેઠ્ઠું ભાષાંતર ન કર્યું એટલે વધુ મઝા આવી. એ પોસ્ટ એમ તો આ બ્લોગ પર પણ છે, પરંતુ હાલ પૂરતી ખાનગી રાખી છે! એકાદ-બે મહીના પછી જાહેરમાં મૂકીશ.
બક્ષીબાબુની પુણ્યતિથી પર શ્રદ્ધાંજલી. આજે કદાચ તેમનું એક પુસ્તક ફરી હાથમાં લઇશ.
આ બ્લોગના ૧૬ વર્ષ પૂરા થયા. થોડાં ચમકારા સિવાય મારો ગુજરાતીમાં લખવાનો પ્રયત્ન નિષ્ફળ ગણી શકાય. કારણો અનેક છે, પણ તેમાં સૌથી મોટો ફાળો મારી આળસ અને એકંદરે સમય અભાવ છે. થોડા વર્ષો પહેલા મારી પાસે પુસ્તકો અને કોમ્પ્યુટર સિવાય અન્ય શોખ નહોતા પછી તેમાં દોડવાનો અને પછી સાયકલિંગનો ઉમેરો થયો એટલે જે કંઇ સમય હતો એ પણ ગયો. તેમ છતાંય, હજુ પણ આ બ્લોગ ચાલે છે, તે નવાઇની વાત છે. કદાચ આ વર્ષમાં ૧૦ દિવસ દરરોજ ૧૦ કિમી દોડવું કે ૧૦ દિવસ દરરોજ ૧૦૦ કિમી સાયકલ ચલાવવી જેવા પડકારો સાથે ૧૦ દિવસ દરરોજ ૧ પોસ્ટ લખવી (૧૦ તો ના લખાય, બાચકો ખિજાય!) જેવા પડકારો લઇ શકાય. ખાલી એક જ ચિંતા કે તેમાં મારું તો ભલું થાય પણ આ બ્લોગના જે બે-ચાર વાચકો હશે તેમનો મરો થશે 😉
કવિનની ૯મા ધોરણની પરીક્ષાઓ પૂરી થઇ અને હવે કવિન ૬ ફૂટ કરતા થોડી જ ઓછી ઊંચાઇ ધરાવે છે. મારે તેની સામે આંખો કાઢવા માટે પણ ઊંચું જોવું પડે તેવી સ્થિતિ થઇ છે. એકાદ વર્ષમાં તે ઊંચાઇની સાથે કદમાં પણ મને આંબી જશે. હાલમાં, જોકે તે અમારી જેમ ખાવાનો બહુ શોખીન નથી (કે નથી લાગતો).
હવે માર્ચથી લઇને લગભગ જૂન સુધી સાયકલિંગના ખાસ મોટા કાર્યક્રમો નથી. ઇન્ડોર સાયકલિંગ ઘટનાઓ બનતી રહે છે. ત્રણ દિવસથી થોડું દોડવાનું ફરી શરુ કર્યું, તો લાગ્યું કે આ દોડવાનું હજુ પણ અઘરું છે. પણ, છેલ્લાં બે વર્ષમાં ખાસ ન દોડ્યા પછી તે અઘરું લાગવું સ્વાભાવિક છે.
બાકી, અમારો બિલાડો મઝામાં છે. ખાય છે, ઊંઘે છે, મારામારી કરે છે અને અમને પણ મારે છે (ખાસ કરીને સવારે!). હા, તે પરથી યાદ આવ્યું કે સામેના બિલ્ડિંગમાં એક બિલાડીનું બચ્ચું વોચમેનની કેબિન પર ચડી ગયું તો કવિનને તેને બચાવવા મોકલ્યો. કવિને માંડમાંડ તેને નીચે ઉતાર્યું પણ ત્યાં સુધી બચ્ચાએ કવિનને નખ અને બચકાં ભર્યા. ડોક્ટરની સલાહ મુજબ રેબિઝના ઇન્જેક્શન લેવા પડ્યા. આ વેક્સિન પેલી સિરમ ઇન્સ્ટિટ્યુટ જ બનાવે છે!
After Paris-Brest-Paris 2019 disaster, I decided to go with full preparation for any long-distance adventure. Starting of 2020 was kind of good with the usual TMM and a few other runs and indoor riding. Then, Covid-19 messed up all training but luckily, I had Trainer and a stable version of Zwift on Android just in time. With few ups and down, riding was still on track in 2020 and 2021. After finishing Pune’s 1000 (The Climb da Tashan), I was confident to do the infamous Indore 1200. At the start of January, I got Covid-19 (The Omicron version) and there was no outdoor riding except a few timepass rides. Although, the tough 400 in February gave my confidence back to handle cold and my riding style. So, I registered for BRM 1200 🚴!
Day 0
BRM was on 19th February and 18th February was our marriage anniversary! We decided to go to Decathlon (not for the celebration of course) and I got a new front light (especially for helmet), spare Bandana, and some random items. After dinner outside, I was able to set up a bike within the time. Route for 1200 was fairly simple. Mulund to Nashik and then to Dhule was well known. I have done many 300s, a 400, and at least 3 600s (4 if you count my DNF one!). Asked Satish (Sharma) and others about route and road condition after Dhule and feedback were good. Despite my usual cool mindset before BRM, I was unable to sleep well at night
Day 1
The first sign of good luck: Didn’t miss the alarm! 3.30 AM, Sharp!! Shirish and I planned together to reach Mulund. And, for the first time, I reached before the ride briefing started. The advantage of reaching early is – I was able to talk to fellow riders after a long time. BRM started on time at 6 AM. I was going as per plan – slow and steady till 55 Km. The first break was for water and small bites of Bhakhari prepared with love from Koki. After Shahapur, the rolling terrain starts, and my second break was before the famous false Kasara Ghat. I remember that during my first ride to Nashik (2014), I thought this is ‘the Kasara Ghat’ and was very happy once I reached on top of the small climb 😉 92 Km point is my usual break before Ghat because it prepares legs before the long climb and next 2 Km are downhill. The plan for Ghat was to go very easy as the sun started shining in full form. Met Vinay, Bhushan (with whom I rode Malsej 400), and Parag at the toll. We had a number of sugarcane juices. I avoid drinking more than 2 though (Sugarcane!). We decided to ride together till Dhule (300) and the next stop before the Chandwad climb (approx 200). However, Vinay and Parag were trailing (as Parag had a minor mishap on the bike – the infamous rumblers!). Bhushan and I stopped for the lunch and were waiting for them around 185/190 Km.
Renuka Mata Temple at Chandwad Ghat
We decided to start together and again me and Bhushan were a bit ahead and stopped for another dose of Sugarcane juice on the top of Chandwad. After waiting for a while, we took advantage of the downhill and had a smooth ride before Malegaon. Finally, Vinay and Parag were able to catch us and we started riding again. Also met a rider from Malegaon and he suggested having coffee together. It tuned out that the coffee shop was on the other side of the road and it was too boring and dangerous to cross the crazy highway twice. We thanked the rider and started riding bypass of the Malegaon. I warned everyone to not stop at Malegaon as it is famous for curious Cats and Dogs 😀 It was already dark. The plan for dinner was before the control. Our dinner took longer but it was worth having good food before the night halt and roads were unknown after Dhule. We reached Dhule with plenty of time to sleep in hand and Shashi, Xerxis, and Ganesh were already sleeping. Took shower, changed my clothes, and had a really good sleep for 3 hours. I said goodbye to 600’s riders and started the journey towards Indore.
Day 2
Day 2! What a day it was! When I started, I was alone but determined to start on time. First, I couldn’t find a way to the highway. This was the pure fun part: Riding in an unknown city at midnight and asking a random person – How to go to Indore?! Dogs were friendlier than I expected in the city. Somehow, I found an exit to the main highway by wasting 10 minutes. Roads were good once I was on the main roads and except dogs chasing me silently, ride till 50 Km was smooth. Except for trucks, there weren’t any other vehicles. Found a nice place for tea and took a small break there. Nearby Shirpur, crossed the Tapi river and reached the base of Palasner Ghat in the early morning (6 AM?). The border of Madhya Pradesh-Maharashtra was near the climb. First thing first! Breakfast of famous Indori Poha!
Indori Poha-Sev with newspaper from the Indore. What else?
Namami Devi Narmade!
After crossing Palasner Ghat, it was nice downhill. While crossing the Narmada river, I remember my wishlist – Narmada Parikramma! This helped me to boost my speed too. Several people were asking me usual questions about where I’m going and where I’m from. The language wasn’t a barrier here and I answered all questions with full detail (without disclosing the price of the bike :P) Next control point was at Hotel Foodie, Dhamnod (486 Km). Our ride official was Kanubhai who was handling dual duty of car and stamping. He stamped my Brevet card. I refilled the water, had a bunch of Bananas, and had a nice breakfast. I resisted myself from the famous Indori Jalebi here! It was already hot, so I dropped my jacket in the drop bag and started onwards journey. Roads were smooth but it was the rolling terrain of Malwa! The two ghats of Gujari-Manpur were steep and risky due to traffic (and probably some work was going on at the top). I got more irritated than tired after crossing both climbs and decided to take multiple breaks. Again, roads were good till Indore. Our next control was at 600, which was at the outskirts of Indore (Shipra to be exact!). By evening, I was already tired due to traffic and the rolling terrain. Reached control of 602 Km at 38 hours. Night halt wasn’t at this control, but it was inside the Indore. I really did a mistake by not taking a night break at 600 control and wasted 30 minutes figuring out – how to reach the night halt hotel and negotiating receptionist for taking my bike into the room. The hotel room was really nice though and the hot water shower helped me to sleep peacefully. But, then riders were starting to arrive and my sleep was in pieces instead of in peace. I decided to take 3 hours of sleep though and started the return journey around 2 AM.
Day 3
Day 3 was a series of wired mistakes. First, I started at 2 AM alone. Luckily, Ramdas-Lukesh (both are from Nashik) asked me to have some food before I was about to start the ride and it helped me to get some energy. Another mistake was not keeping a bigger power bank in the drop bag of Indore (It was in the Dhule’s drop bag!) Again, it took me some time to exit the city and to reach the bypass of Indore. It was very cold till 6 AM. I was able to cover only 55 Km in 5 hours as I took multiple breaks at various roadside hotels and 2 nap breaks. Just before a few Kms of Dhamnod control, met Ramdas-Lukesh and realized that I was slow already. We started riding together and had breakfast at Dhamdnod, which was a selfie control point. It was 8.30 AM by that time.
This isn’t the Cat!
We rode together till the border and once again it was too hot with the rolling terrain and the climbing of reverse Plasner Ghat. Due to heat, we spend a good amount of time the lunch and decided to go easy till evening. It was 6 PM, and I was starting to have trouble with keeping pace with them and I decided to go easy (Dhule was approx 40 Km from that point). Ramdas-Lukesh went ahead and I started riding alone and slowly. I think it was sleep deprivation, I started seeing random figures on the road for a while but quick tea helped me. But, before I reach Dhule, I feel like I lost the way despite having straight forward road! The funny thing was – I wasn’t looking at Garmin GPS and was looking at my phone by stopping at every few Km. This drained battery of the phone and I was without a phone! I asked someone and the person told me that Gurudhawara is still 7 Km far. I suspect that he is lying (the mind was playing now!) But, decided to the road ahead and then finally I saw the signboard of Dhule! I still took the wrong flyover and had to ride on the wrong side to reach Gurudhwara. This also wasted 10 minutes! When I reached control, Ramdas-Lukesh along with other riders: Shashi, Xerxis, and Ganesh were about to start riding towards Nashik and the duo was planning to stay in a hotel near Zodge, but I was too tired to ride further and decided to take a night halt there. Nihar, Shirish, and other riders also reached in some time while I was about to sleep.
Day 4
Finally, the final day! After taking 5 hours in sleep, cleaning, and showering (bathe, to be exact!), I had 21 hours and 302 Km in my hand. The road was well known to me, so I decided to go easy. Although, from Dhule to Chandwad, the road is full of headwinds and rolling terrain. A usual dog chase happened and I had to take a mandatory break at various places. I still don’t understand how can big hotels on the highway not provide breakfast at 7 AM though. Climbing reverse Chandwad Ghat is always fun and I really enjoyed this time as it was daytime! Yay! From Chandwad to Nashik, I decided to go ahead with full speed and had only 1 small break! When I reached control, I had 1 hour spare from Nashik cutoff. Not bad riding, Kartik! It was an unmanned control point, but Kanubhai along with Minesh were there already and helped me to take care of the bike while I had some rest. The plan for onward riding was to go as easy to avoid any cramping to the already fatigued body. The infamous heat of Nashik along the headwinds was playing their parts to slow me down now! I stopped at my usual place for lunch around 2 PM after Nashik. From there to Kasaras, the ride was smooth but slow. Kasara Ghat downhill is no longer fun now due to some fresh nasty rumblers though. I started taking more and more breaks. I found a kitten at Asangoan food place and couldn’t resist feeding biscuits (that was the only thing I could do that time!) After Vasind, traffic started piling up due to road work. The last 30 Km was full of traffic (It was Tuesday evening!) Some really bad patches due to construction and obviously, all other vehicles were trying to push me on the left side! I saw the Thane finally and pushed to the last bit and LBS Road! Crossed Mastermind Cafe and reached BoB ATM (The end control point!) The total time for the ride was 87 hours, 44 minutes, and the distance recorded by Garmin was 1209 Km. Dropped my Brevet card, met Anil, Balasaheb, Mayuri there. Ramdas-Lukesh were already there. I had no energy to lift my bike for a photo, so someone took a normal photo!
I booked an Uber XL taxi and reached home around 11.30 PM. The next day, we celebrated the journey with the cake and the coffee. You can see the leftover piece and the cat in the background below 🐱
પેરિસ-બ્રેસ્ટ-પેરિસ ૨૦૧૯ પછી નક્કી કર્યું કે વગર તૈયારીએ જો કોઇ સાહસ કરવા જાવ તો ઊંધા માથે પટકાવાની શક્યતા વધી જાય છે. ૨૦૨૦ની શરુઆતમાં જ સારી તૈયારી સાથે બી.આર.એમ. કરવાની શરુ કરી અને પછી નડ્યો કોવિડ-૧૯. એટલે સાયકલિંગમાં ઉતાર-ચઢાવ આવતા રહ્યા અને તૈયારી થતી રહી. ડિસેમ્બરમાં પુણેની ૧૦૦૦ કિમી પૂરી કરી ત્યારે લાગ્યું કે હવે સાયકલ કંઇક ટ્રેક પર આવી ત્યાં ફરી કોવિડનો ક નડ્યો. ફેબ્રુઆરીમાં ઇન્ડોરની સાથે એક ૪૦૦ કિમી (માલ્સેજ-નાસિક) બી.આર.એમ. પૂરી કરી અને પછી ૧૨૦૦માં નામ લખાવ્યું. નામ તો લખાવ્યું પણ, તૈયારી?
દિવસ ૦
બી.આર.એમ. ૧૯મી એ હતી અને અમારી લગ્ન એનિવર્સરી ૧૮મીએ! એટલે આગલા દિવસે બહાર તો જવું જ પડે અને અમે ગયા ડિકાથલોન! એક લાઇટ, સ્લિવ અને બંડાના લીધા અને બીજી બિનજરુરી ખરીદી પણ કરી. ડિનર પછી આરામથી ઘરે આવીને બાકીની તૈયારી કરી. ૧૨૦૦માં અમારે મુલુંડથી શરુ કરીને નાસિક-ધુળે થઇને ઇંદોર સુધી જવાનું અને ત્યાંથી પાછા એજ રસ્તે મુલુંડમાં. મુંબઈ-ધુળેની ૬૦૦ કિમી તો ત્રણ (એમ તો DNF સાથે ચાર!) વખત કરેલી એટલે અડધો આત્મવિશ્વાસ તો હતો જ. બાકીના ૬૦૦ માટે સતીશ અને અન્ય લોકોને રસ્તા વગેરે માટે પૂછેલું. રસ્તો સારો છે એવા ઉત્તરો મળ્યા પછી થયું કે વાંધો નહી આવે! અને, દર વખતની જેમ રાત્રે બરોબર ઉંઘ ન જ આવી!
દિવસ ૧
સવારે ૩.૩૦ વાગે ઉઠ્યો. શિરિશની જોડે ઉબરમાં મુલુંડ જવાનું હતું અને તે ઘરે ગાડી લઇને આવ્યો તે પહેલાં જ હું તૈયારી સાથે રસ્તા પર ઉભો જ હતો. સમયસર (પહેલી વાર!) પહોંચ્યા પછી અન્ય રાઇડર્સને મળ્યો અને ગામ-ગપાટાં માર્યા. ૬ વાગે બીઆરએમની શરુઆત થઇ અને નક્કી કરેલું કે આપણે આરામથી પ્લાનિંગ મુજબ જ સાયકલ ચલાવવી. પહેલા ૫૫ કિમી પછી બ્રેક લીધો, પાણી ભર્યું. જોડે લીધેલી ભાખરી ખાધી. શહાપુર પછી રસ્તા ઉપર-નીચે થવાની શરુઆત થઇ અને ત્યાંથી કસારા ઘાટના પહેલાં બીજો વિરામ લેવામાં આવ્યો. લગભગ ૯૨ કિમી પર અમે જેને ખોટો ઘાટ કહીએ છીએ તેવું નાનકડું ચડાણ આવે. નવાં લોકોને લાગે કે કસારા ઘાટ શરુ થઇ ગયો પણ ના, હજુ પિક્ચર બાકી છે! ૯૨ પર નાસ્તો કર્યો અને ઠંડુ પાણી લેવામાં આવ્યું. પછી ૨ કિમીનો સરસ ઢાળ છે અને પછી શરુ થાય છે, કસારા ઘાટ! આ વખતે તો ઘાટ પર પણ આરામથી જવાનું હતું અને એમ જ કર્યું. કસારા ઘાટ પછી ટોલનાકા પર ત્રણ રાઇડર્સ મળ્યા – ભૂષણ, વિનય અને પરાગ. એમાં પરાગ તો ઘરની નજીક જ રહેતો નીકળ્યો અને વાતોના વડાની સાથે શેરડીનો રસ પીધો અને આરામથી નાસિક પહોંચ્યા. ત્યાં નક્કી કરેલું કે વધારે સમય ન વ્યર્થ કરતા ૨૦૦ કિમી પર બપોરનું ભોજન કરીશું. પણ, ત્યાં સુધી પહોંચતા પહોંચતા વિનય અને પરાગ મોડા પડ્યા એટલે લંચનો સમય વધુ થયો.
ચાંદવડ પર રેણુકા માતાનું મંદિર
અમે ફરીથી ત્યાંથી ચાંદવડ ઘાટના ટોચ પર શેરડીના રસ માટે ઉભા રહ્યા અને ફરી રાઇડર્સની રાહ જોઇ પણ છેવટે માલેગાંવ (કા સુપરહીરો ફેમ!) પર અમને વિનય-પરાગ મળ્યા. ત્યાં એક બીજા રાઇડર મળ્યા અને કોફી પીવાનું નક્કી કર્યું પણ તે હોટલ રસ્તાની બીજી બાજુ હતું એટલે માલેગાંવની મગજમારીમાં પડ્યા વગર ફટાફટ એ મનહૂસ શહેરની બાયપાસ કર્યું. ત્યાં સુધી રાત પડી ગઇ હતી. ધુળેના ૨ કિમી પહેલાં ડિનર કર્યું (હોટલ માનસ) અને ત્યાં ૧ કલાકથી વધુ સમય ગયો. ધુળેની ગુરુદ્વારામાં પહોંચ્યા ત્યારે ૨ રાઇડર્સ (૧૨૦૦ વાળા) ત્યાં પહોંચી ગયા હતા. ગુરુદ્વારામાં સ્નાન કર્યા પછી, ૩ કલાકની સરસ ઊંઘ લીધી અને આગળ જવા નીકળ્યો ત્યારે બીજો દિવસ અધિકૃત રીતે શરુ થઇ ગયો હતો! વિનય, પરાગ અને ભૂષણ ૬૦૦ કરવાના હતા એટલે એ લોકો ધૂળેથી વળતી મુસાફરી કરવાના હતા.
દિવસ ૨
સૌથી પહેલા તો ગુરુદ્વારાથી હાઈવે પર જવાનો રસ્તો જ ન મળ્યો અને ખોટો વળાંક લઇને ૧૦ મિનિટ બગાડી. લો ત્યારે! જીપીએસ સાથે પણ જાગતા ઝડપાયા! પણ એક વખત હાઈવે પર આવ્યા પછી રસ્તો સરસ હતો. ૫૦ કિમી સુધી કૂતરાઓ પાછળ પડવા સિવાય કોઇ ઘટના ન બની. રસ્તા સૂનકાર અને ટ્રક સિવાય કોઇ વાહનો જોવા ન મળે. જોકે ૪ વાગ્યાની આસપાસ એક જગ્યાએ સરસ ચા-બિસ્કિટ મળી ગયા. વહેલી સવારે શિરપુર પહેલા તાપી નદી પસાર કરી. બરોબર ૬ વાગ્યાની આસપાસ પલાસનેર ઘાટ પર હતો ત્યારે મધ્ય પ્રદેશમાં પ્રવેશ્યો અને થોડા કિમીનું અંતર કાપ્યા પછી ઇન્દોરી પૌઆનો નાસ્તો કર્યો!
ઈન્દોરી પૌઆ અથવા પોહા, સેવ સાથે!
નમામિ દેવી નર્મદે!
ઘાટ પસાર કર્યા પછી સરસ સરકતો રસ્તો અને પછી આવી નર્મદા નદી. દર્શન કર્યા અને જીવનની એક મહત્વની ઇચ્છા એવી નર્મદા પરિક્રમા યાદ કરી. આ વિશેના વિચારો કરતો કરતો અમારા પછીના કંટ્રોલ પોઇન્ટ ધામનોદ પહોંચ્યો અને કાર્ડ પર સ્ટેમ્પ કરાવવાની સાથે નાસ્તો કર્યો. ત્યાંની ગરમીની શરુઆત થઇ ગઇ હતી અને વળી રસ્તો પણ સરસ ઘાટ વાળો હતો. બે સરસ ઘાટ (ગુજરી નામના નગર પરથી ગુજરી ઘાટ?) પસાર કર્યા પછી થોડો સીધો રસ્તો મળ્યો. મને એમ કે હવે મઝા આવશે પણ ઇન્દોર પહોંચતા હાંફી જવાયું. માળવાનો ઉચ્ચપ્રદેશ એમ કંઇ તમને ઝંપવા દે? સારી વાત હતી કે રસ્તો ખરેખર સારો હતો અને ક્યાંય ખાડા-ખરાબા દેખાયા નહી. ઇન્દોર વાળા કંટ્રોલ પર ૩૮ કલાકે પહોંચ્યો (૬૦૨ કિમી) ત્યારે ધુળેથી ઇન્દોર વચ્ચે એકલા જ સવારી કરી. કોઇ જ દેખાયું નહી. બધાં આગળ અથવા પાછળ જ હતા. કંટ્રોલ પોઇન્ટ પર સ્ટેમ્પ કરાવી હોટેલ (નાઇટ સ્ટે માટે) જવા માટે કષ્ટદાયક મુસાફરી હતી. ઇન્દોર બાયપાસનો ટ્રાફિક બેકાર હતો અને હોટેલ પહોંચવા માટે જીપીએસ + ગુગલ મેપ્સ વગર શક્ય જ નહોતું. ભૂલ ૧: જ્યાં કંટ્રોલ હોય ત્યાં જ નાઇટ સ્ટે કરવો. અમુક રાઇડર્સ ત્યાં પહેલા પહોંચી હોટેલમાં સૂઇ ગયા હતા. હવે ત્યાં નાઇટ સ્ટે કેમ ન રાખવામાં આવ્યો તે અલગ જ ચર્ચાનો વિષય છે 😉 હા, હવે ઠંડી લાગતી હતી પણ જેકેટ વગેરે હતા એટલે તે સાથે રાખીને હોટેલની શોધ કરી ઇન્દોર જવા માટે નીકળ્યો અને છેવટે પહોંચ્યો ત્યારે હું જ પહેલા પહોંચ્યો હતો અને હોટેલ વાળાને સાઇકલ રુમમાં રાખવા માટે સમજાવવા માટે ૧૦ મિનિટ પણ બગાડી. રુમમાં જઇ ફટાફટ શાવર+ટોઇલેટના કામ પૂરા કરી સૂઇ ગયો.
દિવસ ૩
આ દિવસ હતો ભૂલોની પરંપરાનો. ભૂલ ૨: રાત્રે એકલા નીકળવું. એમ તો કંઇ ડર લાગવા જેવું નહોતું પણ મારી ઊંઘ બરોબર થઇ નહોતી અને ડિનરના નામે કંઇ ખાસ ખાધું નહી. ભલું થજો નાસિકના બે રાઇડર્સનું જેમણે મને પરાણે થોડી દાળ-ખીચડી ખવડાવીને રાઇડ શરુ કરવા મોકલ્યો. ત્યાંથી જ્યારે વળતી સવારી શરુ કરી ત્યારે ૨ વાગ્યા હતા અને થોડા કિમી પછી રસ્તો ભેંકાર હતો. ઊંઘ અને ઠંડીના કારણે ૫ કલાકમાં મારે માત્ર ૫૫ કિમીનું અંતર કપાયું! બે જગ્યાએ તાપણાની નજીક બેસી શરીર શેક્યું ત્યારે થોડી રાહત મળી. થોડી ઊંઘ પણ ખેંચી કાઢી અને છેવટે થોડું અજવાળું થયું ત્યારે જીવ આવ્યો અને ધામનોદ પહેલાં નાસિકના રાઇડર રામદાસ અને લુકેશ મળ્યા અને અમે ધામનોદ સુધી આરામથી જોડે પહોંચ્યા ત્યારે સવારે ૮.૩૦ થઇ ગયા હતા.
ના! આ બિલાડી નથી!
રામદાસ-લુકેશની જોડે સરસ સાયકલ ચલાવીને મ.પ્ર-મહા. બોર્ડર સુધી પહોંચ્યા ત્યારે ફરી ગરમી શરુ થઇ ગઇ હતી અને બપોરનું ભોજન આરામથી કરી શક્ય એટલી ગરમી પસાર કરીને નીકળ્યા. અમે લગભગ ૬.૩૦ સુધી જોડે જ હતા. ધુળેના ૪૦ કિમી બાકી હતા ત્યારે એ બંનેમાં કોઇક વીર સાયકલિસ્ટનો આત્મા આવ્યો અને મારું શરીર અને આત્મા બંને પોકારો કરતું હોવાથી નક્કી કર્યું કે આપણે આરામથી ધુળે પહોંચીશું. સમય હતો અને ખોટી ઉતાવળની જરુર નહોતી. આ જોકે ભૂલ ક્રમાંક ૩ હતી! ધુળેના ૨૦ કિમી પહોંચતા એવું લાગ્યું કે ધુળે આવી ગયું પણ હજુ આવ્યું નહોતું અને આવતું પણ નહોતું! એક ફ્લાયઓવરની નીચે ગયું અને એક જણને પૂછ્યું તો કહે ગુરુદ્વારા તો હજુ ૭ કિમી દૂર છે. ફોનમાં જોયું તો ફોનની બેટ્રી ઓછી અને પાવરબેંકે પણ જીવ ગુમાવ્યો હતો. છેવટે જીવ પર આવીને સાયકલ ચલાવી અને એક બોર્ડ દેખાયું જેમાં ધુળે હજુ દૂર છે એવું દેખાયું ત્યારે મારામાં જીવ આવ્યો. તો પણ ફરી ખોટો ફ્લાયઓવર લીધો. રોંગ સાઇડમાં પાછો આવ્યો અન ગુરુદ્વારા પહોંચ્યો ત્યારે મારા આગળ આવેલા ૩ રાઇડર્સ વત્તા રામદાસ+લુકેશ નીકળવાની તૈયારી કરતા હતા અને તેઓ કોઇ આગળ હોટેલમાં રોકાવાના હતા પરંતુ પાવરબેંકના પાવરની સાથે મારા પાવરના અભાવે હું ત્યાં જ સૂઇ ગયો. નિહાર, શિરિષ અને અન્ય રાઇડર્સ પણ થોડા સમયમાં પહોંચવાના હતા.
દિવસ ૪
છેલ્લો દિવસ! ૫ કલાકનો કુલ સમય ન્હાવા-ધોવા અને ઊંધવા અને તૈયાર થવામાં વીતાવ્યા પછી સમય હતો છેલ્લા ૩૦૦ કિમી પૂરા કરવાનો. ૨૧ કલાક બાકી હતા અને થોડો તાજો થયો હતો. ધુળેથી રસ્તો મોંઢે જ હતો એટલે વાંધો ન આવે એમ માની લીધું. તો પણ, રસ્તામાં પાછળ પડેલા કૂતરા અને ૧૦૦ એકરની હોટેલમાં ૭ વાગે બ્રેકફાસ્ટ ન મળે એવી ઘટનાઓનો સામનો કરતો ચાંદવડ સુધી પહોંચી ગયો. ચાંદવડથી નાસિકના રસ્તે બરોબર સાયકલ દોડાવી અને નાસિક કંટ્રોલ પર પહોંચ્યો ત્યારે ૭૮ કલાક અને ૩૦ મિનિટ થયા હતા. છેલ્લા ૧૫૦ કિમી માટે પૂરતો સમય હતો. કંટ્રોલ પર થોડો ટાઇમ પાસ પણ કર્યો અને ફ્રેશ થયો. બપોર પડી ગઇ હતી અને નાસિકનો તડકો તેની દ્રાક્ષ જેટલો જ પ્રખ્યાત છે એ યાદ આવ્યું. પણ ત્યાં સુધીમાં હાથ-પગ-મોં કાળા પડી ગયા હતા! બપોરનું ભોજન હું દર વખતે જઉં છું એજ હોટેલમાં કર્યું અને ફરી થોડી સાયકલ દોડાવી. શહાપુર સુધી તો આરામથી ચલાવી અને હવે જોયું કે આગળ ટ્રાફિક વધતો જાય છે અને થાક લાગતો જાય છે. આગળના રાઇડર્સ એક પછી એક પહોંચતા જતા હતા અને સદ્ભાગ્યે થોડો રસ્તો સારો થઇ ગયો હતો, તો પણ છેલ્લા ૩૦ કિમીના રસ્તા પર હજુ કામ ચાલતું હતું અને છેલ્લા ૧૦ કિમી – દર વખતે થાય છે એમ – સરસ મઝાનો ટ્રાફિક જોવા મળ્યો. છેવટે, પહોંચ્યો ખરો!! કુલ કિમી થયા હતા, ૧૨૦૯! કુલ સમય લાગ્યો: ૮૭ કલાક ૪૫ મિનિટ. ત્યાં એટીએમમાંથી સ્લિપ લીધી (અમારો ટાઇમસ્ટેપ!) અનિલ, બાલાસાહેબ, મયૂરી મળ્યા અને અન્ય રામદાસ-લુકેશ પણ ત્યાં આવ્યા. સાયકલ ઉપાડીને ફોટો પડાવવા જેટલી તાકાત નહોતી એટલે સામાન્ય ફોટો સેશન થયું અને ઉબર પકડીને ઘરે આવ્યો.
બીજા દિવસે આ બારસો વાળા બારાતીનું સ્વાગત કેકથી થયું. આ સાથે, અમારી હજારોમાંની એક ઇચ્છા પૂરી થઇ અને વધુ ઇચ્છાઓની યાદી મળી આવી!
મારા વિચારો, મારી ભાષામાં! 