પેલી ૧૨૦૦ બી.આર.એમ.ની પોસ્ટ ગયા અઠવાડિયે લખી પછી અજય અને અન્ય લોકો અંગ્રેજી આવૃત્તિ માટે સતત પૃચ્છા કરતા હતા એટલે પછી અજયની વેબસાઇટ પર તેનું અંગ્રેજી સંસ્કરણ મૂક્યું. બેઠ્ઠું ભાષાંતર ન કર્યું એટલે વધુ મઝા આવી. એ પોસ્ટ એમ તો આ બ્લોગ પર પણ છે, પરંતુ હાલ પૂરતી ખાનગી રાખી છે! એકાદ-બે મહીના પછી જાહેરમાં મૂકીશ.
બક્ષીબાબુની પુણ્યતિથી પર શ્રદ્ધાંજલી. આજે કદાચ તેમનું એક પુસ્તક ફરી હાથમાં લઇશ.
આ બ્લોગના ૧૬ વર્ષ પૂરા થયા. થોડાં ચમકારા સિવાય મારો ગુજરાતીમાં લખવાનો પ્રયત્ન નિષ્ફળ ગણી શકાય. કારણો અનેક છે, પણ તેમાં સૌથી મોટો ફાળો મારી આળસ અને એકંદરે સમય અભાવ છે. થોડા વર્ષો પહેલા મારી પાસે પુસ્તકો અને કોમ્પ્યુટર સિવાય અન્ય શોખ નહોતા પછી તેમાં દોડવાનો અને પછી સાયકલિંગનો ઉમેરો થયો એટલે જે કંઇ સમય હતો એ પણ ગયો. તેમ છતાંય, હજુ પણ આ બ્લોગ ચાલે છે, તે નવાઇની વાત છે. કદાચ આ વર્ષમાં ૧૦ દિવસ દરરોજ ૧૦ કિમી દોડવું કે ૧૦ દિવસ દરરોજ ૧૦૦ કિમી સાયકલ ચલાવવી જેવા પડકારો સાથે ૧૦ દિવસ દરરોજ ૧ પોસ્ટ લખવી (૧૦ તો ના લખાય, બાચકો ખિજાય!) જેવા પડકારો લઇ શકાય. ખાલી એક જ ચિંતા કે તેમાં મારું તો ભલું થાય પણ આ બ્લોગના જે બે-ચાર વાચકો હશે તેમનો મરો થશે 😉
કવિનની ૯મા ધોરણની પરીક્ષાઓ પૂરી થઇ અને હવે કવિન ૬ ફૂટ કરતા થોડી જ ઓછી ઊંચાઇ ધરાવે છે. મારે તેની સામે આંખો કાઢવા માટે પણ ઊંચું જોવું પડે તેવી સ્થિતિ થઇ છે. એકાદ વર્ષમાં તે ઊંચાઇની સાથે કદમાં પણ મને આંબી જશે. હાલમાં, જોકે તે અમારી જેમ ખાવાનો બહુ શોખીન નથી (કે નથી લાગતો).
હવે માર્ચથી લઇને લગભગ જૂન સુધી સાયકલિંગના ખાસ મોટા કાર્યક્રમો નથી. ઇન્ડોર સાયકલિંગ ઘટનાઓ બનતી રહે છે. ત્રણ દિવસથી થોડું દોડવાનું ફરી શરુ કર્યું, તો લાગ્યું કે આ દોડવાનું હજુ પણ અઘરું છે. પણ, છેલ્લાં બે વર્ષમાં ખાસ ન દોડ્યા પછી તે અઘરું લાગવું સ્વાભાવિક છે.
બાકી, અમારો બિલાડો મઝામાં છે. ખાય છે, ઊંઘે છે, મારામારી કરે છે અને અમને પણ મારે છે (ખાસ કરીને સવારે!). હા, તે પરથી યાદ આવ્યું કે સામેના બિલ્ડિંગમાં એક બિલાડીનું બચ્ચું વોચમેનની કેબિન પર ચડી ગયું તો કવિનને તેને બચાવવા મોકલ્યો. કવિને માંડમાંડ તેને નીચે ઉતાર્યું પણ ત્યાં સુધી બચ્ચાએ કવિનને નખ અને બચકાં ભર્યા. ડોક્ટરની સલાહ મુજબ રેબિઝના ઇન્જેક્શન લેવા પડ્યા. આ વેક્સિન પેલી સિરમ ઇન્સ્ટિટ્યુટ જ બનાવે છે!
મારા વિચારો, મારી ભાષામાં! 