આમ તો આ અપડેટ્સની પોસ્ટ નવેમ્બર ૨૦૨૨માં આવવી જોઇતી હતી, પણ વચ્ચે લગભગ ચાર-પાંચ મહિનાઓના લાંબા વિરામ પછી ફરી અહીં આવ્યો છું. (અપડેટ: આ પોસ્ટ ભૂલથી નવેમ્બરમાં જ પ્રકાશિત થઇ ગઇ હતી!) વર્ડપ્રેસ સાથે ૧૭ વર્ષ થયા પછી લાગે છે કે આ પ્લેટફોર્મ સાથે એટલો બધો સારો મેળ રહ્યો નથી, છતાંય સોશિયલ મિડિયા કરતા અહીં એકંદરે સારુ છે. ભલેને બે-ત્રણ મીણબત્તીઓ સળગતી રહી છે, છતાંય હૂંફ વર્તાય છે! ક્યારેક બ્લોગના દિવસો ફરી પાછા આવશે!!
સપ્ટેમ્બરથી શરુ કરીને અત્યાર સુધી અનેક ઘટનાઓ બની ગઇ. મોટાભાગે સારી જ રહી, છતાંય લાંબા સમય પછી લાગણીસભર ઘટના જ્યારે બને ત્યારે કંઇક અલગ જ અનુભવ થાય છે. આ વિશે પછીની પોસ્ટમાં લખીશ. એમ તો એ પોસ્ટ પણ નવેમ્બર-ડિસેમ્બરમાં જ આવવી જોઇતી હતી. ગયા અઠવાડિયે જ ફરીથી સહ્યાદ્રિ ક્લાસિકની ચોથી આવૃત્તિમાં રેસિંગ કરી આવ્યો અને સ્ટ્રોબેરી લઇને ઘરે આવ્યો. હવે, નવાં-નવાં લોકો જોડાતા જાય છે, એટલે રેસ અઘરી બનતી જાય છે. વધુ મહેનતની જરુર છે. રેસિંગની વાત નીકળી છે તો આવતા અઠવાડિયે જૂની ને જાણીતી મુંબઈ મેરેથોન છે. જે ૨૦૨૦ પછી હવે થશે એટલે લોકો બહુ ઉત્સાહી છે. મારા ઉત્સાહ પર તો હંમેશની જેમ જ ઠં઼ડુ પાણી હું જ ઉમેરતો રહ્યો છું – કારણ કે, તૈયારી તો નથી. તો પણ, ડિસેમ્બરમાં અમારી મલાડ સાયકલિંગ ક્લબની એક ચેલેન્જ ઉપાડી હતી અને ૧૫૦-૧૬૦ કિમી જેવું રનિંગ થયું. કોકીએ પણ ૫૦ કિમી વોકિંગમાં ભાગ લીધો અને તેનો પહેલો મેડલ મેળવ્યો.
ડિસેમ્બરમાં શાળા મિત્રો જોડે વાર્ષિક પ્રવાસ પણ કર્યો અને મઝા કરી. એ વિશેની પોસ્ટ ક્યારેક આવતા ૨૦-૨૫ વર્ષોમાં 😉
હવે બીજી અપકમિંગ ઘટનાઓમાં જોઇએ તો કદાચ જાન્યુઆરી અંતમાં ૧૨૦૦ કિમી આવશે. વચ્ચે પેરિસ-બ્રેસ્ત-પેરિસનું પ્રિ-રજીસ્ટ્રેશન પણ આવશે, જે અંગે હજુ મૂંઝવણ છે કે તેમાં જવું કે ન જવું. મિડ-લાઇફ-ક્રાઇસિસ 
કવિન હવે ૧૦માં ધોરણની પરીક્ષા આપશે અને તેની ચિંતા અમને કોરી તો નથી ખાતી પણ ટિપીકલ મા અને બાપની જેમ અમે સ્વાભાવિક રીતે થોડી ચિંતા કરીએ. સ્વાભાવિક મારા સ્વભાવ વડે હું ચિંતા તો નથી કરતો પણ છૂપી રીતે નજર તો રાખું છું જ. એટલું તો હું કરી જ શકું.
અને હા, એક વાત તો કહેવાની રહી ગઇ – મોટર બાઇક શીખવાનું શરુ કર્યું છે. અત્યાર સુધી તો સારું છે, જોઇએ આ નવો શોખ આ ક્યાં લઇ જાય છે!
મારા વિચારો, મારી ભાષામાં! 